De sexy hoer van Loosduinen

Dit is een gastcolumn van gastcolumnist A
Laatst ging ik met de tram naar Kijkduin. Iedereen die dat wel eens gedaan heeft, en ik kan het iedereen van harte aanbevelen, want er is een hartstikke gezellige boulevard in Kijkduin, met een werkelijk prima pannenkoekenhuis, en een mondain winkelcentrum, waar ik ooit nog wel eens, twaalf jaar geleden, met een collectebus voor het aidsfonds heb moeten staan, maar toen kwam ik om zes uur 's avonds aan en bleken alle winkels al dicht te zijn, waardoor er geen levende ziel meer was en ik onverichter zake huiswaarts moest keren, komt door Loosduinen. Wat valt er over Loosduinen te zeggen? Weinig tot niets. Ik ben er al best vaak doorheen gekomen en kan me er werkelijk helemaal niets van herinneren. Er staan, geloof ik, huizen. Volgens mij is het niet zo'n sjieke buurt, maar hoe ik daarbij kom weet ik eigenlijk niet. Het enige wat ik weet is dat ik ooit in die tram zat, het regende buiten pijpenstelen en ik luisterde naar het verzameld werk van Depeche Mode, wat ik dan weer werkelijk niemand kan aanbevelen - hoe ik ooit heb kunnen denken dat het een goed idee was om 60 euro neer te tellen voor zulke afgrijselijk zenuwpezig gestuiter weet ik niet - toen ik plotseling gefluister achter me hoorde. Sommige mensen kunnen zo hard fluisteren dat het door merg een been gaat (overigens is fluisteren heel slecht voor je stembanden, las ik laatst ergens, dus denk erom, mensen: niet teveel fluisteren!). Zonder mijn muziek af te zetten draaide ik heel casual mijn hoofd een beetje, zodat ik kon zien wie daar op die regenachtige middag in de tram zat te fluisteren. De tram achter me was helemaal leeg, op een vies oud mannetje na. Zijn grijze haar stond recht overeind, zodat hij er een beetje uitzag als Albert Einstein. Toen hij later de tram uitstapte hoorde ik gerinkel van flessen uit de boodschappentas die hij bij zich had. Hij zat twee banken achter me en keek me recht aan, terwijl hij doorging met fluisteren. Het koude zweet brak me uit. Zat die oude viespeuk soms naar mij te fluisteren? Ik zette de muziek wat zachter, zodat ik kon horen wat hij zei. 'Sexy hoer! Jij bent een sexy hoer!' hoorde ik. Angstig keek ik naar mezelf in de weerspiegeling van het raam, en zag tot mijn opluchting de vertrouwde twee meter lange ongeschoren boer. Ik keek nog eens om me heen, of er niemand anders in de tram zat die meer in aanmerking zou komen voor de titel 'sexy hoer', maar de tram was leeg, op de bestuurder na, en die was niet zichtbaar. Toen ik later uitstapte zag ik overigens dat het een dikke Surinamer met maar een arm was.

De waarheid drong tot me door. Ik ben de sexy hoer van Loosduinen.