Fluiten naar je zwarte bonen

Onlangs schreef Caar hier een stuk over de terreur van de inkopers. Haar stuk ging met name over kleding. Ik heb een zelfde ervaring met supermarkten. En niet alleen ik. Ik herinner mij de zaterdag nog goed waarop ik Caar briesend tegen kwam in het winkelcentrum. De courgettes waren uitverkocht. Het was twee uur zaterdagmiddag en de Albert Heijn had geen courgettes meer. Ik wou dat ik kon zeggen dat dit een incident was. Maar dat is het helaas niet.

Wij eten (bij ‘ons thuis’) regelmatig een zelfbedachte maaltijdsalade. Die salade bevat de volgende ingrediënten: een zak rucola, een zak gemengde sla, gerookte kipfilet, komkommer, tomaten, pijnboompitten en feta. Geen baanbrekend rare ingrediënten lijkt mij zo. Het is meer dan tien keer voorgekomen dat H of ik meerdere supermarkten moesten bezoeken voordat wij alle ingrediënten bij elkaar hadden. Het is een soort kwartetten. Sowieso is rucola altijd een heikel punt. Zeker na vijf uur ’s middags is de halve groenteafdeling al leeg, dus de rucola is dan vaak ook weg. Het is natuurlijk een enorm exotisch product, bijna niemand koopt het, nee, zelfs bijna niemand weet wat het is, dus tja, ik snap wel dat dat niet in grote mate op voorraad is. Maar niet alleen de rucola ontbreekt vaak in de schappen ook de komkommers, de kipfilet en de pijnboompitten zijn vaak al tegen vijf uur uitverkocht. Komkommers, kom op mensen, dat is toch geen bijzonder ingrediënt? Dat moet elke supermarkt in grote hoeveelheden in huis hebben. Net als rucola overigens. En gerookte kipfilet.

En dan heb ik het nog niet eens over de zaterdagsboodschappen gehad. Als je op zaterdag na drie uur in een Albert Heijn komt is het er net Rusland. Alsof het allemaal gratis is, zijn hele schappen leeg. En dan niet alleen over de groenteafdeling maar ook over dingen als wc papier, spaghetti, mozzarellabollen, afbakstokbrood, yoghurt, melk, theezakjes (?!) en cola light. Het is niet zo dat het tegen sluitingstijd loopt (die winkels hier gaan sowieso pas tegen acht uur dicht en zijn ook nog vaak op zondag open) en het is ook niet zo dat het nu gaat om dat ene blikje kastanjepuree dat net op dat ene moment ontbreekt, het gaat hier om doodnormale producten die structureel niet aanwezig zijn.

Bij Albert Heijn moet je ook nooit iets koken uit de Allerhande of van zo’n receptenkaarten. Niet alleen is het vaak niet lekker en zijn de hoeveelheden afgestemd om kaboutermaagjes (dan lijkt het recept lekker goedkoop p.p.), de benodigde ingrediënten zijn standaard uitverkocht als het gaat om een recept uit een recente Allerhande, en zijn structureel niet aanwezig als het gaat om een ouder recept. Zo heb ik menig puberend pukkelhoofd verdwaasd naar mij zien staren als ik vroeg om cranberryjam, petak currypaste, artisjokkenharten of gerookte eendenborst. Ik heb eens gehoord dat producenten moeten betalen om een recept met hun producten aan te mogen leveren. Sindsdien wil ik die kaartjes niet meer. Ik wil sowieso niet meer naar Albert Heijn.

Daar komt bij, en dit is mijn laatste puntje, dus haak niet af, dat Albert Heijn verschrikkelijk eenzijdig inkoopt. Zo staat er twee meter aardbeienjam van dertig verschillende merken, maar is er geen kersenjam meer te krijgen. Kun je wel kiezen uit tien soorten aardbeienyoghurt maar wordt de Almhof perenyoghurt doodleuk als laatste perenyoghurt uit het assortiment gehaald. Heb je drie meter keus aan bruine bonen en kidneybonen maar kun je fluiten naar je zwarte bonen. Nee, we zullen eens wat variatie aanbrengen. Dat doet de Albert Heijn alleen als het op een receptenkaartje staat en dan alleen nog maar tijdelijk en alleen voor de mensen die vóór drie uur komen winkelen.. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Dit land is vervallen tot een serviceniveau waar de honden geen brood van lusten. Zo. Dat wilde ik nou even kwijt.