Het heet hier niet voor niets 'Gemodder in de Marge'

Toen Caar enkele weken het land uit was heb ik gepoogd dit blog in mijn eentje te vullen. Over het algemeen heb ik niet te klagen over mijn inspiratie voor stukjes, maar na een tijdje was het toch wel een beetje ‘op’. Ik vond het niet eenvoudig elke dag iets leuks en verfrissends te bedenken. En ik vroeg me toen af hoe Aaf dat toch steeds doet. Elke dag een column in NRC Next en regelmatig ook extra columns in de VT Wonen en andere bladen. Nu wil ik hier absoluut niet gaan beweren dat mijn schrijfseltjes zich kunnen meten met de veelal briljante columns van Aaf, nee, absoluut niet. Er is geen blad dat mij een column aan biedt en zelfs hier, op mijn eigen blog, wordt ik maar door een aantal handjes vol mensen gelezen. Ik klus er maar een beetje bij met die stukjes van mij. Het heet hier niet voor niets ‘gemodder in de marge’. Maar zij is wel een inspiratiebron voor mij.

Na overpeinzingen in de tram, op de fiets, onder de douche, bedacht ik me dat mijn inspiratiegebrek wel eens het gevolg kon zijn van mijn ‘bijklussen’. Columns schrijven is de core business van Aaf. Ik heb naast mijn stukjes nog een meer dan veertig uur durende werkweek. In het weekend klus ik vaak nog wat bij voor wat mensen die graag in een blad mijn mening horen over mijn professionele expertise.
Ik heb niet de hele dag de tijd over columns na te denken. Ik moet heel vaak over mijn werk nadenken. Ik moet nadenken over de boodschappen en wanneer die te halen. Over schoonmaken en stofzuigen (wat en vooral wanneer??). Over mijn vrienden, mijn relatie, over het niet vergeten van verjaardagen en het kopen van cadeautjes en over het informeren naar de privéomstandigheden van al mijn vrienden en collega’s. Over interactieve televisie inclusief telefonie en internet waarvan de telefoon het nog steeds niet doet. Over een herinnering van bol.com die volkomen onterecht is verstuurd. Over het declareren van de kosten van de fysiotherapeut bij de zorgverzekeraar. Over het feit dat wij al maanden dubbel verzekerd zijn voor glasschade. Over de APK. Over de gordijnen die we twee maanden geleden bestelden bij de Hema en die er nog steeds niet zijn en waar ik toch echt een keer voor moet bellen. Over het grofvuil dat weer langs moet komen en ons stoepje dat geveegd moet worden. Over mijn laarzen die ik naar de schoenmaker had gebracht en die ineens weg waren toen ik ze een week later wilde halen en waar ik eigenlijk een maand geleden al had moeten gaan vragen of ze al gevonden waren. Over de vakantiedagen die we nu echt moeten gaan reserveren anders kunnen we pas in oktober weg. Over de belasting terugave en eindelijk eens over een nieuwe bank. Kortom, wat ik maar wilde zeggen, ik denk gewoon niet de hele dag na over het onderwerp van een column.

En soms zit ik achter mijn computertje en wil ik iets gaan tikken en dan zie ik rechts van me een berg administratie liggen en terwijl er een kat is die persé op mijn toetsenbord wil gaan liggen en ik me bedenk dat de droger aan moet want anders is mijn spijkerbroek niet droog voor het etentje van vanavond waarvoor ik nog vlees uit de vriezer moet halen en ik niet moet vergeten dat dekentje dat ze de vorige keer hebben laten liggen mee te geven. En als ik dat allemaal bedacht heb moet ik naar de wc. Ik loop naar de badkamer en ik zie dat de wc moet schoongemaakt, ik eigenlijk mijn tanden moet poetsen en ik vraag me af of de handdoeken met mijn spijkerbroek in de droger zitten zodat we ons morgenochtend nog kunnen afdrogen. Mijn telefoon gaat, ik heb dorst en eigenlijk moet ik nog langs die schoenmaker.