Vorige week maakte mijn taallievend hart een sprongetje: ik hoorde een woord dat ik nog nooit had gehoord. