Kerstpakketten - De tussenstand

Begin deze maand zong ik al lof over het kerstpakket. Het openen van een kerstpakket, is er iets leukers? Een groot cadeau met daarin weer een heleboel kleine cadeautjes. The gift that keeps on giving. Van de week stond het eerste pakket bij ons in de huiskamer.

Samen met de katten rook ik er eerst even aan. Ik tilde het op: zwaar, dus goed! De meneer was laat die avond. Om een uur of zeven pulkte ik aan het plakband. Nee, toch maar niet, dit is iets dat je samen doet. Half acht: rats! Het plakband eraf. Ik schaam me. Kwart voor acht, ik til het deksel op: een zak duyvis borrelnoten met paprikacoating. Mijn wangen beginnen te gloeien. Van opwinding, maar ook van schaamte. Foei Caar, hou je in. Een uur lang kijk ik tv en eet wat, telkens uit mijn ooghoek glurend naar die groene doos, waar de kat haar hoofd inmiddels ingepropt heeft. Dan: de deur, hoera! Dag meneer ben je daar een kus snel kom binnen hoe was je dag zullen we het kerstpakket uitpakken o ja je jas nou snel dan zet alles neer o was het druk o ja interessant vertelvertel kom nou kom nou daar staat de doos!!!

Daar gaan we dan:
Een groen boekje dat ik niet begrijp
Een kerstwens
Een zak nootjes
Een zak soep
Een pak koekjes
Een doosjes bonbons
Een fles wijn
Een dvd
Een pak toastjes
Een zak met kleine stukjes ontbijtkoek in de vorm van een mobiele telefoon
Een doosje smeerkaas
Thee

Een gelukzalig gevoel komt over me terwijl ik kijk naar deze schatten. We kopen dit zelf ook weleens maar dan voelt het toch anders. Geen gelukzalig gevoel als ik de Albert Heijntas op tafel zet. Alleen de katten kijken wat teleurgesteld: geen zaagsel dit jaar? Boring!