Onze nieuwe gastcolumnist Han schreef vrijdag in haar column dat mijn TV-experiment mislukt is. En dat is eigenlijk wel zo. Het doet pijn om het toe te geven, maar het is de harde waarheid. Ik kan, zelfs als ik het heel hard probeer, niet zonder TV.
Ik ben een nieuwsjunk en daardoor is er altijd wel iets op TV dat ik toch even moet zien. Verder gebruik ik de TV vaak als beloning, als ik hard gewerkt heb of erg moe ben mag ik een avondje stomme programma’s kijken. Waarom ik dat als beloning zie, ik weet het niet. Het is eigenlijk helemaal geen beloning, het meer een staf. Ellenlange reclameblokken, 90% van de tijd erge realityshows of zangwedstrijden en verder een hoop ongefundeerd geouwehoer. Maar soms ben ik gewoon te moe voor een boek en dan is de TV een uitkomst.
Het rare is dat ik op vakantie, op een plek waar geen TV is, de TV ook niet mis. Afgesneden van het nieuws voel ik ook niet de behoefte dat nieuws te volgen. Vorig jaar kampeerden we vaak zonder enige voorzieningen en dat was heerlijk. Het jaar ervoor fietsten we door Nederland en hadden een groot deel van de week geen TV. Ook dat was heerlijk. Het is het ultieme vakantiegevoel: geen TV en niet hoeven stofzuigen.
Maar als ik thuis ben is er altijd wel een reden om even TV te kijken. Het journaal is er op, of er komt iets over wielrennen. Ik probeer steeds bewuster de TV niet aan te zetten of hem na het journaal meteen weer uit te zetten. Ik probeer vaker alleen films of documentaires te kijken die we eerder hebben opgenomen (zodat we de reclames kunnen skippen) en zo mijn achterstand op filmgebied in te halen en mijn kennis een beetje bij te spijkeren. Maar toch staat soms ineens bij ons Lingo aan. En dat is schrikken.
Het vervelendste vind ik nog, en dat was een beetje de reden van de start van het TV-experiment, dat ik zo weinig lees. Misschien moet ik blijkens mijn onvermogen geen TV te kijken, niet beginnen met een niet-TV-kijk-experiment, maar met een los daarvan staand Lees-experiment. Met goede moed ben ik dit weekend begonnen in een nieuwe boek, namelijk Fahrenheit 451 van Ray Bradbury. En laat dat nou net gaan over een land waarin entertainment wordt aangeboden om het denken tegen te gaan en boeken zijn verboden omdat ze mensen aan het denken zetten en dat ongelukkig maakt.
Voor de liefhebbers, deze boeken las ik tot nu toe (in 2011):
Salman Rushdie – Luka en het Levensvuur
Jean-Pierre Geelen - Blinde Vink
Mark Stein – How the states got their shapes
Jens Lapidus – Snel Geld
W.F. Hermans – Uit talloos veel miljoenen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten