Kattenkind

Gisteren zag ik een stukje van ‘Je zal het maar zijn’ van BNN op tv. Ik keek naar een meisje van 21 jaar, Milou, dat compleet geobsedeerd was door haar chihuahua Parel. Ze kleedde het beestje aan, gaf handenvol geld uit aan accessoires en vierde zelfs Parels eerste verjaardag, compleet met hondenvriendjes, liedjes, cadeautjes en een feestjurk. Toen presentatrice Sophie Hilbrand vroeg of dit niet een beetje ver ging, zei Milou van niet. “Het is immers mijn hondenkind”, aldus het meisje.

Terwijl het programma vorderde en Milou de laatste puntjes op de i zette voor Parels verjaardagsfeestje, groeide mijn verbazing. Hoe is het mogelijk dat je zó ver gaat in je liefde voor je beest?! Maar ik keek ook naar mijn kat Coco, die spinnend naast mij op de bank zat, en wist een vlaag van herkenning niet te onderdrukken. Nee, ik noem Coco niet ‘mijn kattenkind’, en ik zou nooit een feestje voor haar geven, maar ook ik ga ver in mijn liefde voor haar. Zo heb ik een waterfonteintje in de keuken staan, zodat er altijd schoon drinkwater voor de poes beschikbaar is. Ik koop duur voer – wellicht in bulkverpakkingen en daarom goedkoper, maar toch. Ik mis mijn kat als ik een paar dagen weg ben. En ik betrap mezelf er meerdere keren per dag op dat ik vertederd naar Coco kijk en "Aaah, kijk nou!" kir als ze iets compleet willekeurigs en normaals doet zoals eten, zichzelf wassen of gewoon slapen in de zon.

Het ergste van mijn kattenliefde – en dit geef ik eerlijk toe – is nog wel dat ik samen met Coco op dieet ben. Tja, ik kwam op een gegeven moment tot de conclusie dat we allebei een paar pondjes teveel met onszelf meetorsten. Ik voel me dan ook ronduit beledigd als gasten poeslief zien en zeggen: “Ach, wat is ze toch gezellig dik!”. Dan denk ik: gezellig dik? Je bedoelt gewoon dat ze moddervet is, hoe dúrf je! Meestal zeg ik iets terug als: “Nee joh, ze is écht al wat afgevallen hoor!” – wat overigens ook écht waar is. Maar stiekem vind ik Coco dan heel zielig en geef ik haar die avond als troost een extra snoepje. Een jurkje zal ik haar nooit aantrekken, en verwacht ook geen uitnodiging voor haar verjaardag, maar ja… Ik ben gek op het beestje en vertroetel haar dan ook met alle liefde. Snif. Ik pink een traantje weg. Misschien is Coco toch wel een beetje mijn kattenkind.