Even naar de supermarkt

Een té dikke kont in een té klein broekje. Een opa verkleed als oma. Vreselijk mislukte tattoos. Dikke mensen in te kleine kleren. Auto’s beplakt met trollen. Nóg meer mislukte tattoos. En nóg meer dikke mensen. Bij de helft van de foto’s denk je: dit kán toch niet waar zijn, dit is toch in scène gezet? Maar nee, het is waar. En het heet: People of Walmart.

Gelukzaligheid

Voor het kerstreces schreef ik over de lol van het kerstpakket. De verwachting, de spanning, de vreugde, de voldoening. Dan nu de teleurstelling. Ja ja, het hele spectrum aan emoties komt hier voorbij, zeker als het gaat om het krijgen van cadeautjes. Kreeg de meneer nog een traditioneel kerstpakket met etenswaren en wijn, bij mij op het werk is er gemoderniseerd: we kregen een pasje en punten en daarmee mochten we op een website een cadeau uitzoeken. Prachtig mooi!

Met trillende vingers tikte ik het webadres van Cadeautje van de Zaak in. Ik logde in en daar verschenen de schatten, bijna binnen handbereik. Met de meneer koos ik een cadeau uit, iets voor hem en iets voor mij. Dat is wel zo gezellig, aangezien ik me altijd zo gretig op zijn kerstpakket stort. Een paar dagen later besloot ik, na nog even nadenken of ik toch niet stiekem een krulset of tosti-ijzer nodig had, de boel te bestellen. Verdorie, site onbereikbaar. Nog een keer proberen, nee ik kwam er niet door.

Leeg staarde ik voor me uit. Ik kreeg hetzelfde gevoel dat ik altijd krijg als ik iets leuks gezien heb in een winkel, het niet koop, er een nacht over slaap, dan besluit om terug te gaan en het toch te kopen, om erachter te komen dat het niet meer in de winkel is. Leeg en verdrietig, overmand door spijt! Gelukkig lukte het een paar dagen later wel. Alleen toen was een van mijn cadeaus ineens veel duurder, waardoor we dat niet meer konden bestellen. Nog meer spijt. Ik heb er nog een e-mail aan gewaagd, maar daar heb ik nooit meer wat op gehoord.

Uiteindelijk besloot ik dan maar iets anders te bestellen. Er stond immers nog genoeg moois en leuks op de site, en ik moet ook niet zeuren, want je krijgt het tenslotte cadeau. Dus hup, de spullen in het winkelmandje en afrekenen! Toch? Nee hoor. Nu werkte het afrekenen niet. Bijna smeet ik schuimbekkend de laptop door de kamer, nadat ik eerst, heel geduldig, het adresformulier op drie verschillende manieren had ingevuld. Hoe moeilijk kan het zijn om een simpele website in elkaar te flansen, beste mensen van Cadeautje van de Zaak? Best moeilijk, blijkbaar. Van collega's hoorde ik vergelijkbare verhalen.

Toch zal ik, tegen de klippen op, blijven proberen een cadeau te bestellen. Als ik dat dan in een enveloppe in de brievenbus krijg, komt vast dat gelukzalige kerstpakkettengevoel weer over me. En dat is waar het uiteindelijk om gaat, een gevoel van gelukzaligheid in donkere dagen, tegen de teleurstellingen in. Duim voor me.

Eindejaarsreces

Lieve lezers, allereerst willen alle schrijvens van Gemodder jullie fijne feestdagen wensen. Of je het nou viert of niet. En alle goeds voor het nieuwe jaar. Met liefde en gezondheid. En veel prikkelend commentaar op onze schrijfsels.

We gaan even in winterslaap onder de kerstboom, laten ons vollopen met supermarktprosecco en zullen stil van een afstandje kijken naar illegaal Chinees vuurwerk.

Tot in het nieuwe jaar!

Kerststukken

Doe de radio uit (vooral als je SkyRadio op had staan). Doe het geluid van je laptop of computer aan en geef de volgende kerststukken een kans. Dit jaar in twee smaken. Vind je het een geen goede keuze? We horen graag jouw suggestie voor de kerstmuziekcanon in de comments.

Onderschrift

De dames van Gemodder zijn in kerstsferen, de een vol overgave, de ander met gezonde tegenzin. Daarom vandaag een kerstig plaatje en de vraag om een passend onderschrift De aftrap:

Stichting Doe een Wens honoreert deze kerst ook een aantal lugubere wensen, waaronder Russische roulette met orka Morgan.

