The Passion = Pasen

Gisteravond was The Passion live op tv. Wellicht heb je er van gehoord, de grootse Paasshow van de EO, RKK en nog wat christelijke clubjes. Danny de Munk was Jezus, Charly Luske speelde de coole verrader Judas en Frans Bauer was de altijd gezellige Petrus. En er was muziek. Héél veel muziek. Vooral van Marco Borsato. (En een liedje van Bløf... Dat was wat minder.) Vorig jaar zag ik het evenement live in Gouda, gisteren zat ik in mijn snuggie op de bank. Maar ook dít jaar kwam het Paasverhaal goed binnen.

Natuurlijk kán ik een boel cynische opmerkingen maken. Waarom, bijvoorbeeld, zong Danny de Munk niet lekker dat we allemaal de klere konden krijgen en hij zich zo verdomd alleen voelde daar op die Erasmusbrug? En ik vond Fransje Bauer vooral aandoenlijk als Petrus. Volgens mij zat ie vóór het einde van The Passion al weer lekker bij de Chinees. (Tenminste, ik zag 'm niet meer op het podium staan!) En Sebastiaan Labrie was de lekkere medemisdadiger bij Jezus op de boot. Nou móét hij sowieso in de hemel komen, geen wonder dat Danny 'm dat nog eventjes beloofde ("Luister, later vandaag zul jij met mij in het paradijs zijn"). Da's nog veel meer Bounty dan een Expeditie Robinsoneiland!

Maar even zonder gekheid: The Passion is voor mij dé manier om wat er nog van mijn geloof over is, te beleven. Muziek die mij aanspreekt. Teksten die ik begrijp, met woorden die ik ook in het dagelijks leven gebruik. Verrader Judas die durft te zingen dat iedereen op mag rotten. Een 73-jarige Rotterdammer die meeloopt in de processie: "Ik draag het kruis mee omdat ik effe wil voelen hoe Jezus het mot hebbe gevoeld." En een brok in m'n keel als Danny (of is het toch stiekem Jezus?) aan het einde zingt: "Ik ga wel weg, maar verlaat je niet". Tja, dán komt wat mij betreft de essentie van het Paasverhaal boven en hoef ik niet meer per se in de kerk te gaan zitten. Volgend jaar zoek ik het spektakel weer op, zodat ik weer stil word. Al speelt het zich in Almelo af en is Herman Finkers Jezus Christus, maakt me niks uit. Chapeau voor The Passion.