Posts tonen met het label www. Alle posts tonen
Posts tonen met het label www. Alle posts tonen

woensdag 1 augustus 2012

Even naar de supermarkt


Een té dikke kont in een té klein broekje. Een opa verkleed als oma. Vreselijk mislukte tattoos. Dikke mensen in te kleine kleren. Auto’s beplakt met trollen. Nóg meer mislukte tattoos. En nóg meer dikke mensen. Bij de helft van de foto’s denk je: dit kán toch niet waar zijn, dit is toch in scène gezet? Maar nee, het is waar. En het heet: People of Walmart.





maandag 30 juli 2012

OMG LOL WTF cute!


Soms zit ik wel eens voor me uit te staren en weet ik dat het tijd is voor een dosis BuzzFeed. Deze website ontdekte ik laatst bij toeval en het is een van de mooiste ontdekkingen van mijn online leven geweest. Op BuzzFeed ontdek ik elke keer weer hoe mooi, schattig, achterlijk en lachwekkend de wereld is door allerlei lieve, schokkende, cute en LOL-plaatjes. Wat een genot op een saaie werkdag, of juist ontspanning in het weekend. 

Ik kijk zelf het liefst naar de afdeling ‘cute’. Mijn meest gehoorde uitroep als ik naar Buzzfeed kijk is ‘Aww!’. Minidiertjes doen het altijd goed bij mij: puppy’s, kjoetie kittens, superlieve schildpadjes, kleine vosjes en minibeertjes. Ook heb ik door BuzzFeed een nieuw soort hond ontdekt: de pom. Dit beest ziet eruit als een knuffel en is het ook. Kijk maar bij nummer 8. Nog meer tips? Queen Elisabeth rockte de opening van de Olympische Spelen. En hier een stapel slapende katten: lief! Oh en hier heb je nog een stonede hond. Heerlijk toch? De wereld is mooi.


woensdag 18 juli 2012

Fem op reis

Moerakie Boulders, Nieuw-Zeeland


Ongeveer een jaar geleden schreef ons allerliefste Fem over haar wilde wereldplannen. Baan opzeggen, goed voorbereiden en dan gaan. Inmiddels is ze terug en vol nieuwe ervaringen en indrukken. En nieuwe plannen. Jaloers lazen we haar blog tijdens haar mondiale avonturen en waren zeer onder de indruk van haar fotoverslag van Nieuw-Zeeland. Iets met reiskriebels.
Check haar blog, Fem is terug maar de avonturen blijven komen.

maandag 11 juni 2012

Captchakwelling

 
VyPnU0-. I29gvliE. Jeiwn0245. overlooks. inquiry. Ik probeer de onleesbare codes te ontrafelen. Wát voor woord staat daar?! Met mijn beste wil probeer ik de letters over te typen. Als ik op 'ok' klik, brengt een pop-upscherm mij het slechte nieuws: ik heb de code niet goed overgenomen. Of ik het nog een keer wil proberen? Ik zucht. Heb ik een keus? Nee.

Ik krijg een nieuwe code. Vervormde letters, dansend tussen zwarte pixels, en als het even kan nog doorstreept ook. En ik moet dat zien te reproduceren, zodat ik mijn hotelreservering eindelijk kan bevestigen. estate. J-30129ad. wobwob.

Aaargh! Dit gaat nooit lukken.

Captcha's heten deze verrekte codes. Captcha staat voor "completely automated public Turingtest to tell computers and humans apart". Natuurlijk snap ik dat niet elke spamrobot een hotel moet kunnen reserveren. En ik wil bést bewijzen dat ik een écht mens ben. Maar captchacodes lezen is nu eenmaal niet mijn talent. Menigmaal heb ik gefrustreerd berust in het feit dat ik het níét voor elkaar kreeg om een berichtje in een gastenboek te plaatsen. Maar toen ik mijn oh zo belangrijke Pinkpopkaartjes wilde kopen, lukte dit gewoon óók niet door die stomme captchacodes.

Gelukkig las ik op het immer wijsheid in pacht hebbende Wikipedia dat er tegenwoordig andere manieren worden ontwikkeld om de mens van de computer te onderscheiden. Thank goodness. Zo kan ik hopelijk binnenkort mijn menszijn bewijzen door een plaatje zo te draaien dat die niet meer op zijn kop staat. Die afbeeldingen bevatten geen letters of cijfers. Zo kan zélfs een captchahatend iemand als ik eindelijk weer bioscoopjes boeken, gastenboeken tekenen en concertkaartjes kopen. Vind ik leuk!

