En dan bedoel ik de supermarkt. Ik ga er graag heen. Niet dat ik er van hou boodschappen te doen, maar boodschappen doen bij Jumbo is vaak een stuk minder frustrerend dan bij de Albert Heijn. Ik schreef hier al eerder over op deze blog, zie hier. Dit was naar aanleiding van een eerder stuk van de hand van Caar, zie hier.
De reden dat ik nogmaals de Jumbo in mijn hart wil sluiten heeft te maken met een hernieuwd liefdesgevoel voor deze winkel. Wijt het aan mijn verstoorde hormonale toestand, maar laatst kwam ik thuis en bedacht me dat ik echt hou van de Jumbo. Na jaren overgeleverd te zijn geweest aan de Albert Heijn, simpelweg omdat er geen andere winkel in de wijde omtrek van ons toenmalige huis te vinden was (wij woonden in de buurt van het centrum van De Grote Stad waar de laatste Konmar werd overgenomen door de AH XL), doe ik sinds ruim een jaar mijn boodschappen uitsluitend nog bij de Jumbo.
Mijn liefde wordt gevoed door de volgende eigenschappen van mijn Jumbo. Allereerst is de winkel ruim van opzet en is het vrijwel vrij van bejaarden (door het ontbreken van gratis koffie, hou dat zo, Jumbo!). Verder heeft het een ruim assortiment en komt het maar zelden voor dat iets is uitverkocht of überhaupt niet in het assortiment is opgenomen. Vrijwel nooit staan de vakkenvullers op het drukste moment van de dag met drie karren tegelijk een gangpad te blokkeren en diezelfde vakkenvullers zijn altijd bereid om in het magazijn te gaan te kijken of een onverhoopt toch niet in de schappen aanwezig product nog aanwezig is. Het moment dat ik me echt realiseerde dat de Jumbo een fijne winkel was, was toen ik geen muntje had voor een winkelwagentje. Ik vroeg aan de dame achter de infobalie om een nepmuntje, maar die hadden ze niet meer. Ik kreeg toen van haar vijftig cent te leen. Die vijftig cent mocht ik na afloop weer bij haar inleveren (wat ik uiteraard deed). Zoveel vertrouwen in je klanten, ik was ontroerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten