Soms word je overdonderd door emotie. Dat je het echt niet ziet aankomen, dat je er helemaal niet op had gerekend. Dit gebeurde recentelijk in Theater Kikker in Utrecht.
Meneer S en ik wilden naar de film maar die bleek uitverkocht te zijn. Het alternatief was een concert maar de concertzalen hadden vooral feesten ingepland. Toen zag meneer S het programma van Kikker en riep: Rachel Grimes, Rachel Grimes is vanavond in Utrecht?! Rachel! Rachel! We moeten er heen! Ik had nog nooit van haar gehoord.
Rachel Grimes is een Amerikaanse pianiste die zich voor haar laatste project opsloot in een klooster in Kentucky om te componeren, naar de natuur te luisteren en bourbon te drinken. En deze bewuste avond bracht ze Book of Leaves ten gehore. Al na de eerste paar maten wist ik dat het een goed idee was om naar Grimes te gaan luisteren. Het was liefde op het eerste gehoor.
Book of Leaves is spannend, inspirerend, dramatisch zonder sentimenteel te worden. Grimes is een fantastische pianiste met een fluweelzachte aanslag die je bekende showpianisten met wapperend haar direct doet vergeten. Dit is moderne, toegankelijke klassieke muziek. Om op je gemak te luisteren, met tranen in je ogen.
Oh! Dat is zo ontzettend mooi!
BeantwoordenVerwijderen