dinsdag 22 mei 2012

I heart... One Issue Websites

One Issue Websites, het zijn ideale plekken om je verveling te doden. Nieuwssites, ja heel interessant, maar kom op, dat gaat toch enorm vervelen? Roddelwebsites zijn ook fascinerend hoor, maar op een gegeven moment heb ik het wel gehad met drama's rond sterren die ik helemaal niet ken. Speculaties over de billen van Kim Kardashian. Tenzij je alleen aan dat ene, ik zou willen zeggen, kleine onderwerp een complete website wijdt. In dat geval kan je me uren boeien. Het geheim van dit soort websites is de kracht van de herhaling. De eerste drie foto's van Kim Jong Il starend naar een schap met spullen zijn nog niet eens zo interessant, maar wanneer je er twintig hebt gezien wil je alleen maar meer. Telkens diezelfde pose, de druilerige blik. Ik kan dan alleen maar onbedaarlijk hinniken. Hieronder een paar van mijn favorieten. Mocht je zelf een fijne One Issue Website voor me hebben, dan houd ik me aanbevolen.

Cats that look like Hitler
Een website met plaatjes van katten die op Hitler lijken. Dit is de website waarmee mijn voorliefde voor de One Issue Websites begon. De Mission Statement is prrrrachtig: "Does your cat look like Adolf Hitler? Do you wake up in a cold sweat every night wondering if he's going to up and invade Poland?" Heerlijk toch, dat iemand zijn best doet om dit soort archieven aan te leggen en voor iedereen beschikbaar te maken. Natuurlijk is een website met allemaal algemene kattenplaatjes ook reuze-interessant (katten!), maar strikt genomen niet genoeg gericht op één onderwerp. Katten met een spuuglok en een klein snorretje zijn dat zeker wel. Uitdaging: zoek de Leninkat!

Law & Order & Food
De nieuwste ontdekking, hier kan ik ook uren naar kijken: een website met screenshots van de sterren uit Law & Order terwijl ze eten. Hoe meer je er ziet, hoe meliger je wordt. En hoe meer honger je krijgt. Zelf krijg ik hiervan enorme trek in pizza en hamburgers. De website bestaat nog maar een paar weken, dus de aanwas van nieuw materiaal is nog vrij constant.

Kim Jong Il looking at things
Mijn all time favorite, een website over mijn favoriete dictator, starend naar... Ja waarnaar eigenlijk? Naar alles. Naar de wereld. Naar jou. Kim Jong Il, god hebbe zijn ziel, hoewel dat onmogelijk lijkt voor iemand die zichzelf als god presenteerde. Bij de dood van de grote leider was ik heel verdrietig, niet op de laatste plaats omdat ik afscheid zou moeten nemen van deze website, die mij telkens wist te verrassen met nieuw beeldmateriaal. Maar er gloort hoop aan de horizon in de persoon van de opvolger van Kim Jong Il: zijn zoon Kim Jong Un. Toegegeven, hij moet zich nog bewijzen, maar als ik de eerste foto's moet geloven heeft hij zijn vaders talent geërfd en beheerst ook hij de edele kunst van het kijken naar dingen.

Awkward Family Photos
Ok, hier moet je tegen kunnen. Familiekiekjes van White Trash Americans in beschamende poses en in bijpassende kleding. Als het tegenzit zonder kleding. De website had een tijd terug een contest voor Awkward Engagement Photos (veel naakt!) en een Mullet Contest (matjeswedstrijd), de one issue binnen de one issue, ik dacht dat ik erin bleef.

Een soortgelijke klassieker is de site met afgrijselijke albumhoezen. Griezelig goed. Hoewel het een onderdeel is van een meer algemene weblog wilde ik je die toch niet onthouden. En ook deze website met klassieke schilderijen waarin Newt Gingrich verwerkt is vond ik van een magische creativiteit. Een van de meest vergezochte One Issue Webstes die ik ken. En misschien daarom ook eigenlijk wel de beste.

Voor thuis (want NSFW!) geef ik je, als extraatje, deze nog mee. Vies, maar toch ook grappig, ik kan er niks aan doen.

maandag 14 mei 2012

Terug met die loftrompet!


Graag wil ik de anonieme lezer die op 14 oktober 2011 reageerde op mijn ‘Loftrompetvoor Beatrijs’ bedanken. Dankzij jou, anoniempje, heb ik er een nieuwe hobby bij. Sinds je je bericht plaatste, heb ik vele uren besteed aan me verbazen, hardop schaterlachen, traantjes wegpinken maar vooral denken: “Only in America”. Want jij liet mij kennismaken met Prudence (ook wel Prudie genoemd), een dame die meerdere keren per week de meest achterlijke problemen belicht in haar brievenrubriek Dear Prudence.

Nu kan ik gaan vertellen waarom ik Prudence zo geweldig vind. Ik kan je vertellen dat ik, sinds ik Prudie ken, Beatrijs een beetje saai vind. En dat ik de gezins-, werk- of liefdessituaties die Beatrijs bespreekt véél minder spannend vind dan alle horrorverhalen die in Prudie’s rubriek voorkomen. (Zo was er laatst een briefschrijver die werd vergiftigd door haar schoonmoeder. Dat gebeurt nooit in ons kikkerlandje!) En eigenlijk vind ik drie brieven per week (Beatrijs dus) véél te weinig vergeleken met Prudence die per week zeker acht brieven behandelt. Maar eigenlijk zou ik je aan willen raden om het lekker zélf te gaan ontdekken. Prudence slokt een paar uur van je vrije tijd op. Dus, wees gewaarschuwd!

vrijdag 11 mei 2012

Surfen met Caar - Stock Art

De vrijdag vraagt om een post waarbij je gedachteloos kan kijken. En daar helpen we je graag bij. Via via kwam ik op de website Bad Stock Art terecht. Stock Art, voor degene die het niet kent, zijn websites met algemene foto's, die je, veelal tegen betaling, kunt gebruiken voor publicaties. Bijvoorbeeld in folders, op websites, reclame, voor omslagillustraties op boeken. Het is een wondere wereld, want de afbeeldingen moeten vrij algemeen zijn, anders zijn ze niet breed inzetbaar en verkopen ze dus niet. Het resultaat is een berg malle foto's met veel gepolijste gezichten, spierwitte tanden, en altijd maar lachen om helemaal niks. Surf eens lekker rond bij Bad Stock Art, maar laat ook vooral zelf eens wat zoektermen los op een site met stock art. Je zult je niet vervelen. En trouwens, dat deed je al, dus het maakt ook niet uit. Happy surfing!

dinsdag 8 mei 2012

Vakantieveilingen.nl

Dit is een gastcolumn van gastcolumnist Doortje

Twintig, negentien, achttien… Zal ik al klikken? Ik typ alvast mijn bod in: 36 euro.

Veertien, dertien, twaalf…

Nog even... Nog even…

Negen, acht...

Ik houd het niet meer! Ik klik op 'Bied mee'!

Waaaat?! Inloggen?! Was ik uitgelogd dan?! Razendsnel tik ik het wachtwoord in, maar het is al te laat. ‘GESLOTEN’ verschijnt er in grote witte letters op een zwarte ondergrond. Ik laat m´n adem ontsnappen, en kijk nog even naar het laatste bod. 40 euro, dat scheelt…

Het begon met de wens er een paar daagjes tussenuit te gaan met man en kind, en inmiddels ben ik verslaafd. Tenminste, dat denk ik, want ik heb vakantieveilingen.nl pas 36 uur geleden ontdekt. Maar sindsdien gaat om de paar uur mijn wekker. Mijn eerste poging zat nog vol beginnersfoutjes. Al twee uur voor het einde van de veiling plaatste ik mijn tweede bod – niet wetende dat het in de laatste seconden pas menens zou worden. Het lukte me nog net om ‘25’ in te typen tussen alle opeenstapelende biedingen door, maar iemand was me voor en ‘won’ de vakantie voor 25 euro… Het is toch een hele kunst om op het laatste moment als eerste - met een zo laag mogelijk bod - de hoogste bieder te zijn… Een paar uur later had ik al 26 ingetypt terwijl de teller op tien seconden stond, maar weer was iemand me voor. Van de schrik drukte ik op ‘Enter’ in plaats van op ‘Backspace’…

Inmiddels heb ik uitgevonden dat 'mijn' vakantie normaal 100 euro kost. Eigenlijk stom dat je die dan voor een euro meer of minder door je neus laat boren. Zouden wij Nederlanders dan echt zo gierig zijn als bijvoorbeeld de Engelsen beweren? Als dat waar is, dan zouden de Engelsen tijdens zo'n veiling waarschijnlijk ook veel hoger uitkomen... Dat zou ik weleens willen uitzoeken.

Maar eerst wil ik mijn vakantie, dus zie ik voor de zesde keer de laatste seconden van de veiling wegtikken. Hoewel deze veiling gisteravond nog op 45 euro eindigde, staat nu – met nog tien seconden op de teller – het laatste bod op 11. Ik typ 31 in en wacht...

Vijf, vier...

Ik klik op 'Bied mee'.

Drie, twee...

Ik klik op ‘Oké’.

Eén... GESLOTEN!

IK HEB HEM!!! JOEHOE! We gaan op vakantie!

Na een vreugdedansje met manlief en een knuffel voor kindlief die van schrik in huilen is uitgebarsten, zijg ik weer neer achter mijn laptop. Terwijl de euforie nog door mijn aderen stroomt, betrap ik mezelf erop dat ik alweer aan het zoeken ben naar een volgende veiling. Kunnen we er niet een paar daagjes achteraan plakken? Of een avondje weg? Of een dagje uit? Of...? Nu weet ik het zeker: ik ben verslaafd.

woensdag 21 maart 2012

sub-studio

Er zijn van die sites waar je met regelmaat naar terugkeert. En dan bedoel ik niet nos.nl of de inlogpagina van je bank, maar sites waarvan je weet dat je er altijd iets moois of inspirerends zal vinden. Zo'n soort site is het blog van sub-studio, een site vol met design, architectuur, kunst en hebbedingen.

Hier worden stripfiguren omgetoverd to semihippe latte-drinkers, en spot je een nieuwe opvouwfiets in de vorm van een paard. Je vindt er de prachtigste posters voor in de woonkamer, spiegels in de vorm van elk land op de aardbol en de nieuws eco-sneakers.

Oh ja, er is af en toe ook een kattenfilmpje. Daar moet je tegen kunnen. Maar het is werkelijk prachtig.

dinsdag 20 maart 2012

Lekker gluren

Lekker gluren, daar is het internet groot mee geworden. Gluurde je eerst alleen stiekem naar informatie, nu gluur je veel en vaak naar andere mensen. En dan bij voorkeur naar mensen die je eigenlijk helemaal niet zo goed kent. Ik maak me daar nogal eens schuldig aan. Op facebook klik ik door naar vrienden van vrienden die al hun foto's openbaar hebben staan. Die bekijk ik dan allemaal. Al die foto's van romantische etentjes met hun 'schatje' of hun 'lief'. Zo belachelijk, wat een irritante mensen zijn dat eigenlijk en wat slaan ze je weerzinwekkend om de oren met hun mierzoete geluk. Bah. Dom ook om dat allemaal zo openbaar te zetten. Maar ook heel fijn, want dan kan ik lekker kijken.

Dat deed ik tot voor kort ook op LinkedIn, want daar zitten nog veel meer mensen. Mensen die zo'n netwerk alleen maar gebruiken voor zakelijke contacten. Die zie je niet op facebook. Dan keek ik stiekem naar mannen met leuke banen, leuke vrienden met leuke collega's, of stomme studiegenoten die gelukkig geen betere carrière hadden dan ik. Tot ik erachter kwam dat mensen het zien als je bij hun profiel gekeken hebt, dat je het even weet. Heel irritant, want stiekem kijken is juist het leuke.

Van de een op de andere dag kon dat niet meer, het stond duidelijk in de kantlijn van de site: zeven mensen hadden de afgelopen maand m'n profiel bekeken. Ik klikte door. Twee collega's, een vriendin en 'Someone in the Writing and Editing industry from The Hague Area, Netherlands'. Ik klikte en zag meteen wie dat geweest moest zijn. Weg anonimiteit. Hoe lang was dat al zo? Wie heeft mij zien gluren?

Hierdoor zijn er nu allemaal mensen waar ik niet meer stiekem durf te kijken. Of in elk geval niet vaker dan één keer. Wat moeten ze daar dan wel van denken? Waarom kijkt Caar telkens naar mijn profiel (goede vraag trouwens). Dat heb ik vooral bij mannen. Ik durf niet meer stiekem naar mannen te kijken omdat het ineens niet meer stiekem is. Van die mannen die je tegenkomt, waar dan ook, op een borrel of iets van werk. Het is alsof je in plaats van stiekem gluurt gewoon meteen bij zo'n man op schoot gaat zitten.

Wie wil er nou niet stiekem naar mannen kijken? Daar zijn die sites toch voor gemaakt? Het bestaansrecht van dit soort sites is ontleend aan het feit dat mensen graag stiekem naar elkaar gluren. Zeker als het onder het mom van ‘serieus netwerken’ is. Dat zijn juist de ergste stiekemerds! Hoe kan ik nu nog stiekem naar m’n notaris kijken? Nu kan ik net zo goed gewoon meteen bij hem aanbellen en vragen of ‘ie een kopje suiker voor me heeft. Zal ik dan voortaan maar in de bosjes gaan liggen met een verrekijker? Kan ik weer lekker stiekem gluren.

woensdag 7 maart 2012

Snoep met een geslacht

Net wanneer je denkt dat je alles wel hebt gezien op het gebied van genderirritatie, wanneer je je hebt voorgenomen je wat minder druk over gendershit te maken, dan zie je dit:
Snoep met een geslacht (en dan niet gewoon een beschuitje met muisjes ofzo)
Bestaat er zoiets als gender candy in ons land? Voorbeelden en suggesties graag in de comments!

