Tax

Afgelopen zaterdag was het CDA congres. Dat beloofde een mooi dagje tv kijken te worden. Het voelde als de olympische spelen of de dood van een paus of de koninginnenrit in de tour, lekker de hele dag de tv aan en ondertussen een beetje rommelen in huis en de boel volgen. Aangezien mijn geliefde al vroeg in persoon naar Arnhem was vertrokken had ik het hele huis voor me alleen. Toen ik wakker werd kon het spektakel meteen beginnen, net je ogen open en dan Ferry Mingelen zien, beter kan een zaterdag eigenlijk niet beginnen. Ik ontbeet met de voorzitter en zijn openingsspeech. Tussen de middag moest ik even boodschappen doen (het was en prachtige herfstdag en het ritje op de fiets naar het winkelcentrum was zeker geen straf), maar daarna kon ik me weer voor de buis nestelen. Ik las de kranten en werkte een plakboek bij terwijl op de achtergrond steeds weer andere CDA leden het woord namen, sommigen zelfs op rijm, hoe oubollig. Ik las op twitter dat het veel mensen aan Van Kooten en De Bie deed denken, dat was ook wel een beetje zo. Maar ik ben op meer politieke congressen geweest en weet inmiddels dat Van Kooten en De Bie overal verschijnen. Er zijn veel aparte mensen die via een partij (of welke vereniging dan ook) hun eigen eenzaamheid weten op te lossen. Met andere woorden: elke club trekt rare mensen aan, dus ook het CDA. De man met de rode kaart en het fluitje bijvoorbeeld. Die had thuis, nadat hij bij de hobbyshop mooi rood papier had gekocht, lekker zijn kaart op maat zitten knippen. Ook andere partijen hebben hun eigen fluitjesblazende kaartzwaaiers. Bij D66 kwam een lid elke keer met een nieuwe seizoensgroente op de proppen om aan de fractie aan te bieden. En die mensen die voor de Rijnhallen voor heks of clown speelden waren echt geen CDA-ers, ook dat waren mensen die hun eenzaamheid en chagrijn in een hobby hadden weten om te zetten.
Toen de stemming was geweest begon op tv natuurlijk het Grote Duiden. In alle actualiteitenprogramma’s werden (weer) deskundigen en voor- en tegenstanders opgevoerd. Toen ik om tien uur Frans Andriessen zag verschijnen vond ik het welletjes. Zelfs ik, politieke junk, kon het niet meer aanzien. Ik was verzadigd. Vandaag vergadert de fractie en naar die uitkomsten ben ik wel benieuwd, maar de afgelopen dagen zat ik even aan mijn deskundigen- en mastodontentax.