Eerder schreef ik hier dat als ik voor het zeggen zou hebben wie ik zou willen zijn, ik drie opties zou hebben. Eén ervan is ‘een Aaf’ zijn. Een andere is Nigella Lawson zijn. Nigellas Lawson heeft zo ongeveer de leukste baan van de wereld. Ze kookt veel en ze schrijft geweldige kookboeken. Ik zou zo graag hele dagen de tijd hebben om te koken, om recepten uit te proberen, om recepten te verzinnen. En om alles wat ik heb gekookt op te eten.
Als ik Nigella was zou ik een enorme keuken hebben en een enorme voorraadkast gevuld met allerlei bijzondere en vooral bijzonder lekkere ingredienten. Ik heb nu ook best een grote keuken en best een grote voorraadkast, maar die vallen in het niet bij wat Nigella heeft. En mijn voorraadkast bevat niet de bijzondere dingen die haar voorraadkast heeft.
Als ik Nigella was zou ik een zijden ochtendjas hebben en ’s nachts mijn bed uit gaan om restjes uit de koelkast op te eten. Ik heb geen zijden ochtendjas en ik kom ’s nachts mijn bed niet uit. Aan de ene kant niet omdat er niets lekkers in mijn koelkast ligt, aan de andere kant niet omdat als ik een hele dag gewerkt heb, ik in een diepe slaap val als ik mijn bed zie. En ik moet ook de volgende dag weer werken en als ik ’s nachts ga opstaan om mijn koelkast leeg te eten wordt dat werken geen succes.
Als ik Nigella was dan was ik mollig en had ik toch een mooi figuur. Dan zag ik er zelfs in een zijden ochtendjas, als ik net uit bed kwam, geweldig uit. Dan liep mijn mascara nooit uit. En kon ik in een galajurk barbecueën zonder berookt en bezweet te raken of mijn galajurk in de fik te steken. Dan was ik zelfs tijdens het koken van een vijf-gangen-menu ontspannen, gastvrij, elegant en zelfs glamoureus.
Ok, als ík Nigella was zou ik wel iets minder vaak, al kijkend in de camera, roepen dat iets heerlijk, of geweldig was, of een schitterende textuur had. Maar dat is ook het enige dat ik anders zou doen. Ik zou elke twee jaar een nieuw kookoek schrijven en in mijn mooie Londense huis al mijn vrienden uitnodigen om nieuwe recepten uit te proberen. Ik denk dat mijn vrienden ook heel blij zouden zijn als ik Nigella was.
Ik word altijd een beetje misselijk van haar.
BeantwoordenVerwijderenmisselijk? hoezo dan? Nigella kijkt altijd zo zwoel in de camera, dat ik vaak het idee heb dat haar programma niet over eten gaat
BeantwoordenVerwijderenHet dikke geklots van het beslag, dat gevreet uit de koelkast, en ze heeft een smekkende manier van praten. Daar word ik misselijk van. Hoe zij het woord 'texture' uitspreekt, onsmakelijk.
BeantwoordenVerwijderenJa, ik zou niet helemaal zoals Nigella willen zijn, maar een leuke baan heeft ze wel!!
BeantwoordenVerwijderenMisselijk van Nigella, nee toch! Ik vind haar geweldig: zo ongeveer de enige persoon op tv die niet hysterisch over eten doet, maar gewoon een extra klodder room in de pan mikt en daar nog haar vingers bij aflikt ook. En er daarbij goed uit ziet. (want ik geef toe dat het er bij thuis heel anders aan toe gaat).
BeantwoordenVerwijderenGastroporno bedoel je trouwens... ik mag dat toch wel :)
BeantwoordenVerwijderenOhlala, als ik Nigella was zou ik mij niet druk hoeven maken over mijn figuur. Ik zou niet piekeren over dat die ene heerlijke hartige taart toch echt met slagroom wordt bereid, of dat je paddenstoelen nu eenmaal echt in een klont echte boter moet bakken. Ik zou altijd chocoladedesserts maken en ze ook opeten (ik maak en eet nu geen desserts, tenzij het fruitsalade of magere yoghurt betreft, grrr). Ik bezit trouwens twee zijden kimonootjes, en ik ga 's nachts wel eens mijn nest uit. Maar dan alleen voor het obligate glaasje warme melk tegen slapeloosheid (J.C. Bloem indachtig krijg ik van slapeloosheid altijd wat nare gedachten). En: ik verwijder altijd mijn mascara, dat is dus niet goed he van Nigella, altijd je make-up erafhalen voor je je ben induikt. Oh ja, en Nigella, dat is dus uienzaad, dat zijn die zwarte pitjes die vaak in Verantwoord Turks en Indiaas eten zitten...
BeantwoordenVerwijderen