Sinds een jaar of tien ga ik ieder jaar op Goede Vrijdag naar de Matthäus Passion in Leiden. Een goede gelegenheid om tot rust te komen, een verstild moment waarop je niet afgeleid wordt door aardse zaken. Of toch? Toch word ik ieder jaar zeer afgeleid door aardse zaken. Sinds een jaar of tien ben ik namelijk ook heimelijk verliefd op Jezus. En dan niet een langharige, bebaarde Jezus op sandalen en in lakens die tot bloedens toe mishandeld wordt. Nee, een gesoigneerde blonde Jezus, in rokkostuum met glanzende schoenen en een zegelring. Voor aanvang van het concert zie ik Jezus buiten de Pieterskerk staan roken en dan bewonder ik hoe gewoon Jezus door de jaren heen gebleven is. Jezus, die eigenlijk Maarten Koningsberger heet, rokend in rok. Heerlijk. Nu ik erover nadenk heb ik misschien wel gewoon een zwak voor rokende mooie meneren in rokkostuum. Toen ik mijn eigen meneer ontmoette was hij ook een rokende meneer in rokkostuum. Met zegelring. Net als Jezus!
Ooit zag ik Maarten Koningsberger optreden in het Concertgebouw. Als ik het goed heb zong hij liederen van Schuman, prachtig (want hij kan heel mooi zingen, dat mag ook best gezegd worden). Het optreden was wel wat vreemd: Koningsberger droeg een leren broek en een slobbertrui, en hij danste. Hij danste niet alleen, hij danste een soort homo-erotische dans met een 19-jarige kindjongen. Bij een ander optreden zaten op de eerste rij kirrende meisjes met een varkenslachje (en –uiterlijk) die aansloegen als Maarten tussendoor iets zei. Ik ben nogal snel afgeleid en heb dus een uur lang naar die dames zitten gapen. Ik dacht dat ik dweperig was, maar het kan altijd erger!
Ondanks de leren broek en de afleidende varkensmeisjes bleef ik Maarten trouw. Het zal je dan ook niet verbazen dat ik erg gelukkig was met de masterclasses die hij de afgelopen jaren op tv is gaan geven. Wat moet het heerlijk zijn als je samen met Maarten Koningsberger op zoek gaat naar je ademsteun, zijn hand op jouw middenrif! Lein, die zich het laatste jaar op klassieke zang heeft gestort droomde met me mee. Maar toch is het niet hetzelfde als Maarten in de Jezuspartij. Goed, hij heeft vaak een mooi pak, das en overhemd aan, maar het ingetogen zwart doet me blijkbaar toch meer. En hij leeft zich ook zo mooi in in zijn rol. Hij zingt niet alleen de Jezuspartij, hij speelt hem ook. Door heel droevig te kijken en langzaam te bewegen. Daarom zeg ik: De Jezuspartij, daar horen wij bij.
I heart Maarten! Morgen als ik op zangles mijn middenrif sta te activeren, denk ik weer even aan hem.
BeantwoordenVerwijderen