Bron: nu.nl

Kerstpakketten - De tussenstand

Begin deze maand zong ik al lof over het kerstpakket. Het openen van een kerstpakket, is er iets leukers? Een groot cadeau met daarin weer een heleboel kleine cadeautjes. The gift that keeps on giving. Van de week stond het eerste pakket bij ons in de huiskamer.

Samen met de katten rook ik er eerst even aan. Ik tilde het op: zwaar, dus goed! De meneer was laat die avond. Om een uur of zeven pulkte ik aan het plakband. Nee, toch maar niet, dit is iets dat je samen doet. Half acht: rats! Het plakband eraf. Ik schaam me. Kwart voor acht, ik til het deksel op: een zak duyvis borrelnoten met paprikacoating. Mijn wangen beginnen te gloeien. Van opwinding, maar ook van schaamte. Foei Caar, hou je in. Een uur lang kijk ik tv en eet wat, telkens uit mijn ooghoek glurend naar die groene doos, waar de kat haar hoofd inmiddels ingepropt heeft. Dan: de deur, hoera! Dag meneer ben je daar een kus snel kom binnen hoe was je dag zullen we het kerstpakket uitpakken o ja je jas nou snel dan zet alles neer o was het druk o ja interessant vertelvertel kom nou kom nou daar staat de doos!!!

Daar gaan we dan:
Een groen boekje dat ik niet begrijp
Een kerstwens
Een zak nootjes
Een zak soep
Een pak koekjes
Een doosjes bonbons
Een fles wijn
Een dvd
Een pak toastjes
Een zak met kleine stukjes ontbijtkoek in de vorm van een mobiele telefoon
Een doosje smeerkaas
Thee

Een gelukzalig gevoel komt over me terwijl ik kijk naar deze schatten. We kopen dit zelf ook weleens maar dan voelt het toch anders. Geen gelukzalig gevoel als ik de Albert Heijntas op tafel zet. Alleen de katten kijken wat teleurgesteld: geen zaagsel dit jaar? Boring!

Niet zo kerstachtig

Dit weekend stond ik samen met een dame van mijn koor te wachten tot de repetitieruimte vrij zou komen. We hadden nog een paar minuten. In haar hand droeg ze een zware tas vol met bakspullen. "Want ik doe dit jaar voor twee dagen de kerstdiners, maar ik heb nu wel de familiegroep opgesplitst hoor. Ik doe niet iedereen meer op dezelfde dag; ik heb inmiddels ook al zes kleinkinderen. Ik heb vandaag in ieder geval alle spullen al gekocht voor de soesjestoren."

Ik heb eigenlijk niks met kerst. Ik stuur geen kerstkaarten, heb geen kerstboom, doe meestal niet mee met het kerstdiner op werk en ik geef mijn kerstpakket aan een goed doel. En ik ga meestal met de feestdagen samen met de meneer op vakantie. Dus eigenlijk ben ik een soort Grinch. Want eigenlijk vind ik het een beetje gek om de verjaardag te vieren van iemand die ik niet ken.

Maar in verband met verbouwingsplannen geen feestdagenvakantie dit jaar; hand even op de knip tot de definitieve rekening van de aannemer komt. Dat houdt ook in dat er dan stiekem toch feestdagenstress om de hoek komt kijken.

Afgelopen week belde mijn schoonmoeder om te vragen of meneer S en ik eerste of tweede kerstdag langskwamen voor het eten. Eh ok. Het duurde niet lang voordat de uitnodiging van mijn zus voor tweede kerstdag kwam. Ik maak het toetje en ik heb nu al stress welke gerecht ik dan moet gaan maken. Hoe kan dat toch? Begrijp me niet verkeerd, ik vind het heel gezellig om samen met de familie te eten en heb er veel zin in, maar ik had er even niet op gerekend dat ik ergens verwacht werd.

Toen ik me realiseerde dat ik zo uitkeek naar de familiediners, bedacht ik me hoe weinig ik de familie eigenlijk gezien heb afgelopen jaar. Wat jammer eigenlijk dat ik ze niet vaker heb uitgenodigd voor een etentje of een borrel bij mij thuis. Want eigenlijk heb ik kerst of een verjaardag helemaal niet nodig. Elke dag kan een familiedinerdag zijn. En dus maak ik in de laatste dagen van het jaar het goede voornemen om in 2012 wat meer familiedinerdagen in te lassen. Daar hoeft het helemaal geen kerst voor te zijn.