Treurig of niet

Een paar dagen geleden zat ik te lunchen met een stel collega’s. Uiteraard hadden we het over allerlei intelligente en intellectuele dingen, totdat één van mijn collega’s het gesprek bracht op leeftijdsverschil tussen partners.

Volgens hem was er een soort regel dat je een partner mocht hebben die jonger was dan jij zolang hij maar voldeed aan de volgende formule: jouw leeftijd, gedeeld door twee en dat dan weer plus een kwart van je leeftijd. Dus jij bent 80, dan mag je partner 40 (80:2) + 20 = 60 zijn. Op deze manier is het ‘toelaatbare’ verschil in jaren kleiner als je jonger bent. Ben je 30 dan moet je partner minimaal 15+7,5 = 22,5 zijn. Overigens geloof ik niet in een dergelijke stelregel, maar het gaat er hier om dat deze formule het gespreksonderwerp op een nieuw onderwerp bracht.

Ik bracht het namelijk, om mij intellectuele imago voorgoed ‘down the drain’ te sturen, op Hugh Hefner. Hugh Hefner is 85 en zou onlangs bijna getrouwd zijn met een dame van 25. Allereerst moet ik opmerken dat ik collega’s heb die niet wisten wie Hugh Hefner is. Dat hebben we dus moeten uitleggen. Vervolgens heb ik uitgelegd dat zijn aanstaande vijf dagen voor de bruiloft ‘a change of heart’ had. En dat Hugh zich inmiddels heeft laten troosten door verschillende dames van (ruim) onder de dertig.

Daarna passeerden een aantal andere onderwerpen de revue. Bijvoorbeeld of het nu treurig was als je je als 85-jarige liet omringen (en meer dan dat) door jonge blonde ‘bunny’s’ en bijna getrouwd was met iemand die zestig jaar jonger is. Ik vond dat helemaal niet treurig. Ik merkte zelfs op dat heel veel mensen, ik bedoelde daar met name mannen mee, jaloers zouden zijn op Hugh Hefner. Ik zeg niet dat elke man op zijn 85e omringd wil zijn door jonge halfnaakte dames, maar ik kan me zo voorstellen dat heel veel mannen dat niet onprettig vinden. En ik begrijp dat wel. Waarom eenzaam oud worden zonder lekkere wijven als het niet-eenzaam en mét kan?

Ik was afgelopen weekend bij mijn opa in het bejaardentehuis. Hij werd 89. Hij is dus vier jaar ouder dan Hugh Hefner. Maar hij oogt nog veel ouder dan die vier jaar. Hij kan bijna niet meer lopen, bijna niets meer verstaan en ziet heel slecht. Als hij zich heeft aangekleed, of eigenlijk heeft laten aankleden (door een verpleegster, niet door een halfnaakte vijfentwintigjarige), is hij alweer zo moe dat hij wel weer terug naar bed wil (ik begrijp nu ook waarom Hugh de dag in een badjas doorbrengt). En dat was toen hij 85 was wel ietsje minder erg, maar zo vitaal als Hugh Hefner nu nog is, is mijn opa in geen twintig jaar meer geweest.

Dus misschien maakt zoveel jonge mensen om je heen en daar erg jeugdige dingen mee doen, wel erg jong. Of misschien maakt het je jong om je bezig te houden en omringen met dingen waar je van houdt. In ieder geval vind ik Hugh Hefner niet treurig. Integendeel, ik vind hem erg gaaf. Maar dat hele verhaal bewaar ik voor een toekomstige ‘I heart.. Hugh Hefner.’