vrijdag 27 januari 2012

Surfen met Caar: tattoos

In een haastige e-mail sluipen weleens spel- of tikfouten. Als je dat terugleest schaam je je, als het goed is, diep. Je biedt je excuses aan, zegt dat je haast had, moe was, en dat het nooit, maar dan ook nooit meer zal gebeuren. Gelukkig dat maar één persoon dit heeft gezien, een zucht van verlichting. Ik kan me dan ook niet indenken hoe het voelt om een spelfout in m'n tatoeage te hebben, maar het moet vreselijk zijn. Hoewel, ik kan me überhaupt niet voorstellen hoe het is om een permanente tekst dwars over mijn rug te hebben. Of een gebakken ei op m'n hoofd. Of ogen op m'n oogleden. Misschien maakt het deze mensen helemaal niet uit of vinden ze het lekker rebels. Oordeel zelf. En mocht je een tattoo overwegen, lees 'm nog even na.

woensdag 18 januari 2012

Surfen met Caar

Hou je, zoals ik, van websites met rare thema's, van topzoveels én van worst? Check dan de website van Mitch O'Connell. Hij heeft op zijn blog meerdere top tien-en, mijn favoriet is die van de vreemdste hotdogreclames. Worsten, vrouwen met worsten, worstslierten, ondergoed met worsten. Je kan het zo gek niet bedenken of je vindt er een worstreclame van. Waarschuwing: je kan er wel honger van krijgen. En doorklikken werkt verslavend. Voor je het weet bekijk je urenlang allemaal vreemde dames in vreemde poses in vreemde reclames. Enjoy!

vrijdag 21 oktober 2011

Naar

Liefde voor taal heeft een keerzijde, daar kan Lein vast over meepraten. Doordat mijn liefde voor taal nogal groot is, is mijn afkeer van taalfouten óók erg groot. En dat vind ik soms wel een beetje irritant. Ik probeer mezelf dan ook te trainen in het negeren van spelfouten op internet, omdat die er gewoon érg veel zijn. Maar aan één hinderlijk soort taalverloedering kán ik gewoon maar niet wennen: het door elkaar gooien van ‘na’ en ‘naar’.

Wij gingen naar een tijdje ook naar bed toe.

Het was al laat geworden en we gingen na huis.

Voor dit te doen moet men goed beseffen wat de dikmakers zijn, en voor altijd je eetpatroon te veranderen in plaats van een tijdelijk dieet waar je naar een tijdje toch in je oude gewoonten hervalt.

dus ik ben tegen 10:15 na me moeder gefietst, en heb ik daar lekker bakkie koffie gedronken & een lekker broodje gegeten

Zomaar wat passages die op het wereldwijde web te vinden zijn. Elke keer als ik zulke fouten in een zin lees, draait mijn maag zich om. Hoe kan het nou dat deze twee woorden door elkaar worden gehaald? ‘Na’ betekent toch iets compleet anders dan ‘naar’? Zou het komen door de uitspraak, dat mensen de ‘r’ aan het einde van het woord steeds vaker laten zweven in het luchtledige?

Help! Ik word ook een taalnazi en ik kan er niks aan doen. Ik word er letterlijk naar van. Wat is jouw grootste taalergernis?

vrijdag 26 augustus 2011

Geen bloemen, geen bezoek

Op zoek naar gegevens over een overleden contact van ons, kwam ik terecht op de website Tributes. Dit is een soort online condoleanceregister. Een condoleanceregister-plus, want je kan er zo veel meer dan alleen iemand condoleren.

Om te beginnen kan je er een rouwkaart laten maken, gedrukt en e-card, wat je maar wilt, of je kan een boodschap achterlaten op de site, voor de nabestaanden. Heel vriendelijk en normaal. Maar halverwege de pagina zag ik een button die mij intrigeerde: Send Food, stond er tussen de Send Flowers en Send Gifts buttons. Send Food! Dat klonk alvast uitstekend.

Via de Send Food-button werd je doorverwezen naar de website van Sympathy Food. Hier ging een wereld voor mij open. Wat een geweldig idee! In plaats van een bosje bloemen of een bloemstuk met linten of een kaart of een brief, kun je ook eten sturen.

Het eten bestond vooral uit vlees, veel vlees. Vegetarische overledenen werden hier duidelijk niet op prijs gesteld. Voor 75 dollar kon je een pond ham bestellen. Een pond ham! Dan is dus je geliefde overleden, er wordt aangebeld, staat er iemand met een pond ham voor de deur. Gecondoleerd, van Henk en Betty en de kinderen. Voor 95 dollar kon je een Prime Rib Dinner krijgen. Heerlijk. Lekker met z'n allen schransen ter nagedachtenis aan onze lieve Joop. 'Wat erg dat uw man dood is. Daarom namens mijn man en mijzelf deze Sea food Paradise Platter. En veel sterkte'. Overigens is de Home Alone platter bedoeld voor 8 personen. Met Mom's Apple Pie toe. Lastig allemaal. En soms ook pijnlijk wat je met bepaald eten zegt.

Soms vind ik het zo jammer dat ik niet in Amerika woon. Bijvoorbeeld als er iemand overleden is. Dan sta ik voor zo'n rek met zouteloze kaartjes met Deelneming (alsof je je ergens voor inschrijft?) en dan denk ik aan het BBQ Chicken Dinner dat ik had kunnen sturen, 'Sweet and sassy whole BBQ chicken,' ik kan het bijna ruiken!

Graag geen bloemen, geen bezoek, wel grote bakken eten.

maandag 15 augustus 2011

Geen probleem!

Esther Jacobs vindt zichzelf fantastisch. Dat is heerlijk voor haar. Wat je wil dat kan je, dat is Esthers motto. Wauw, wat origineel. Had ik dat eerder geweten. Ik wil namelijk 1 miljoen euro winnen in de staatsloterij. Dus dat kan ik. Ik ga dat afdwingen. Net als Esther.

Mislukte, zielige mensen hebben het er doorgaans ook allemaal zelf naar gemaakt. Onthoud dat, volgende keer als je ontevreden in de spiegel kijkt. Armoe? Honger? Ziekte? Jij kunt er iets aan doen en van je nood een deugd maken! Een dodelijke ziekte, een zak van een vriend, een faillissement? Geen probleem! Want jouw houding zorgt ervoor of iets een nachtmerrie of een avontuur is. Problemen bestaan niet. Uitdagingen wél. Ik snap al dat gezeur en gejammer nooit zo. Het is een groot avontuur. Een onvergetelijke ervaring. Als je iets anders wilt moet je het doen. En dan vooral door 100 landen gaan reizen om ervaringen op te doen en je horizon te verbreden. Dan kan je in die 100 landen ook vertellen dat je zelf het roer om kunt gooien. Esther is vast ook wel in de hoorn van Afrika geweest. Tjakkaaaa!!

Duizenden managers worden door Esther geprikkeld. Tijdens voordrachten op seminars. Ze is al 500 keer geïnterviewd. 500 keer! Nou dan weet je het wel. Denk ik. En ze doet zonder enige moeite goed werk voor goede doelen. De zaligverklaring zal dan ook niet lang meer op zich laten wachten en er worden nu al ampullen bloed van Esther afgenomen, die voor 1000 euro als relikwie worden verkocht. Coins for Care noemt ze dat.

Zoals Esther het zegt is het maar net:
Geen geld
Geen tijd
Geen baan
Geen probleem!

Dat zeg ik ook altijd tegen bedelaars. Geen geld voor het slaaphuis? Geen probleem! Ze moeten haar maar naar Londen sturen. No problem! “the no excuse lady” zal het allemaal voor ons fiksen! Geen baan en geen geld en dan zal Esther iedereen het advies geven om, net als Esther, door 100 landen te gaan reizen en aan Expeditie Robinson mee te doen.

Je had mij bij haar op dat Robinsoneiland moeten zetten, na twee dagen was ze op haar buik weer aangespoeld. Nu ja, dat schijnt ook een beetje gebeurd te zijn: ze is daar weggepest en heeft voortijdig het eiland verlaten. Maar gelukkig heeft Linda de Mol het voor haar opgenomen. Die had enorme bewondering voor het feit dat Esther zo menselijk bleef. Wat een mooi leermoment. Weggepest worden? Geen probleem! Daar kan Esther weer mooi 2000 managers mee prikkelen.

Esther is ook nog geridderd. Geridderd! Ik begin me zorgen te maken over de geestelijke gesteldheid van Hare Majesteit. Als zij geridderd is, waar eindigt het dan?? Wij worden straks vast ook geridderd, omdat we bijvoorbeeld scones bakken die iedereen lekker vindt en die ook gezond zijn. Ik heb alleen nog geen jurk voor de persfoto. Maar als ik positief denk en door 100 landen ga reizen en meedoe aan Expeditie Robinson, dan bereik ik vanzelf mijn doel: een nieuwe jurk.

maandag 18 juli 2011

Twitterende wielrenners

Ik ben misschien een wat a-typische vrouw. Ik hou van hoge hakken, van nagellak en koken, maar ik hou ook van voetbal en wielrennen. Ik hou van autorijden, maar kan niet goed inparkeren. Ik kan wel heel goed schelden. Ik hou van actiefilms. Ik kijk naar RTL 7, de mannenzender. En ik hou van bier. De dames van Oh Oh Cherso vinden bierdrinkende vrouwen ordinair. Knap vind ik dat, dat zij nog iets ordinair kunnen vinden.

Nu de Tour de France bezig is ga ik soms eerder weg van mijn werk om een etappe te kunnen bekijken. Het liefst met een biertje. Of een wijntje. Soms is het dan bij ons thuis de omgekeerde wereld: ik lig op de bank met bier en de afstandsbediening en meneer staat in de keuken. Ik roep af en toe iets naar het scherm of ik leg uit waarom een renner iets doet op dat moment, en meneer knikt dan begrijpend.

Vorige week zaten we samen de beklimming van de Tourmalet te bekijken. Ik zag Jens Voigt op kop rijden en vertelde aan meneer dat Jens sinds kort op twitter zat (@thejensie). De broertjes Schleck hadden Jens namelijk op de rustdag aan een twitteraccount geholpen. Andy Schleck (@andy_schleck) twitterde dat Jensie op twitter zat en binnen tien minuten had Jens meer dan 3000 volgers. En twitterde daarover.

Dat is erg leuk aan de Tour dit jaar, de twitterende renners. Nog nooit kwam ik zo dicht bij de renners en de Tour. Ok, ik bezocht wel eens een touretappe (we stonden in een afdaling omdat mijn pa niet drie dagen van tevoren wilde kamperen op de berghelling, beetje jammer), de Ronde van Vlaanderen en het profcriterium van Wateringen. Ik zat eens op de baan van Alkmaar in het wiel bij Matthé Pronk, maar zo dicht bij echter wielrenners als met twitter kwam ik nooit.

Na afloop van een etappe slaan alle wielrenners, moe en in de file met de bus, aan het twitteren. Ze vertellen hoe het ging, maken foto’s van het avondeten of van hun ploegmaats. Het is als liefhebber echt leuk om te volgen. Rob Ruigh was eerst boos (iets met bidons) en nodigde een paar dagen later via twitter fans uit mee te rijden met zijn trainingsrondje, Andy Schleck liep in een vuilniszak (bleek uit een foto van Cancellara), Jens Voigt was verbaasd over het grote aantal reacties, Mark Cavendish is opvallend openhartig als hij wint of verliest en Laurens ten Dam twitterde zelfs na zijn val (nadat hij over de finish kwam uiteraard).
Even volgde ik ook de vriendin van Cadel Evans. Ik twijfelde al even, want het ging me iets te ver om ook de rennersvrouwen te gaan volgen, maar toen zij tijdens de afdaling van de Tourmalet dertig tweets per minuut stuurde ben ik afgehaakt.

Maar wederom blijkt twitter een wereld van vermaak.


Voor de wielren- en twitterliefhebbers hier een (selectief) lijstje:
@laurenstendam
@lieuwewestra
@thejensie
@johanbruyneel
@Vacansoleildcm
@rabowielrennen (scheppen af en toe lekker over zichzelf op)
De fansite van Johnny Hoogerland @hoogerland
Johnny zelf @zeeuwseleeuw
@mark_renshaw
@tvangarderen88
Robert Gesink @RGUpdate
@Lars_boom
@Robruijgh
@andykloedi
@F_cancellara
@albertocontador
@andy_schleck
@ghincapie
@Cadelofficial
@markcavendish
@llsanchez

(momenteel) geen renners, wel leuk:
@gertjacobs64
@dnelissen

Ik schreef hier overigens al een paar keer eerder over twitter. Hier en hier. Zou ik nu een social media expert zijn? Een zelfbenoemde in in ieder geval wel.

maandag 4 juli 2011

Testje voor tussendoor

De schrijver VS Naipaul liet zich vorige maand negatief uit over schrijfsters, en dan Jane Austen in het bijzonder. Vrouwen zijn sentimenteel en dat zie je terug in hun werk. Daarmee zijn ze automatisch ondergeschikt aan al het mannelijk talent dat op de aardbol loopt. Sterker nog, Naipaul beweerde dat hij binnen twee alinea's weet of een tekst van mannelijke of vrouwelijk hand is.

Kan jij dat ook?
Doe dan hier de test: The Naipaul-test

Ben benieuwd hoe jullie het er anaf brengen. Ben je het eens met Naipaul? En wist je binnen twee alinea's ook wie de column van vandaag heeft geschreven (kans op auteuse is groter dan op een auteur, maar toch).

vrijdag 24 juni 2011

Twitter, een wereld van vermaak

Vorige week schreef ik hier al over twitter en het volggedrag van veel twitteraars. Niet alleen het volggedrag is opmerkelijk en een bron van vermaak, ook de omschrijvingen die mensen in de zgn. ‘bio’ weergeven zijn interessant.

Bijna alle mensen vermelden dat ze vader of moeder zijn of getrouwd. Als ze dat zijn althans. Tot zover nog niets vreemds. Veel mensen noemen hun functie. Ik denk omdat ze uit hoofde van die functie op twitter zitten. Ze zijn bijvoorbeeld recruiter of doen multimediadingetjes of zijn gespecialiseerd in social media.

