donderdag 25 augustus 2011

Dommer

Mijn hersenen zijn aan het verweken. Ik voel me steeds dommer worden. Ik vergeet heel vaak dingen de laatste tijd. En dan ook echt vergeten.

Zo begon de huisband onlangs over een afspraak die hij had en dat ik dan mijn dag met de (inmiddels flinke) baby met hem moest ruilen. Hij zei dat hij dat al onlangs gezegd had tegen mij. Maar ik kon me er echt helemaal niets van herinneren. Voor mij was het volkomen nieuw. Ik vroeg me af of ik het nou nooit gehoord had of dat ik het echt vergeten was of dat hij het gewoon nooit gezegd had maar nu deed alsof dat wel zo was of  dat hij misschien zelf in de veronderstelling verkeerde dat dat al was afgesproken, maar dat dat echt niet zo was.

Daarna begon ik tegen hem over een boek dat miste uit de kast. Er was een gat tussen twee boeken, ik wist niet welk boek miste, maar ik had dat niet veroorzaakt. Een paar dagen later bleek het boek op mijn stoel op mijn werk te liggen. Een collega had het geleend. Van mij dus. Dat kon ik me toen ineens wel herinneren.

Daarna vergat ik welk nummer de Memorie van Toelichting is bij een kamerstuk (nummer 3) en sprak ik structureel over het College Bescherming Persoonsgegevens terwijl ik de Commissie Gelijke Behandeling bedoelde. Ik wist niet meer waar ik de gebruiksaanwijzing van de luieremmer had gelaten. Ik kon hem in drie verschillende prullenbakken hebben weggegooid maar het was ook mogelijk dat ie nog ergens lag. Hetzelfde gold voor een bonnetje dat ik echt nergens meer kon vinden. We zijn thuis nog steeds op zoek naar een hamer en een bakje met spijkers.

Ik vergeet de laatste tijd ook heel veel woorden. Ik produceer dan zinnen als “wil je de dingetje van het dinges, hè, je weet wel, verdorie, dat ding, even aangeven”. Ik kwam erachter dat ik wei (met gras enzo) als wij had geschreven.

Bij ons thuis vinden dus fijne conversaties plaats. Ik heb het over de verkeerde instanties, noem alles ‘dingetje’ of ‘ dinges’, en we zoeken ons gek om er later achter te komen dat ik me nog maar de helft van onze gesprekken en handelingen herinner. Heeft dit te maken met leeftijd? Komt dit door mijn zwangerschap en bevalling? Ik begin me inmiddels wel een beetje zorgen te maken namelijk.

10 opmerkingen:

  1. Ik ben echt heel blij met deze column, ik dacht dat ik de enige was: af en toe voel ik me een halve bejaarde. Hoe vaak ik ook niet stamvoetend iets roep ever het dingetje van de dinges, je weet wel! En ik kan ook vaak dinhen niet vinden terwijl ze gewoon op de normale plek liggen.

    Zwangerschap etc. kunnen we dus afstrepen, want zo ver ben ik nog niet, blijft leeftijd over. Of voeding. Misschien moeten we beter kauwen, dat ons eten gelijkmatiger in ons bloed komt. (Koot en Bie 1977).

    BeantwoordenVerwijderen
  2. of ben je misschien weer zwanger?

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Nee, ik ben zeker niet zwanger! dat kan het niet zijn dus.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Nee, ik slaap best goed. Kind slaapt al maanden van 7 tot 7?

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Mijn wederhelft heeft exact hetzelfde! En ook in serieuze mate, hetgeen haar zwaar frustreert. Ze heeft altijd een supergeheugen gehad (voor alle feitjes waarbij mijn brein niet eens zou overwegen het op te slaan), maar moet nu alles opschrijven wat ze afspreekt. Ook boeken lezen valt haar zwaarder.

    Het begon bij haar tijdens de eerste zwangerschap, dus eerst schoof ze het daar op. Daar hebben velen last van, lazen we in de zwangerschapsboekjes. Het bleef na de bevalling, maar toen las ze over 9 maanden ontzwangeren met een zelfde verschijnsel, dus het klopte nog steeds. Die 9 maanden duurden bij haar echter twee jaar en er veranderde niets. Vervolgens werd ze weer zwanger, ontzwangerde ze weer 16 maanden en is ze nu enige tijd in verwachting van de 3e.......Het geheugen kwam niet terug in de tussentijd. Ze hoopt nog steeds dat het verband houdt met de gezins-uitbreidingen, maar ook bij ons thuis groeit de angst dat het te maken heeft met het passeren van de 30 en dat het definitief is.......Sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Haha! Ik ben nog relatief jong en nog nooit zwanger geweest, en ik heb het ook vaak over 'de dingen die je in de dingen moet doen' ofzo. Misschien is het iets typisch vrouwelijks? (Of zeg ik nu iets heel ergs, Lein?)

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Nou eh Han, dat ligt er maar aan. Welke steekproef is er gebruikt?
    Mijn oma, sorry Eef, is heel goed in dingen in dingen stoppen en vergeten waar de dingessen liggen. Maar dan zwaait ze met haar getalenteerde helderziende hand en vindt ze het zo weer terug.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Han, het is niet iets typisch vrouwelijks denk ik. Als het al iets met vrouwen te maken heeft, dan zou dat kunnen komen doordat vrouwen de gewoonte hebben (maar of die aangeleerd is of aangeboren weet ik niet, ik denk het eerste) om heel veel verschillende kleine dingetjes tegelijk te doen. Mannetjesdiertjes hebben dat niet, maar ook dat kan aangeleerd zijn. Pas op! Ik ben net zoals Lein in dezen, wij krijgen groene uitslag van genderf**k. Da's vervelend voor Lein en mij, want het jeukt. Da's ook vervelend voor de Gendermachine, want groen is geen roze en groen is ook geen blauw. Van Die Dingen Dus.

    BeantwoordenVerwijderen