Volle verhuisdozen

De kamer is bijna leeg. Het bed is aan de kant, de meeste meubels staan al beneden. Buiten, vlak naast de schuur. Hoe kan het toch dat je van sommige dingen er altijd meer nodig hebt dan dat je in eerst instantie dacht? Kan je weer op je brakke fiets naar de Gamma aan de overkant van het water om meer verhuisdozen te halen. Toch teveel studieboeken bewaard. Of stapels vergeelde en vervaagde concertkaartjes.

De kamer waar je voor het eerst op jezelf ging wonen lijkt eenmaal leeggeruimd weer net zo eenzaam als de eerste keer dat je er een voet over de drempel zette. Bijna acht jaar heeft het geduurd voordat je er wegging. Vrienden en vriendinnen klaagden altijd dat je zover uit het centrum woonde. Je grapte dan altijd maar dat jij dan ook maar de helft huur betaalde van wat zij deden.

Het plan om te verhuizen kwam niet zomaar uit de lucht vallen. De meeste onderbroeken en sokken lagen al maanden in een andere provincie schoon in een la te wachten. Het krakkemikkige bed, compleet met instortingsgevaar, zag je af en toe door de week nog eens maar eigenlijk vaker niet dan wel. Je wilde graag verhuizen. Het was echt tijd voor iets anders. Tijd voor andere grachten, tijd voor de liefde.

Je kende het nieuwe huis al goed maar het was nog niet helemaal jouw thuis. Dat heeft uiteindelijk nog wel een jaartje geduurd. De eerste keer dat de nieuwe stad echt als thuis voelde herinner je je nog goed. Hoe het rook. Hoe het zonlicht scheen. Welke maand het was.

Met een verhuisbusje volgeladen met toch nog heel veel spullen reed je dan de straat uit. Brok in keel. Ookal ben je 25, dit is nog maar de derde verhuizing die je meemaakt. En slechts de tweede die je je nog voor de geest kan halen. Een brok in de keel en natte ogen.

Het nieuwe thuis lijkt op een pakhuis, alle dozen staan nog opgestapeld. Jouw nieuwe spullen hebben nog lang niet allemaal een eigen vaste nieuwe plek. Inmiddels is het jaren later. Weer staan al jouw spullen in een verhuisdoos in de voorkamer opgesteld. Samen met zijn spullen. De aannemer begint morgen aan een verbouwing op de eerste verdieping. De lege kamer is kil en hol, en het oude nieuwe huis voelt meer dan ooit als thuis.