Bij dat laatste moet je natuurlijk wel twitteren. Je kunt niet gespecialiseerd zijn in social media en zelf niet aan twitter, facebook, linkedin etc. doen. Terwijl ik me kan voorstellen dat je misschien best veel van die dingen af kunt weten zonder ze echt leuk te vinden. Maar goed, die mensen bestaan misschien wel, maar kom je niet tegen in de virtuele wereld. Heel veel mensen op twitter doen overigens ‘iets’ met communicatie. Je ziet ze vaker dan artsen of advocaten. Maar misschien komt dat weer door de omgeving, je komt ook meer artsen tegen in een ziekenhuis dan twitteraars of communicatiemensen.
Dat mensen uit hoofde van hun functie twitteren laten zich overigens niet hinderen door dat professionele kader. Die twitteren ook net zo lief over hun boodschappen of kinderen. Opvallend.
Er zijn mensen die hun functie niet noemen maar waarbij je uit de trefwoorden kunt opmaken dat ze iets in een bepaalde richting doen. Dan staat er bijvoorbeeld ‘twitter’, ‘social media’, ‘communicatie’.

Er zijn mensen die kiezen voor het gezellige profiel. Die omschrijven zichzelf in trefwoorden en dan vooral de leuke, gezellige knusse trefwoorden.

I love going out and having fun with friends
Ok, klinkt inderdaad gezellig.

I am positive, open minded …
Blablabla, hierna kwam nog wat tekst over zijn bedrijf maar dat heb ik uit privacyoverwegingen maar even weg gelaten. Maar wie gaat er van zichzelf zeggen dat ie negatief en narrow minded is?

Stilettolady dus Moordwijf! Lacht veel, doet koppig, wil alles weten, danst in trams, eet aarFbeien, is gek op lyrics, zingt vals en werkt aan geheime roman!
Ik weet niet wat aarfbeien zijn, maar misschien mis ik nu iets engs of sexueel getints? En die roman is niet zo geheim meer nu, toch?

Andere doen het wel in trefwoorden maar dan minder gezellig en meer realistisch, of misschien toch niet zo realistisch? En alles met hoofdletter.

Single Malt, Positief Realist,  FC Den Haag, Rechtse hobbies, Digitaal exhibitionist, Vroeger
Gadgets, Conservatief, beetje Liberaal

En sommige omschrijven kun je gewoon niks van maken:

Contemporary Dutch fibercyclic artist. I work mainly in themes that invite the observer to explore the endless hidden layers of personality

Of:

Echte vrijheid is het openstellen voor het anders-zijn van mensen, het te respecteren, aanvaarden, ervan te leren en het zelfs graag te zien. vrede. liefde

Kortom, twitter: een wereld van vermaak.

woensdag 15 juni 2011

Twitter: Een dag uit het leven van een saaie man

7:00
De wekker lekker uitgezet, ik draai me nog even om.

7:15
Dan moet je niet de snooze-knop gebruiken #lekkerhandig

7:25
Nou ben ik toch wakker. Eerst even douchen.

10:00
Zit al uren op werk. Boterham gegeten, koffie gehaald, mail bijgewerkt. Niemand heeft me nog opgemerkt.

10:30
Collega's verderop vieren een verjaardag.

12:00
Lunchtijd! Wat zou Ria allemaal voor lekkers hebben gemaakt? Vorige week had ze tosti's.

12:30
Geen tosti's, wel haring. Ik lust geen haring #bah Broodje kroket, bamiblok en een bord goulashsoep.

15:04
Vanavond date met Oksana, yesss!

17:00
Toedeledoki, ik ga weer naar huis. Het regent en ik ben m'n regenpak vergeten. #grrr

17:30
Totaal doorweekt. M'n World of Warcraft-shirt plakt aan m'n buik!

18:15
Pizza gebeld, computer aan, met de papegaai spelen #papegaai #pizza #wowc #thegoodlife

19:00
Pizza nog steeds niet hier

19:15
Domino's gebeld, scooter is onderweg. Die krijgt geen fooi!

19:30
Eindelijk, de Perfect Pepperoni is hier. De lekkerste pizza ter wereld.

19:40
Berry heeft stukje salami gepikt

19:41
(Berry is de papegaai)

19:50
Pizza op, nu weer terug naar de computer, chatten met Oksana #russianchicksrule

19:55
Berry heeft overgegeven, zou het de salami zijn?

19:58
Berry ziet heel bleek, zal ik de dierenarts bellen?

20:01
Er zat een muntje en een zwaardje van m'n He-Man Action Figure is Berry's kots. Was ik al tijdje kwijt #yeah!

20:09
Het gaat al weer met Berry, hij hopt heen en weer door de kamer

20:31
Journaal gekeken, geen idee wat er is gebeurd, afgeleid door Eva Jinek

21:42
Oksana foto van Eva Jinek gestuurd #oeps Moest er een van Berry zijn

21:46
Verbinding met Rusland is verbroken. Morgen nog maar eens proberen

22:53
World of Warcraft-shirt is weer droog. Ik weet wat ik morgen aantrek!

22:59
Slaap lekker wereld, slaap lekker Berry! #snurrrrk

22:59
twexit