Ik wil een andere baan. Een burnout en 3 jaren zoeken later is dat nog niet gelukt. Goed, daar kun je een tijdje zielig over gaan doen maar dat houd je ook niet lang vol. Daarom heb ik besloten om dit jaar mijn vakantiegeld uit te geven aan een loopbaancoach. Want ik heb eigenlijk geen idee wat ik wil, laat staan dat er een idee is waar ik die nieuwe baan zou kunnen vinden.
Via via kwam ik terecht bij een dame die al jaren lang hogeropleide vrouwen met een dertigersdillema helpt hun identiteit op de arbeidsmarkt te vinden. Het kennismakingsgesprek met haar was prettig, wel een beetje zweverig maar niet op een vervelende manier. Ik besloot met haar in zee te gaan. En dat heb ik geweten.
Intensieve gesprekken volgden. Kapot en bezweet verliet ik de eerste sessie. Toen wist ik nog niet dat ik zoveel energie kwijt zou zijn aan het maken van de huiswerkopdrachten. Voor de eerste opdracht, waarin ik succesvolle activiteiten uit mijn leven waarbij ik me in mijn elemement voelde moest beschrijven, had ik meer dan twee keer zoveel tijd nodig dan dat er voor deze opdracht stond. Letterlijk bloed, zweet en tranen. Meneer S kwam naast me staan toen ik snikkend mijn huiswerk probeerde af te ronden en zei: “Misschien moet je het gewoon inleveren in plaats van proberen het helemaal perfect te doen”.
Ik ben nu halverwege het traject en het begint nu allemaal een beetje vorm te krijgen, ookal heb ik nog steeds geen enkel idee hoe de coach uit al die wirwar van informatie en data een duidelijk beeld van een leuke baan voor mij zou kunnen krijgen. En daar ligt tegelijkertijd een beetje de angst. Nu heb ik begeleiding, maar straks zit ik weer alleen achter de computer vacaturesites af te speuren. En wat nou als er straks een advies komt waar ik me helemaal niet in kan vinden? Of dat ik een advies krijg waar ik niks mee kan. Iets van: word redacteur bij een feministisch tijdschrift over vogels. Het is allemaal veel te spannend.
Is dit het dertigersdillema waar iedereen het nou over heeft? Het “wat wil ik nou echt en wat moet ik met mijn leven?”-gevoel. Want misschien moet ik dan alvast maar gaan hopen dat ik snel 40 word.
Ik heb een paar jaar geleden een boek gelezen over dertigersdillema's. Was best nuttig. Niet dat ik nu meteen wist wat ik wilde gaan doen, maar het was wel fijn te lezen dat ik niet de enige was met twijfels over mijn loopbaan.
BeantwoordenVerwijderenAls je wilt kun je het van me lenen?
Ik dacht overigens heel lang dat ik een winkeltje wilde beginnen of een creatief beroep had moeten kiezen ipv de wetenschap. En dat terwijl ik jaren in winkels heb gewerkt en een hekel heb aan klanten..
Overigens werden mijn keuzes een stuk makkelijker toen mijn eierstokken begonnen te rammelen. Daarvoor leek alles wat ik wilde onmogelijk te combineren of te bestaan. Daarna wilde ik maar één ding en werd alles daar ondergeschikt aan.
BeantwoordenVerwijderenDat dat gerammel op zou houden?
BeantwoordenVerwijderenAanrader: http://www.youtube.com/watch?v=Mwsk-14ccUE
BeantwoordenVerwijderenZoek jezelf van Koot en Bie. Sluit helemaal aan bij, zeg maar, de huidige tijdgeest, als het ware.
Het geheim is volgens mij : Inzien dat elke baan zo leuk is als je het zelf maakt. Dat geluk niet kan worden veroorzaakt door je beroep, maar dat je door wat moois te maken van je beroep wel gelukkig kan worden.
BeantwoordenVerwijderenEn volgens mij maakt het dan niet veel uit of je aspergesteker, minister, salesmanager of timmerman bent. Als je er maar wat van wilt maken.
We verwachten soms teveel van het leven en denken dat het echt bestaat: de ideale baan, het ideale huis, de ideale partner, ideale kinderen etc etc. We kunnen beter proberen zelf een beetje meer ideaal te worden, dan past de rest zich daar vanzelf een beetje aan aan!
Denk ik.
Ik denk wel dat als je niet de baan hebt die bij jou past dat je daar niet gelukkig van wordt. Ik zie mezelf geen asperges steken en dan denken 'ik moet er gewoon wat van zien te maken'. Hoe kan je daar in hemelsnaam je eigen invulling aan geven? Door heel anders te bukken dan de andere aspergestekers?
BeantwoordenVerwijderenGeluk wordt niet veroorzaakt door je baan, dat klopt, maar wel door de optelsom van allerlei factoren waar je baan er één van is.
Moar da's mien mening.
Ik denk dat meneer S. het heel mooi heeft samen gevat: misschien moet je proberen het niet allemaal perfect te doen. Dat zegt mijn meneer ook altijd, en (al lukt het niet altijd) daar wordt alles een stuk leuker van. Ook ben ik een relaxtere partner en moeder en waardeer ik m'n werk meer (en maak me niet meer zo druk). Kortom: iedereen blij :-)
BeantwoordenVerwijderen@Eef, ik zou graag het boek van je lenen. Ben benieuwd!
BeantwoordenVerwijderen@hh, ik kan niks meer van mijn baan maken. Het is op en tijd voor wat anders. Dat ligt niet aan mijn verwachtingen, want geen enkele baan is perfect maar ik weet gewoon niet waar ik op mijn plek zou kunnen zijn en wat ik wil. Verder sluit ik me aan bij wat Caar hierboven zegt.
@anoniem, oh ja meneer S heeft zeker een goed punt. Maar van proberen het minder perfect te doen, wordt mijn huidige baan niet leuker. Sterker nog, dat perfectionisme ben ik al een tijdje kwijt.
Met leuke mensen asperges steken en daar dan op de fiets naartoe lijkt me ook heel leuk en veel voldoening geven. Voor één dag.
BeantwoordenVerwijderenKromgebogen boven een aspergeveld is geen gezonde lichaamsbeweging, hartstikke slecht voor je rug. Denk je nou echt dat die mensen dat leuk vinden?? Waarom denk je dat er geen Nederlander te vinden is die dat werk nog wil doen? Dit is het romantiseren van klotewerk vanuit de luxepositie van een veilige kantoorbaan. Aspergesteken is fantastisch als je het niet zelf hoeft te doen.
Sorry, reactie van zonet even aangepast: als je asperges steekt zou ik er wel wat van kunnen maken door te bedenken dat ik de hele dag lekker buiten ben en lichaamsbeweging krijg en leuke collega's heb waarvan ik een vreemde taal kan leren. Ik denk wel dat HH gelijk heeft. Mijn baan is ook vooral leuk door mijn collega's. en doordat ik er lekker op de fiets heen kan...
BeantwoordenVerwijderen@caar ik heb wel eens asperges gestoken en vond het niet vervelend. tuurlijk zou ik t ook niet elke dag willen doen, maar ik denk wel dat er waarheid schuilt in het feit dat ook andere omstandigheden dan de inhoud van je werk van grote invloed kunnen zijn. Ik zu overigens best op een boerderij willen werken en af en toe asperges willen steken. En ik vind mijn kantoorbaan geen ideaal.
BeantwoordenVerwijderenJa, dat is nou precies wat ik bedoel met het romantiseren van rotwerk. Af en toe asperges steken. Gewoon even een uurtje tussendoor en dan weer de geitjes aaien. Ik zou ook wel elke dag betaald op boerderij 't Geertje willen werken. Maar zo'n baan bestaat niet. Niet als je in een echt huis wilt wonen en ook nog op vakantie wilt en een auto wilt hebben. Dan lig (of sta) je krom als je op een boerderij werkt. Tenzij je heel veel landbouwsubsidie krijgt natuurlijk ;o)
BeantwoordenVerwijderenIk quote Eef: ik denk wel dat er waarheid schuilt in het feit dat ook andere omstandigheden dan de inhoud van je werk van grote invloed kunnen zijn.
BeantwoordenVerwijderenMee eens, maar de positieve invloed van die andere omstandigheden is eindig is mijn ervaring. Ik wil ook iets waar ik me inhoudelijk graag mee bezighoud, en waar mijn hersencellen niet bij afsterven.
Wat overigens ook helpt als je je eigen baan wilt waarderen: denken aan echt heel erg vervelend werk. Ik raad aan eens te kijken naar Dirty Jobs op Discovery Channel. Het helpt! En het is heel leuk om die man tot zijn middel in de modder te zien staan kokhalzen. Dat zet de dingen wel in perspectief.
BeantwoordenVerwijderenhahaha jah of die man die zich vrijwillig door slangen laat bijten :S
BeantwoordenVerwijderenDat van dat asperge-steken was geen mooipraterij vanuit een luxe-kantoorbaan, maar iets wat ik echt meen.
BeantwoordenVerwijderenIk heb superleuk werk, waar ik dankbaar voor ben, maar als ik op het land zou 'moeten' werken, zou ik dat niet als een straf zien en ik zou een gelukkig aspergesteker kunnen zijn. Uiteraard begrijp ik dat dat voor anderen anders kan zijn.
Ik sluit ook zeer zeker niet uit dat ik over 10 jaar een mooie doe-baan in de industrie of de agrarische sector heb. Wat minder stress. Gezellig met de collegae samen. Hard werken en 's avonds lekker lichamelijk moe ipv spannings-hoofdpijn......ik zie wel voordelen.
Kom uit een agrarisch nest. Mijn vader heeft het agrarisch bedrijf uiteindelijk verlaten en heeft een andere richting gekozen. Daarin is hij ook gelukkig geworden, maar terugkijkend denk ik dat hij het allergelukkigst was toen hij lekker om 5 uur 's morgens eieren stond uit te halen in zijn kippenstal! De tijd voor je eigen gedachten. Niks mis mee. We maken onszelf gek met dat zoeken naar 'leuker', denk ik wel eens.
Dit is het 30-ers dilemma pur sang. Je hebt het. Je bent waarschijnlijk iemand die alles wat ze wil ook kan, als ze er voor werkt. En dat is een zegen, maar dit is er een rouwrandje aan. Kies! Je kan niet weten wat je wil volgens mij. Wie weet nou wat hij wil? maar kies gewoon iets wat je neit afstoot en dan merk je het wel. Dat betekent dat je andere dingen niet kiest en dat is heel moeilijk om los te laten. maar wel heel verantwoordelijk.
BeantwoordenVerwijderenDertigersdilemma of niet, ik vind het wel zo verstandig om te kijken wat je mogelijkheden zijn voor je je baan opzegt en 'kiest'. Moet je wel eerst weten wat er te kiezen valt, anders ben je straks nog verder van huis. Is dat verantwoordelijk?
BeantwoordenVerwijderenKijken wat je mogelijkheden zijn is juist hartstikke positief, kijken of je iets leukers en beters kan vinden en daar dan ook heel erg je best voor doen. Heel goed idee van Lein, straks is ze wellicht nóg gelukkiger en heeft ze naast een leuke vent, een mooi huis en wie weet wat allemaal meer ook nog haar droombaan.
Eens met anoniem dat soms iets keizen ook kan helpen! Ik had jarenlang een baan die ik niet leuk vond en doordat ik t niet naar mijn zin had, had ik ook geen idee wat ik wel wilde. Ik kos een baan die er in de vacaturetekst acceptabel uitzag en heb het nu redelijk naar mijn zin. Geen droombaan, maar een goede vervolgstap waar ik goed mee kan leven. Uiteindelijk bleek de methode om te kiezen voor het minst afstotelijke wel te werken!
BeantwoordenVerwijderenKiezen en uitproberen, been there done that. Dus kan ik mooi dingen afstrepen waar ik niet gelukkig van word. Gerichter kiezen lijkt me beter..
BeantwoordenVerwijderenHelemaal niet kiezen is ook een keuze.
BeantwoordenVerwijderenWant daardoor zit je nu al drie jaar op een plek waar je niet gelukkig van wordt.
@Inge, niet kiezen betekent niet 3 jaar lang passief op je kont zitten.
BeantwoordenVerwijderenKijk eens naar alle nieuwe activiteiten die je naast je werkzaamheden hebt ontplooid de afgelopen jaren. Zitten daar geen aanwijzingen? Je zult van je coach vermoedelijk ook in kaart hebben moeten brengen wat je belangrijk vindt. Wil je drie keer per jaar op vakantie kunnen? Wil je een groot huis en een auto? Geldt voor jou 'the only way is up' of vind je lateraal prima? Van die dingen. Soms heb je er jaren later pas wat aan maar het is wel belangrijk om het nu te benoemen. Je kunt ook alle cijfertjes eens een keertje op een rijtje zetten en dan besluiten om, als het enigszins kan, het roer radicaal om te gooien. Het hoeft niet, maar misschien is het een nuttig gedachtenexperiment. En de wetenschap dat het kan verschaft je misschien weer nieuwe inzichten. Ik wil er graag een keer met je over bomen als je wilt. Succes!
BeantwoordenVerwijderenHey, hoe arielekst! Mijn hartonderderiemreactie aan Lein is verschwunden ende foetsie. Da's balen! Dat moet dan maar een keertje live of over de chat ofzo...
BeantwoordenVerwijderenIk heb nog niet verder gelezen dan de reactie van hh, dus wellicht al dikke vette mosterd, maar: dat is dus niet waar. Van sommige banen valt gewoon echt niks meer te maken.
BeantwoordenVerwijderen@Caar: op een gegeven moment kan het gewoon niet meer, en is het onverantwoord om door te gaan. Dan is alles beter, zelfs geen baan.
BeantwoordenVerwijderenHeel herkenbaar, alsof ik het zelf geschreven heb. De oplossing kan ik niet geven, maar het is belangrijk niet alleen in gedachten te blijven hangen, maar deze juist omzet naar daden. Kijk niet alleen op vacaturesites en denk ja/nee/misschien/of... misschien niet of...
BeantwoordenVerwijderenBel bedrijven op, bezoek uitzendbureau's en stel doelen! 10 brieven per week. Ook minder leuke functies. Uitgenodigd worden voor een gesprek geeft energie en kan deuren openen. Uit de sleur, asperge telen is niks mis mee, maar zoek iets wat dicht bij je vakgebied ligt het gaat er uiteindelijk om dat je weer energie en een positieve drive krijgt. Zo das mijn advies.....nu ik nog :-D in actie!!