Vakantiereprise: Jungle

Na een aantal dagen in Quito te zijn geweest, vertrokken meneer S en ik naar een junglehut aan de Rio Napo, een rivier die uiteindelijk opgaat in de Amazone. Midden in het regenwoud en ver weg van beschaving en bewoonde wereld.

Op de supermoderne busterminal, het cement was net droog, in het zuiden van Quito namen wij de bus naar Tena. Tassen onderin en vamos. Dat de bus eerst nog een paar uur over al die hobbels in de Andes heen moest en tevens elke 200 meter stopte om nog meer passagiers in de overvolle bus te laten wisten we toen nog niet helemaal.

Eenmaal in Tena werden we opgehaald door de eigenaar van de junglehut die, nu hij toch in de grote stad was, meteen de kerstinkopen ging doen. Prima, ik had net een paar uur gezeten dus dit uurtje kon er ook nog bij. Toen ging we door naar het laatste dorpje voor het regenwoud; een paar halve houten huisjes waar je wc-papier, bier en stukken vlees kan kopen. De laatste etappe werd afgelegd per gemotoriseerde kano waarbij door het uitblijven van regen in deze tijd van het jaar het noodzakelijk was om stukken door de rivier te waden omdat onze kano anders vastliep.

Eenmaal aangekomen in de hut voelde ik me ver van alles dat thuis is. Er was een hutje, een matras, koud water, een hangmat en 's avonds eten wat de pot schaft. Dat was allemaal genoeg en ik viel tevreden in slaap.

De dag erop stond een stevige wandeling onder leiding van een lokale gids op het programma. We werden geïnstrueerd over wandelschoenen, drinkwater en sunblock, en we kregen met kleurstof uit een rode vrucht een tekening op onze wangen geschilderd. Zo was voor alles dat in het oerwoud leeft duidelijk dat we respectvol met de omgeving omgaan en niks kwaads in de zin hadden. De wandeling ging van start. Het was een fantastische ervaring, en ik leerde niet alleen over het oerwoud en de planten maar ook dat er blijkbaar geen grenzen zijn aan hoeveel een mens kan zweten.

Halverwege de wandeling hoorden we opeens een merkwaardig geluid. Was het een lokroep van een inheemse vogelsoort? Helaas. Het was de ringtone van het mobieltje van de gids. De komst van oliemaatschappijen naar het regenwoud bracht ook de komst van zendmasten met zich mee. In de niet zo middle of nowhere was ook hij nu mobiel bereikbaar.