Genderitis

Dit is een gastcolumn van gastcolumnist Lein

Onze maatschappij gaat gebukt onder een fenomeen dat zowel mannen als vrouwen zonder pardon negatief beïnvloed door ze herhaaldelijk in een vooroordeel te duwen. Dit fenomeen heeft een effect op bewuste en onderbewuste beslissingen die in het dagelijks leven worden genomen. Het ergste is dat dit fenomeen zo gemeen en geniepig in onze (consumptie)maatschappij is verankerd dat we het zelf vaak niet doorhebben dat het bestaat. En ondanks dat het gemaakte onderscheid een biologische oorsprong heeft, heeft het met die biologische scheiding tegenwoordig weinig meer te maken. We kunnen er niet meer onderuit. We lijden aan genderitis, een waarschijnlijk ongeneeslijke aandoening.

Afgelopen zaterdag was ik samen met meneer S in een niet nader te noemen groot warenhuis om voor ons nichtje, die haar zesde verjaardag zou vieren, een cadeautje te kopen. Na een korte worsteling tussen het winkelend publiek kwamen we uiteindelijk op een ontzettend verantwoorde plastic insectenkijker en een Natuurboek voor Kinderen. We vonden het zelf nogal geslaagd. Aangekomen bij de kassa viel mijn oog op de rollen inpakpapier achter de kassadame en bekroop mij een vervelend gevoel. Dit zou nog wel eens irritant kunnen worden. En jahoor, toen meneer S netjes had betaald en had aangegeven dat het om twee cadeautjes ging vroeg de kassadame: “Is het voor een jongen of een meisje?”. Ik had meteen door dat dit genderitis was; er hingen namelijk rollen roze en rollen blauw inpakpapier achter de balie. “Wat maakt dat nou weer uit?”, beet ik de kassadame bits toe, die natuurlijk alleen maar haar werk deed en vervolgens uitlegde dat er verschillende mogelijkheden waren wat inpakpapier betreft. Meneer S gluurde toen snel even onder de balie en sprak: “Haar lievelingskleur is geel”. En daarmee was het inpakprobleem opgelost.

Maar genderitis heeft zich veel verder in de consumptiemaatschappij vastgebeten. Ik ken maar weinig reclames waarin papa’s de was doen met een lekker compact wasgelletje, of waarin vrouwen een barstje in de ruit maken. Om van roze ministofzuigers bij de Bart Smit maar niet te spreken. Vooroordelen over mannen en vrouwen zijn overal, soms terecht maar veel vaker onterecht. En de marketingwereld loopt ervan over. Soms gaat het zover dat fabrikanten een speciale “vrouweneditie” van hun product op de wereld zetten om zo een nieuw marktaandeel aan te spreken. Maar goed, laten we het over de vrouwensigaren, vrouwenwhiskey, vrouwenklusoveralls, vrouwennavigatiesystemen en vrouwenbier maar niet hebben.

Het meest kwalijke aan genderitis is dat er gebaseerd op het feit of je een VaJJ (zeg: faadjeedjee) hebt of niet, keuzes voor je worden gemaakt die rolbevestigend zijn. En ik wil niet dat die keuzes voor mij gemaakt worden, want ik ben namelijk heel goed in staat om dat zelf te doen en ik hou niet automatisch van roze en bloemen omdat ik elke maand zo lek als een mandje ben. Zo is het uiterst hinderlijk dat als ik op zoek ga naar een nieuwe rugtas, ik op de site van een bepaald tassenmerk eerst moet aangeven of ik een piemel heb of niet voordat ik vervolgens de lijn met roze bloementjestassen te zien krijg.

Maar recente studies tonen aan dat er wel degelijk iets te doen is tegen genderitis: vertrouw op je eigen oordeel en realiseer je dat je meer bent dan een piemel of een VaJJ. Gewoon blijven nadenken dus.