I heart… Michael C. Hall

Dit is een gastcolumn van gastcolumnnist Han.

Ik moet iets opbiechten: ik ben verslaafd. Mijn verslaving is aangewakkerd door de gestoorde seriemoordenaar Dexter Morgan. Nee, wees gerust, ik heb niet ineens de neiging om ’s nachts iemand met plastic en ducttape op een tafel te binden en een stichtelijk woordje toe te spreken voordat ik het lijdend voorwerp op de tafel vakkundig een mes in de borst plant. Nee, mijn verslaving is wat onschuldiger, alhoewel het me ook ’s nachts nog bezig houdt.

Mijn verslaving heet Michael C. Hall, de acteur die Dexter speelt. Dexter slacht niet zomaar, hij moordt met een missie: alleen personen die het verdienen worden gedwongen het loodje te leggen. En dát gegeven maakt hem ook meteen bevreemdend sympathiek. Nu hoor ik je denken: “Dat weet ik al láng. Dexter draait namelijk al enkele jaren mee.” Dat klopt, maar ik kijk ongeveer één uur per week tv en de meeste historische tv-momenten en –series gaan dan ook volledig langs mij heen. (Eat that, Eef, met je mislukte tv-experiment. Tips nodig?)

Goed, terug naar Michael C. Hall. Dexter betekende zijn grote doorbraak, maar daarvóór was er Six Feet Under. Dit is een meesterlijke serie over de verknipte familie Fisher, die een uitvaartonderneming aan huis runt. Ik denk dat er per aflevering méér lijken in voorkomen dan in Dexter. (Let op, Lein, lijkentv!) Ik was direct geïntrigeerd door David Fisher, of eigenlijk Michael C. Hall. Maar het bleef bij een fascinatie, want David Fisher is een gefrustreerde, gesloten, zenuwachtige en homoseksuele begrafenisondernemer. Niet echt het type man waar ik gewoonlijk op val.

Maar wat kenmerkt mijn Michael C. Hallverslaving dan? Allereerst moet ik bekennen dat ik in enkele weken de eerste twee seizoenen van Dexter heb gekeken. Daarnaast heb ik al talloze YouTube-filmpjes bestudeerd waarin Hall de voice over is van supergenderbevooroordeelde reclamespotjes voor een stoer, mannelijk automerk. Ik droom over Dexter op een boot die mij komt halen. En ik zit er aan te denken om mijn eigen uitvaartonderneming op te zetten. Maar goed, om eerlijk te zijn speelde ik al ietsje langer met dat idee.

Vooralsnog lijkt er maar één oplossing voor mijn verslaving: er aan toegeven. Dat doe ik dus maar. Er is namelijk geen ander die zó sexy kan kijken terwijl hij een elektrische zaag in iemands nekplooi manoeuvreert. Ik kan er niks aan doen, maar… I heart Michael C. Hall.