Het zal de lezer niet ontgaan zijn dat in deze tijden van heftige verkiezingsstrijd een aantal thema's hoog op de agenda van de lijsttrekkers van de Eerste Kamer staan. Denk hierbij aan herten in de Oostvaardersplassen, de uitbreiding van de noordelijke ring bij Utrecht en officiële bescherming voor de Zeeuwse bolus als uitstervend patisserie-ras.
Over ontwikkelingshulp horen we niemand. En terecht, dat is toch meer een landelijke aangelegenheid. Maar laten we daar alstublieft niet op korten. Alstublieft. Ook als u sterk gelooft in de zelfredzaamheid van allerlei dubieuze bananenrepublieken en het automatisch oplossen van het aidsprobleem in Afrika, neem dan het volgende in overweging.
In een land ver van Nederland woont een man met een pokdalig gezicht. Hij is al een tijdje de baas in de baas in dat land en het merendeel van de inwoners is hem zat. Meer dan zat omdat hij al meer dan veertig jaar met harde hand regeert. Of nou ja, regeren. Omdat hij al meer dan veertig jaar probeert alle mensen binnen de landsgrenzen te laten doen wat hij wil. Er zitten een paar flinke smetten op zijn blazoen. Zijn naam wordt onder andere in verband gebracht met de aanslagen tijdens de Olympische Spelen in 1972 en vooral ook met ramp bij Lockerbie. En ondanks dat hij flink opschepte over de massavernietigingswapens die zijn land zou hebben gemaakt, was hij ook de eerste die de aanslagen van 11 september sterk veroordeelde terwijl hij zijn eigen land terroriseerde. Waarom zouden we dit land, dat zelf flink investeert in Amerikaanse neocons om zo haar imago in het Westen te verbeteren, voorzien van ontwikkelingshulp?
Het antwoord is eigenlijk simpel. Zo simpel dat militaire interventie of diplomatieke druk overbodig laat lijken; laten we in ieder geval nog eenmaal de portemonnee trekken en de leider van Libië voorzien van een flinke dosis antipsychotica. Want een man die met zijn vuist op een spreekgestoelte slaat en de wereld en zichzelf probeert te overtuigen dat hij de redder van de mensheid is terwijl hij tegelijkertijd opdracht geeft om de mensen in zijn land hardhandig de mond te snoeren, verdient geen aandacht in de media maar een harde aanpak van zijn Messiascomplex. En dat mag best van mijn belastingcenten.
ik was vooral geschokt door de slechte beeldregie tijdens de toespraak. Die kerel kadaffi/ghadaffi/khadaffi voor een kapotgeschoten betonnen complex. Als je wil laten zien dat je de boel onder controle hebt dan sta je niet daar. maar denk dat zijn communicatieadviseur al op malta zat. Ik moest denken aan die iraakse minister (tarke aziz? of was het iemand anders?) die tijdens een bombardement op baghdad zei dat er niks aan de hand was en vervolgens moest wegduidekn doordat het decor het begaf door een inslag.
BeantwoordenVerwijderenJe bedoelt al-Sahaf! Ja die was heel goed. Terwijl alles om je heen in elkaar stort, toch blijven roepen "We will crrush the Americans"
BeantwoordenVerwijderenEn als die engerd van een Kadaffi weg is straks, wordt het dan beter? Voor die mensen daar? Voor de landen eromheen? Voor ons? Voor iemand?........Is niet zo makkelijk als het lijkt, vrees ik.......Ben bang dat wij nog wel eens terug zullen verlangen naar de tijd dat de wereld overichtelijk was met dictators als Mubarak en Kadaffi aan de macht in het Midden-Oosten......en dat geldt misschien ook wel voor die mensen die nu op zo'n plein staan......Wil Kadaffi overigens op geen enkele manier verdedigen, laat dat duidelijk zijn......
BeantwoordenVerwijderenik denk dat overzichtelijkheid niet het streven moet zijn... het is hier ook niet echt overzichtelijk.. Maar of het beter wordt, we zullen er achter komen. ben erg benieuwd, maar vind t wel heel mooi wat er gebeurt. emancipatie van binnenuit!
BeantwoordenVerwijderen@hh, een dictatoriaal regime vind je overzichtelijk? Daar kan ik me nou helemaal niet in vinden. Ik hoop van harte dat het beter wordt, met name voor de mensen in het land zelf. Maar zoals Eef zegt, we zullen er wel achter komen.
BeantwoordenVerwijderenVoor alle duidelijkheid: ik hoop ook dat het beter wordt......maar ik zie in Egype en Libie vrouwen op pleinen staan in een spijkerbroek en een trui en wapperende haren en dan hoop ik maar dat ze die volgend jaar ook nog aanmogen........emancipatie van binnenuit is prachtig en daar is iedereen voor, maar als het eindresultaat straks "minder vrijheid" is, en die kans zou ik niet onderschatten, dan weet ik niet wat erger is........En als het Westen straks het dubbele mag betalen voor dat spul waar al onze auto's op rijden en onze machines op draaien, is dat ook niet onverdeeld gunstig voor de wereld als geheel......en als de bommen Israel straks om de oren vliegen.......ik weet het allemaal nog niet......Ben blij met elke dictator die verdwijnt, maar ben ook bang voor de gevolgen
BeantwoordenVerwijderen