dinsdag 15 februari 2011

De schoonheid van stilte

Een aantal weken terug adviseerde de huisarts om vooral stemrust nemen. De infectie in mijn keel was dan wel over het dieptepunt heen, het aanhoudende gepiep en gehees beloofde nog niet veel goeds. Ik neem de conditie van mijn stembanden uiterst serieus en daarom deed ik verschrikkelijk mijn best om niet te praten. Ook niet eventjes. Gewoon helemaal niet.

En dat ging redelijk goed want praten was pijnlijk genoeg om het te laten. Gewapend met pen, notitieblok en magneetspeelgoedbord deed ik mijn best om nog zoveel mogelijk aan het sociale en professionele verkeer mee te doen. Want niet praten betekent natuurlijk niet dat je zielig bent.

Op kantoor ging alles op rolletjes: ik nam de telefoon niet op en communiceerde met collega’s via interne mail en de chatfunctie op Facebook. Uiterst efficiënt. De eerste werkdag viel me de positieve uitwerking van het niet praten meteen op. Want, niet praten betekent ook dat je niet kan mopperen. En dat betekent dat je allerzulks negativiteit makkelijk van je af kan schudden. Niet praten was voor mij heilzamer dan een klasje yoga waarbij je je wenkbrauwen moet ontspannen terwijl je op een bezweet matje ligt. Nog nooit was ik zo zen.

De positiviteit van het niet praten was slechts van korte duur. Op een avondje bijpraten met vriendinnen bleef ik eigenlijk in het gesprek steeds achter de feiten aanlopen. En tijdens een verjaardagsfeestje was ik zo gefrustreerd dat ik niet goed kon duidelijk kon maken wat ik bedoelde, dat mijn notitieblokje voodookwaliteiten kreeg. De voldoening van het krassen van met mijn pen, natuurlijk het equivalent van schreeuwen, was bevredigender dan het genieten van stilte en rust.

Nu is mijn keel beter verklaard. Het kleine ruisje zoals dat dan heet wat nu nog op mijn stem te horen is, is geheel te verklaren door verkoudheid en hoesten. Het is nu zaak om de stem weer in conditie te krijgen. Dat kan heel vlot door dagelijks goed de volgende zin te articuleren: Nina nam manden vol mandarijnen mee. Een kwartier lang. Elke dag. Totdat je trance raakt en op de automatische piloot overgaat. De weg naar nirvana is begonnen…

5 opmerkingen: