Frank Snoeks is een dichter

Frank Snoeks is een dichter. Althans ik verdenk hem er van dat hij in zijn vrije tijd gedichten schrijft. Of heel graag een dichter wil zijn. Tijdens Kameroen-Nederland begon ik ergens in de tweede helft een beetje weg te doezelen. Was het zo dat ik me voordien alleen maar ergerde aan het commentaar, met mijn ogen dicht was ik in staat een analyse te maken van de commentator. Allereerst: de ergernis komt met name voort uit de onafgemaakte anekdotes. Zo zei Frank Snoeks dat de doelman van Kameroen onder een andere naam op het WK stond dan normaal. En dat was het. Geen waarom, helemaal niets. Daar kan ik dus niet tegen. En zo waren er een nog een aantal opmerkingen die veelbelovende informatie leken aan te kondigen en waarna het vervolgens doodstil werd.

Maar nu de reden waarom ik denk dat Frank Snoeks eigenlijk een dichter zou willen zijn. Ik maak dat op uit drie zaken: zijn intonatie, zijn zinsbouw, en de onderwerpskeuze. De intonatie is helemaal die van een dichter. Op onverwachte plaatsen in een zin een stilte laten vallen, uitdrukkelijk een stilte voor een bijzin en ineens aan het einde van een zin omhoog of omlaag gaan met zijn stem. Frank Snoeks kan vast ook heel leuk voorlezen denk ik.

En zo kom ik bij het tweede kenmerk, zijn zinsbouw. Omdat Frank tijdens zo’n wedstrijd in feite zijn eigen live gedicht schrijft kan hij de zin ook volledig aanpassen op zijn ritmische uitspraak. En dus gooit hij er te pas en te onpas bijzinnen en metaforen in. Metaforen die mij vaak iets te ver gaan, of die soms echt nergens op slaan. Voor een aantal goede voorbeelden zie de wikiquotes pagina van Frank Snoeks hier.

En tot slot de onderwerpskeuze. Nou is dit laatste wat vaag voor een commentator van een voetbalwedstrijd, maar het komt er op neer dat Frank Snoeks graag het spel en de spelers al tijdens de wedstrijd mythologiseert. Het liefst gooit hij er zinnen tussendoor die later in een compilatie als profetisch kunnen worden gekwalificeerd. Zo zei hij over twee spelers (ik weet even niet meer wie) ‘Die hebben al zo’n mooi seizoen gehad samen’. Niet alleen lag in die zin de band tussen beide spelers besloten maar ook de hoop (en verwachting) dat ze samen nog veel meer mooie dingen gingen doen. En zo kan hij ook ongegeneerd spelers aanbidden. Dat deed hij niet alleen tijdens Nederland-Kameroen, waarin hij vrijwel alles van het hele Nederlandse team geweldig vond, maar dat doet hij ook bij andere wedstrijden. Zo heb ik hem er al meerdere keren er op kunnen betrappen en een diepe liefde voor Drogba te hebben. Het liefst vertelt hij de hele wedstrijd wat Drogba aan het doen is en hoe geweldig dat is, zelfs als Drogba zijn veters strikt.

Tot zo ver mijn analyse van Frank Snoeks, te danken aan het feit dat de Belgen de wedstrijd Denemarken-Japan uitzonden.