Macho-cultuur

Misschien ben je het gedoe rond de verkiezingen al een tijdje zat. Misschien vind je dat er voor jou geen goede keuze bij zit qua partij. Misschien nog wel meer qua minister-president. Dat kan natuurlijk. Wat ik je aanraad is dan even te kijken naar de keuzemogelijkheden in andere landen en na te denken wat je daar zou stemmen. Misschien dat je dan ineens heel blij bent met Nederland.

Gisteren waren er verkiezingen in Suriname. De strijd ging hier voornamelijk tussen 'De Mega Combinatie' van Desi Bouterse en 'Het Nieuw Front' van Ronald Venetiaan. Volgens de berichten vanochtend staat Bouterse op winst. Ik weet niet precies hoe de partij van Ronald Venetiaan het de afgelopen jaren heeft gedaan, maar desondanks is het voor mij vrij onbegrijpelijk dat de partij van Bouterse en daardoor vooral ook hijzelf zo veel stemmen heeft gekregen. In Nederland is hij een paar jaar geleden veroordeeld voor drugshandel. Voor mij geen ideale toevoeging op het cv van de leider van mijn land, maar goed, daar zou je je dan nog overheen kunnen zetten (geen idee hoe, ik probeer me in te leven). Belangrijker is de, op zijn zachtst gezegd, dubieuze rol die Bouterse heeft gespeeld tijdens de decembermoorden in 1982. Goed, hij is hier nog niet voor berecht, laat staan veroordeeld, maar ik geloof niet dat de meningen over de rol van Bouterse sterk verdeeld zijn. Toen Bouterse afgelopen week werd gevraagd hoe dat nou moet als hij veroordeeld wordt, trok hij de vergelijking met Nelson Mandela. Die had immers ook jaren vastgezeten om daarna president van Zuid-Afrika te worden. Bij mijn weten zat hij niet vast voor het executeren van 15 mannen, maar dat zijn details.

In GMNL verklaarde Prem Radhakishun dat het feit dat op Bouterse gestemd wordt komt doordat in Suriname een macho-cultuur heerst, net als overigens in andere Zuidamerikaanse landen. Bouterse heeft een grote mond en daar heeft de kiezer ontzag voor. Hetzelfde geldt bijvoorbeeld voor een andere grote held van mij, de Venezolaanse president Hugo Chavez. Je weet wel, die kleine brulboei die telkens weer Amerika beledigt, aansluiting zoekt (en vindt) bij Fidel Castro en die de ambtstermijn voor het presidentschap verlengd heeft om zo in het zadel te kunnen blijven. Ook zo iemand waarop ik niet zonder enige dwang zou kunnen stemmen.

Wat dit probleem betreft kunnen we het ook wat dichter bij huis zoeken, in Italië. Als het ergens moeilijk is om je stem uit te brengen dan is het daar wel. Zonder Berlusconi is daar geen stabiele coalitie te vormen, en dus komen veel kiezers iedere keer weer bij hem uit, ondanks dat zij hem als arrogant, opzichtig en corrupt betitelen. Denk alleen maar eens aan Berlusconi's escapades met vrouwen, zijn schoffering van buitenlandse collega's, en de manier waarop hij de media in zijn zak heeft. Er is nu zelfs sprake van de inperking van de persvrijheid zodat uitgelekte bandopnames van gesprekken niet gepubliceerd mogen worden. Zodat het niet openbaar wordt dat Silvio zich inlaat met escortdames. Macho-cultuur ten voeten uit, en hij komt er allemaal nog mee weg ook, want bij strafvervolging laat hij snel een wet aannemen die immuniteit voor de premier garandeert. Mooi geregeld.

Met zo iemand kan je wekelijks de Privé vullen. In Nederland hebben we, godzijdank, geen macho-cultuur. In Nederland hebben we hooguit het slippertje van Jack de Vries, de vermeende bilkneep van Ruud Lubbers of stoute opmerkingen over het (vermeende) lekkere kontje van Wouter Bos. Wat de uitslag van de verkiezingen ook gaat zijn, ik weet vrijwel zeker dat hier een nette meneer of misschien wel mevrouw MP wordt. Of dat nou Job Cohen, Jan-Peter Balkenende of Mark Rutte/Neelie Kroes is, ik weet zeker dat ik er geen seconde minder slaap om zal hebben.