dinsdag 20 maart 2012

Lekker gluren

Lekker gluren, daar is het internet groot mee geworden. Gluurde je eerst alleen stiekem naar informatie, nu gluur je veel en vaak naar andere mensen. En dan bij voorkeur naar mensen die je eigenlijk helemaal niet zo goed kent. Ik maak me daar nogal eens schuldig aan. Op facebook klik ik door naar vrienden van vrienden die al hun foto's openbaar hebben staan. Die bekijk ik dan allemaal. Al die foto's van romantische etentjes met hun 'schatje' of hun 'lief'. Zo belachelijk, wat een irritante mensen zijn dat eigenlijk en wat slaan ze je weerzinwekkend om de oren met hun mierzoete geluk. Bah. Dom ook om dat allemaal zo openbaar te zetten. Maar ook heel fijn, want dan kan ik lekker kijken.

Dat deed ik tot voor kort ook op LinkedIn, want daar zitten nog veel meer mensen. Mensen die zo'n netwerk alleen maar gebruiken voor zakelijke contacten. Die zie je niet op facebook. Dan keek ik stiekem naar mannen met leuke banen, leuke vrienden met leuke collega's, of stomme studiegenoten die gelukkig geen betere carrière hadden dan ik. Tot ik erachter kwam dat mensen het zien als je bij hun profiel gekeken hebt, dat je het even weet. Heel irritant, want stiekem kijken is juist het leuke.

Van de een op de andere dag kon dat niet meer, het stond duidelijk in de kantlijn van de site: zeven mensen hadden de afgelopen maand m'n profiel bekeken. Ik klikte door. Twee collega's, een vriendin en 'Someone in the Writing and Editing industry from The Hague Area, Netherlands'. Ik klikte en zag meteen wie dat geweest moest zijn. Weg anonimiteit. Hoe lang was dat al zo? Wie heeft mij zien gluren?

Hierdoor zijn er nu allemaal mensen waar ik niet meer stiekem durf te kijken. Of in elk geval niet vaker dan één keer. Wat moeten ze daar dan wel van denken? Waarom kijkt Caar telkens naar mijn profiel (goede vraag trouwens). Dat heb ik vooral bij mannen. Ik durf niet meer stiekem naar mannen te kijken omdat het ineens niet meer stiekem is. Van die mannen die je tegenkomt, waar dan ook, op een borrel of iets van werk. Het is alsof je in plaats van stiekem gluurt gewoon meteen bij zo'n man op schoot gaat zitten.

Wie wil er nou niet stiekem naar mannen kijken? Daar zijn die sites toch voor gemaakt? Het bestaansrecht van dit soort sites is ontleend aan het feit dat mensen graag stiekem naar elkaar gluren. Zeker als het onder het mom van ‘serieus netwerken’ is. Dat zijn juist de ergste stiekemerds! Hoe kan ik nu nog stiekem naar m’n notaris kijken? Nu kan ik net zo goed gewoon meteen bij hem aanbellen en vragen of ‘ie een kopje suiker voor me heeft. Zal ik dan voortaan maar in de bosjes gaan liggen met een verrekijker? Kan ik weer lekker stiekem gluren.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten