Iedereen heeft in een relatie wel eens last van irritaties. Hij doet het dopje niet op de tandpasta, zij laat het haar in het doucheputje zitten, hij wil de vaatwasser niet inruimen, zij laat het eten aanbranden of je maakt te weinig tijd voor elkaar vrij. Allemaal van die dingetjes waar je lekker over kunt kibbelen en waar je met vrienden om kunt lachen. Zelf ben ik daar ook niet vies van, hoewel ik moet zeggen dat ik het heel erg getroffen heb met een leuke man die niet alleen stukken handiger is met de administratie maar die ook vaak stofzuigt en de was doet.
Nu zijn er blijkbaar stellen die het een stuk minder goed getroffen hebben. Die hebben om uiteenlopende redenen een schurfthekel aan elkaar gekregen. Ze dachten aanvankelijk nog dat een paar kinderen de relatie wel konden redden. Wie dat ooit bedacht heeft is niet helemaal in orde, en het lijkt me ook niet leuk voor de kinderen die ongevraagd blootgesteld worden aan een instabiele relatie. Over dit soort stellen wordt bij de commerciële omroepen met graagte programma's gemaakt, want er is niets heerlijkers dan je verkneukelen om andermans mislukte leven.
In deze programma's wordt gefocussed op de specifieke problemen van desbetreffende stellen en meestal is een van de partners de aanstichter van de ellende. Voor heel Nederland worden de relatieproblemen en de slechte eigenschappen van (een van) de partners breed uitgemeten. Neem nu 'Een dubbeltje op z'n kant'. De gehele financiële huishouding wordt op tv doorgelicht en zo weet in no time iedereen van de koopziekte van haar en de verzamelwoede van hem. Huilend op hun lederen bankstel wordt het koppel in beeld gebracht terwijl zij elkaar omhelzend beloven hun leven te beteren. Hij zal zijn motor verkopen en zij zet haar tassen op marktplaats.
Tot zo ver de milde variant van het genre 'wij hebben een slechte relatie'. Het ergste vind ik de versie waarin alleen de man in het zonnetje wordt gezet: 'Help! Mijn man is klusser' en 'Help! Mijn man heeft een hobby'. Ik noem deze programma's altijd 'Help! Mijn vrouw is een trut'. Goed, deze mannen hebben of een bouwval gemaakt van het huis of geven al hun geld uit aan een belachelijke hobby, maar alleen al de titel geeft wat mij betreft aan hoe eenzijdig deze programma's zijn. De mannen doen het allemaal verkeerd en de vrouwen halen daar dan een tv-programma bij. Wie heeft er dan eigenlijk hulp nodig? Als je je man op een gegeven moment zo zat bent dat John Williams je moet komen helpen, misschien moet je dan sowieso ieder een andere kant op gaan. Als ik die mannen was zou ik het wel weten. Ik denk namelijk dat je relatie niet helemaal in orde is als je het überhaupt zo ver laat komen. De meneer zou mij moeten drogeren en aan mijn stoel vastbinden wanneer hij het hele huis om mij heen zou willen afbreken en ook wanneer hij al ons geld zou willen uitgeven aan zijn Sepultura-verzameling.
Misschien moeten deze dames zich in het vervolg wat meer richten op hun eigen gedrag dan op dat van hun man, want ze hebben de boel behoorlijk uit de hand laten lopen. En misschien kan daar dan meteen een programma over gemaakt worden: Help! Ik ben een sukkel.
Helemaal eens, ik kijk wel eens naar 'help mijn man is klusser' en dan staat de vrouw in kwestie tussen de puinzooi en roept huilend dat ze al jaren in puinhopen leeft en bij de buren moet douchen. En dan denk ik: je mankeert toch zelf niks aan je handjes? je kan op z'n minst even opruimen. En bel gewoon een klusbedrijf om het te laten doen, sukkel. Echt heel erg kansloos. Wel leuk om af en toe naar te kijken en je heerlijk te ergeren...
BeantwoordenVerwijderenIk kan niet kijken naar die programma's. Zo veel treurnis.. verbouwen is niet mijn hobby en kijken naar andermans verbouwing (en huwelijksleed) al helemaal niet... ik móet altijd zappen...
BeantwoordenVerwijderenFrans Bromet heeft een geniaal programma hierover gemaakt, 'De verbouwing': Een stel dat een onmogelijke verbouwing aangaat en een jaar lang in een soort bouwput woont. Ik heb een keer een man een enorm gat onder zijn huis zien graven waar maar geen eind aan kwam. Onderwijl ontbreekt een buitenmuur in hartje winter en is de boel dichtgeplakt met plastic.
BeantwoordenVerwijderenNa een paar maanden zie je een uitgebluste vrouw met stoffer en blik door het huis sjouwen om de boel netjes te houden, terwijl de wallen onder haar ogen steeds groter worden. Zo zielig. Je zou de bouwput toch willen dempen met zo'n kerel onderin? Ik dek dat hiervoor de flitsscheiding is uitgevonden. Laat die man lekker alleen in z'n rommel.
Deze tool maakt het in iedere relatie net wat gemakkelijker! http://sjaakgenerator.nl/
BeantwoordenVerwijderenHee, das nog eens handig. Als je dan maar niet net een sjaak afhaak hebt, dan werkt het nog niet.
BeantwoordenVerwijderentelevisie programmas verheerlijken zich inderdaad op dit soort situaties en stellen het vaak nog wat erger voor dan het is. Maar voor degene die dit schrijft, probeer je ook even in te leven in deze situatie. wij leven als koppel al enkele jaren samen, eerst in een appartement, waaruit we zijn verhuist naar een groter huis om dat mijn man , (een fervente electronika/ict addict) te weinig plaats had voor als zijn spullen. nu leven we in een groter huis met meerdere kamers , plaats genoeg om alles netjes op te bergen. en 3 jaar verder ligt nu ook hier alles vol met draden,vijzen, onderdelen van pc's . zelfs onze slaapkamer en woonkamer zijn een rotzooi geworden met stukken electronica. op dit punt kan je zeggen makkelijk, laat de vrouw (ik dus)dan eens een keertje opruimen, maar ik heb nergens nog plaats om iets te ordenen. ik werk fulltime en probeer op elk vrij moment hier alles net te houden maar als ik dan savonds thuiskom op het moment dat hij vrij heeft en ik niet ligt savonds weer alles onder het puin. zelfs een afwas of gewoon en gebruikt bord weg zetten is er te veel aan. en als ik aan zijn spullen kom om deze ergens op te bergen word ie kwaad omdat hij ze niet meer vind, of ergens nog mee bezig is om te herstellen (waar ie 3 maand geleden mee begon en sinds dien niet meer voort werkte). enzv enzv
BeantwoordenVerwijderenop dit moment durf ik uit grote schaamte niemand meer binnenlaten.
kortom er bestaan koppels waarin de vrouw echt haar best doet in het huishouden en verdraagzaam probeert te blijven en geduld probeert te hebben . maar te veel is te veel en dan kan ik erin komen dat je gewoon het meest drastische doet dat je kan verzinnen zoals een tv probramma bellen enkel en alleen omdat je weet dat je man toch niet naar je luistert en zijn eigen zin doet, en op deze manier door een derde (al dan niet gedwongen) en keer doet wat hij al zo lang zou moeten doen.
nu ... ik ga geen tv programma bellen omdat dit niet mijn ding is, ik ga gewoon vroeg of laat een zenuwinzinking krijgen, in een kliniek belanden en dan misschien beslissen mijn vriend en huisje definitief achter te laten om terug wat netheid en rust te hebben maar met heel veel pijn in mn hart.
Lieve anoniem, waarom wachten op die zenuwinzinking? Is toch zonde van je tijd en van je gezondheid?
BeantwoordenVerwijderen