Ik zal het één keer uitleggen

Vorige week lag ik in bed half weg te doezelen met de tv nog aan. Op RTL was 'Wat kiest Nederland' aan de gang. 'Wat kiest Nederland' is de commerciele tegenhanger van 'Nederland kiest'. Fijn dat ze bij RTL zoveel creativiteit in zich hadden om een volkomen ander concept onder een volkomen andere titel te verzinnen. Maar aan de andere kant: het concept is leuk en RTL werkt het ook goed uit dus ok, ik hou mijn mond verder. Maar goed, ik hoorde dus ergens in mijn halfslaap Rick Nieman praten met Femke Halsema. Femke Halsema, u weet wel, de lijsttrekker van Groen Links. Groen Links staat op dit moment in de peilingen ongeveer op 10 of 11 zetels. En Femke Halsema had het met Rick Nieman over coalities waar Groen Links deel van uit zou maken en de vraag wie er dan minister zou worden. Ik werd er wakker van, want waar haal je het vandaan om met tien zetels te gaan zitten babbelen over de wellicht, heel misschien, als het meezit en de wind staat goed, coalitie die je kunt gaan vormen? Er moet nog gestemd worden. En volgens mij stemmen we op partijen en ideeen en niet op coalities. En ok, dat zal wel niet helemaal waar zijn, maar toch.
D66 heeft er ook zo’n handje van, die presenteerden maanden geleden al hun potentiele ministers. Ze staan nu op negen of tien zetels in de peilingen en roepen in de Telegraaf van vrijdag ook weer dat ze Wijers en Rinnooy Kan als ministers gaan inzetten. Allereerst moet je, net als Groen Links nog maar afwachten of er na 9 juni een partij is die met je wil gaan praten, en ten tweede vraag ik me af of er mensen nu naar de stembus rennen omdat ze Hans Wijers zo’n leuke vent vinden.
Emil Roemer maakte een paar maanden geleden dezelfde fout door, net aangesteld als lijstrekker, de vraag te gaan beantwoorden of hij minister-president wilde worden. Als ik Emil Roemer was geweest, en gelukkig ben ik dat niet want dan was ik wel heel mannelijk, oud, links en Brabants geweest, had ik die vraag beantwoord met de volgende zin: “De SP heeft zeer goede jaren gekend maar nu zitten we in de hoek waar de klappen vallen. Ik ben koud drie uur lijstrekker en de komende weken gaan we besteden aan heel hard campagne voeren en de kiezer overtuigen van onze ideeën en als we op 25 zetels staan in de peilingen (minimaal) mag u deze vraag nog eens aan me stellen, want dat is het moment waarop hij relevant wordt.” Maar nee, Roemer ging uitgebreid in op de vraag en werd vervolgens de gehele uitzending (door ik meen Jeroen Pauw) met minister-president aangesproken. Dom.
En dan heb ik het nog niet eens gehad over het kinderachtige uitsluiten van coalitiepartners waar deze campagne maar steeds over doorgeëmmerd wordt. Ik zal het één keer uitleggen, volksvertegenwoordigers: jullie worden gekozen als de kiezer dat wil. Als de kiezer twee of drie partijen heel groot maakt is het aan die partijen om hard te gaan onderhandelen over een akkoord. Dit is het land van de coalities en dus zal je altijd ergens in het midden uit moeten komen. Breekpunten of niet, verwerpelijke partijen of niet, je hebt de wil van de kiezer te respecteren en het er maar mee te doen. Daarvoor ben je aangenomen.
En nu weer aan het werk, de kiezer overtuigen van je ideeën.