Haat

Mijn schoonzusje wees mij er pas op dat ik, als ik in totale vervoering ergens over fulmineer, vaak het zelfde woord gebruik: ‘haat’. Het gaat in die gevallen vaak over bekende Nederlanders, over gedrag of over taalgebruik. Aangezien ik blijkbaar vaak het woord ‘haat’ gebruik, is er aan mijn eigen taalgebruik dus ook nog wel wat te verbeteren. Overigens is het niet zo dat ik constant haat zaai, ik ben volgens mij een vrij vrolijk en positief persoon. Andere woorden die ik vaak bezig zijn ‘geweldig’, 'heerlijk', ‘prachtig’ en ‘fantastisch’. Allemaal vrij positieve woorden. De meneer gebruikt in dezelfde situatie ‘prima’ en ik dacht dan vaak dat hij niet heel erg enthousiast was. Maar het bleek dat hij uitzinnig van vreugde is als hij ‘prima’ zegt.

Maar de haat dus. De constructie is ‘Dat háát ik zo!’ of ‘Vreselijk, ik haat hem (of haar)’. Dat laatste kan bijvoorbeeld gaan over Patty Brard. Ik vertel dan over alle facetten van Patty, over hoe slecht ze SBS Nieuws presenteert en dan zo chagrijnig nep-lacht in een geforceerd onderonsje met die jongen met die scheiding, over hoe ik haar in al haar ranzigheid een keer een klisma-kuur heb zien doen en over hoe onbegrijpelijk het is dat Ron Brandsteder wat met haar heeft gehad. Zelfs hij kan beter krijgen, ondanks het zweet en de astma-lach. En dan besluit ik de tirade met ‘Vreselijk, ik háát haar!’

Een ander doelwit van mijn aversie is Ernst-Daniël Smid. Ik had nu ook Gordon, of Gerard Joling of André Rieu kunnen zeggen, maar die maken bij lange na niet dezelfde gevoelens van walging in mij los als Ernst-Daniël Smid. Wie trouwens wel aardig in de richting komt is Ben Cramer, maar toen ik hoorde dat hij een liedje over Sven Kramer heeft geschreven veranderde mijn walging in medelijden en dat is niet de emotie waar het nu om gaat. Waar mijn haat voor EDS vandaan komt weet ik niet precies, maar ik vermoed dat deze ontstaan is toen mijn ouders thuis naar zijn programma Una Voce Particolare gingen kijken. Op vrijdagavond thuis op de bank naar EDS kijken, treuriger is het leven niet vaak. Ik had al snel door dat dit een ongelooflijke paternalistische blaasbalg is. Hij denkt daar zelf heel anders over en dat maakt het nog vele malen erger. Kijk maar eens op zijn website en lees zijn cv, ik kon ternauwernood mijn eten binnenhouden.

Dan zijn er ook nog trends, gebeurtenissen, gedrag, dingen die ik haat. Om maar een willekeurig voorbeeld te noemen: mensen met meningen, hoe iedere jan lul overal maar een mening over heeft. Als je voor de ingang van de Blokker in Bergambacht een microfoon onder de neus van een of andere domme zak duwt en vraagt wat hij van welk onderwerp dan ook vindt, dan heeft hij altijd een mening. Altijd!! Dit is tegenwoordig ook het niveau van menig journaal-item. Wat Truus uit de Dwarsstraat van de hulpverlening in Mali vindt. Truus weet helemaal niet waar Mali ligt, Truus weet niks van hulpverlening en het interesseert mij ook geen reet wat Truus te zeggen heeft en toch worden me dit soort diepteinterviews opgedrongen. Vreselijk, wat haat ik dat!!

Wat te denken van Suzanne Bosman, die tijdens het nieuws niet eens de moeite wil nemen om te articuleren. De misplaatste arrogantie druipt ervan af, walgelijk. Jan de Hoop, met z'n pens tegen het bureau gedrukt met kleding in babykamerkleuren en zijn haar vanaf zijn achterhoofd over z'n kale kop gekamd, onderwijl het haperende RTL nieuws aan elkaar pratend met oubollige woordgrappen. Mensen die voordringen bij de kassa, oude mensen die om zes uur boodschappen doen terwijl ze daar toch de hele dag de tijd voor hebben. Jongens van de NRC die je aanspreken op straat of van die vrijwilligers van Greenpeace die echt maar 1 minuut nodig hebben en die jongen van Save the Children die zich afvroeg of ik het dan niet erg vind dat er elke dag kinderen sterven.

Het klinkt nu alsof ik met een grote donderwolk boven mijn hoofd door het leven ga, maar niets is minder waar. Het is af en toe ontzettend lekker om ongebreideld iets of iemand te haten. Ik las eens dat mensen makkelijker bevriend raken of een relatie met elkaar krijgen wanneer ze dezelfde dingen haten dan wanneer ze van dezelfde dingen houden. Je ontmoet dus eerder nieuwe vrienden of een partner op het forum van GeenStijl dan op de sportvereniging. Zomaar een gratis tip voor de eenzame mensen. En nu ik erover nadenk ben ik, in tegenstelling tot wat je misschien naar aanleiding van het bovenstaande zou denken, geenzins eenzaam. Haat verbroedert. Ik denk daarom dat Geert Wilders heel groot kan worden... Dat dan wel weer.