Het beste van Nico Landers

Al sinds mijn jeugd heb ik een obsessie voor het levenslied en dan specifiek met één vertolker van dit genre: Nico Landers. Toen ik een jaar of vijftien was heeft hij een soort van hit gehad getiteld “Liefde in de nacht”en sindsdien is Nico een trouwe kompaan geweest op mijn reis door verschillende fases van mijn leven. (Hij zou dit zelf uiteraard vele malen poëtischer uitdrukken.) Slechts een paar keer heeft hij airplay gehad en dan galmden mijn broer en ik altijd enthousiast mee: “Liefdenindenaaacht, wat iedere man ervan verwaaaacht!” We hebben hem daarna nog één keer op tv gezien, bij een programma van de Tros, waar hij dezelfde hit ten gehore bracht. Daarna is het vrij stil geweest rondom Nico Landers, maar niet bij ons thuis. Eerst hebben we alle platenzaken in Z afgestruind op zoek naar een van zijn cd’s, maar kwamen niet verder dan twee singels: Liefde in de nacht en Een vriend. Op het hoesje stond dat deze afkomstig waren van respectievelijk Het beste van Nico Landers 1 en Het beste van Nico Landers 2. Twee greatest hits cd’s, toen al! We konden deze helaas nergens vinden.

Toen ik enige jaren later ging studeren en er in mijn omgeving meer mensen van het levenslied bleken te houden, wilde ik hen Nico natuurlijk niet onthouden. Zijn vertolking van “Als de zon schijnt” is weergaloos. Als hij zingt over de bakkersvrouw die door het deeg rolt, dan voel je dat hij dat echt heeft meegemaakt. Zoals Nico zingt, dat is het echte leven. Iedereen heeft het maar over André Hazes, Koos Alberts en Frans Bauer, maar wat weten zij nou eigenlijk? Bij Nico voel je dat hij het echt meent. Zo heeft hij een prachtige Nederlandstalige versie opgenomen van “Just Say Hello”: “Zeg maar hallo”, prachtig is dat. Zo als hij zingt “Jouw liefde was zo warm en tender, tot de winter kwam en jij verdween.” Dan weet je dat hij echt kou heeft meegemaakt, de kou van het alleen zijn. Hij heeft een prachtige snik in zijn stem die zijn woorden kracht bij zet.

Het mooie aan Nico is dat hij uit eigen ervaring spreekt. Hij is geen volgevreten drankorgel dat niets anders kan dan uitgezakt op een podium staan mompelen (André Hazes) en hij is ook niet aan een rolstoel gebonden door een auto-ongeluk (Koos Alberts). Dat is toch allemaal zo ontzettend nep. Neem dan Nico, hij doet die zangcarrière er gewoon bij! Een aantal jaren geleden heb ik hem samen met vriend B. nog proberen te strikken voor een feestje. Tenminste, er was nog geen feestje, maar als dat strikken zou lukken, dan organiseerden we dat feestje er wel omheen. Via de website van Stand By Productions (die er nog exact hetzelfde uitziet als toen) zochten we contact met zijn manager. Op de site vertelt hij dat Nico al jaren werkt voor de technische dienst van het Kabouterhuis, een medisch kinderdagverblijf in Amsterdam. Ongelooflijk toch? Die man is een ster, maar werkt gewoon op een peuterspeelzaal. Dat is klasse. En hierdoor kan hij dus zo goed putten uit eigen ervaring.

Het optreden zelf is er helaas nooit van gekomen: Nico kwam slechts opdagen voor één uur zingen a raison van [sic] € 1.000,- ex. btw en dan moesten we zelf een geluidsinstallatie regelen. Dat hadden we niet, maar het is nog steeds een droom van me om deze man in levende lijve te horen zingen. Want hij sluit naadloos aan bij alles wat je in 32 jaar leven al hebt meegemaakt. Eerst als puber, snakkend naar liefde in de nacht en iemand die gewoon even ‘hallo’ zegt. Nu als visionair die mij waarschuwt voor verkeerde vakantiebestemmingen. En ik verwacht dat dit in de toekomst niet anders zal zijn. Over een paar jaar gaan de eerste stellen in mijn omgeving wellicht scheiden en dan is “Ik weet niet waarom ik nog van je hou” vast heel herkenbaar.

Overigens heb ik op een rommelmarkt uiteindelijk de eerste De Beste van Nico Landers (niet Het, nee, De Beste...) gevonden, afkomstig uit de boedel van G. Boon uit Loosduinen, die naast fan van Nico Landers ook een groot liefhebber was van het stickeren van zijn cd-collectie. Als je interesse hebt hoor ik het wel. Maar niet allemaal tegelijk.