Amerikanen zijn vreemde wezens. Ze kijken anders naar de wereld en ook naar zichzelf. Eerder schreef ik al aan lofzang op hun chauvinisme en trots. Het liefst stickeren Amerikanen hun hele auto vol met waar zij voor staan. Hun geloofsovertuiging, politieke voorkeur, de vlag, support our troops, favoriete basketballploeg, alma mater.
Over die alma mater wil ik het even hebben. Want in Nederland halen maar weinig mensen het in hun hoofd om Universiteit Amsterdam, Class of ’96 op hun auto te zetten. Je ziet wel eens iemand met een elandsticker omdat die in Noorwegen is geweest, of een Calvin (van Hobbes) die over een flitspaal piest, of een sticker van een camping in Frankrijk, maar nooit Minerva Alumni of Sociëteit De Witte – Notarissentafel. Jammer eigenlijk. Waarom zou dat zijn? Schamen Nederlanders zich? Of vinden ze het burgerlijk als je laat zien waar je bij hoort omdat daaruit blijkt dat je zoiets bijzonder vindt en je het dus niet gewend bent en dat is burgerlijk? Vreselijk woord eigenlijk, burgerlijk. Burgerlijk is het meest burgerlijke woord ooit. Maar dat terzijde.
Op de foto bij H’s column over presidentskandidaat Rick Perry is hij te zien met een paar cowboylaarzen met de vlag in de vorm van Texas. Op zich al erg chauvinistisch, maar dat is niet wat mijn aandacht trok. Nee, mijn oog werd gezogen naar de hand van Rick Perry waaraan een groot stuk edelmetaal prijkte, in de vorm van een immense ring. Tijdens mijn tripjes naar Amerika had ik al vaker zulke ringen gezien, vaak in grillige vormen en met een gegraveerde tekst. Intrigerend. Het waren meestal oudere mannen die hiermee liepen, mannen van het type overhemd met korte mouw en zilveren nekspeld aan de boord. Betrof het hier een soort zegelring zoals wij die hier in Nederland kennen, met een familiewapen?
Na googelen met de zoektermen ‘American men big ring’ en het bezoek van een aantal interessante websites (http://www.bigamericanman.com/about/) kwam ik op de website van een vrouw die een column had geschreven over haar ring, die abusievelijk werd aangezien voor een verlovingsring. Het was een damesversie van de ring van Rick Perry en het betrof een ‘Class Ring’: een ring die je krijgt of koopt bij je afstuderen en vervolgens, blijkbaar, de rest van je leven draagt.
Nu ben ik dol op sieraden en ik heb ook een ring die ik van plan ben mijn hele leven te dragen. Toch kan ik me niet indenken dat ik met een ring zou lopen van het jaar van mijn afstuderen. Universiteit Leiden – Class of 2005, en dat dan op een knots van een ring. Bij de eerste kennismaking kunnen mensen meteen aan je hand zien dat je gestudeerd hebt, en waar. Nog voor dat ze weten hoe je heet. Sterker nog, volslagen vreemden kunnen zien dat je een universitaire opleiding hebt genoten. Vraag je in Nederland niet eens ‘Wat heb je gestudeerd?’ noch zeg je ‘Ik heb rechten gestudeerd’, in Amerika schreeuwen sommige mensen het van de daken ‘Ik heb een universitaire studie afgerond!’ En dat gaat mij toch wat te ver.
In de film ‘The Blind Side’ verbaasde ik me ook al over de ongekende liefde voor ‘Ole Miss’, de universiteit van Mississippi. De hele tijd gaat het erover, de familie loopt in truien van hun alma mater en drinken uit bekers met het universiteitswapen. Eerlijk gezegd ben ik blij dat we hier in Nederland wat terughoudender in zijn. Chauvinisme is prima, maar voor dit soort hysterie is een woord en dat woord is: snob.
Als in NL het studeren even duur zou zijn als in de USA zou het voor mensen misschien meer een reden zijn om het van de daken te schreeuwen, denk ik wel eens: 'kijk eens, ik kan het betalen', of 'kijk eens, ik zit tot mijn nek in de schulden maar ik ga het waarmaken en alles terugbetalen'. Als ik tegen Amerikanen vertel dat ik in LB heb gestudeerd kan ik steevast op waarderende blikken rekenen: 'Oh, Leiden, that's real good, right?' Dat de meeste universiteiten in NL staatsuniversiteiten zijn, vertellen wij trotse alumni er dan gemakshalve even niet bij. Sociale mobiliteit is in de USA een statussymbool, en een van de bouwstenen van de American Dream: als jouw kinderen het beter hebben dan jij, en als jij ervoor kunt zorgen dat zij naar een respectabele universiteit of college kunnen, heb je het leuk voor elkaar. In NL is het niet de bedoeling dat je je op dat front al te veel verbeeldt (hoe snoezig, een arbeiderszoon of middenstandsdochter aan de universiteit!), en als het in je familie zit om te gaan studeren, moet je sowieso je mond houden, want dan was je dus al gepredisponeerd. Welke situatie van de twee verkieslijker is, is een goede vraag.
BeantwoordenVerwijderen