Heel zielig, maar wel lekker rustig

Henkie was heel zielig. Eerst had ik het niet door. Het was wel rustig in huis. Te rustig. Daardoor had ik het eigenlijk al door moeten hebben. Maar er gebeurde niets. Totdat ik opkeek en de stoel zag. De stoel zat onder de bloedvlekken, hoe kon dat nou? Snel op zoek naar Henk en Gijs dus, als het de meneer was geweest had ik het wel gehoord.

Na een paar minuten zoeken zag ik Henkie, ze zat in de hoek, op de punt van het gordijn. Misschien was er iets met haar pootje? Ik boog me over haar heen en tilde haar voorpootjes op om haar buik te inspecteren. Niks te zien. Wel zat er ineens een grote bloedvlek op m'n shirt. Arme Henkie, ze had een snee op haar rug. Vast door een gevecht met een buurkat, dat was eerder ook al eens gebeurd. Die gemene rode van verderop zeker. We ontsmetten het wondje en lieten haar maar een beetje.

Normaal lag Henkie altijd op m'n voeteneind te slapen en midden in de nacht begon ze dan ineens lawaai te maken: het tapijt moest worden opgegeten en het kastje uit elkaar getrokken en Gijsje werd op haar kop geslagen. Deze nacht was het stil. Achter in de hoek van de kamer lag Henkie onder een stoel op een trui. Urenlang. De volgende ochtend ook nog. Toen ze eindelijk overeind kwam liep ze wat moeilijk. Gelukkig zei de dierenarts dat dat niks was en Henkie kreeg een antibioticakuur. Dat hielp.

Henkie kwam er gelukkig snel weer bovenop, maar met de gekkigheid was het gedaan. Ze was ineens veel aanhankelijker en 's nachts gaf ze geen kik. Heerlijk, na zes jaar eindelijk rust! De tuin was wel een uitdaging geworden, daar durfde ze amper in en buiten het hek kwam ze niet meer. Nu weten we ook waarom: de achterbuurvrouw heeft een grote bouvier en die had Henkie te grazen genomen. Dat was schrikken, Henkie was op haar plaats gezet. Heel zielig, maar wel lekker rustig.

Tot vorige week. Ineens was daar de oude Henkie weer. Twee gebroken nachten, Henkie trekkend aan het tapijt, aan de gordijnen, aan de kastjes, aan mijn haar, springend in m'n maag en op Gijsje. Binnenkort nodigen we de achterbuurvrouw maar eens uit. Samen met haar bouvier.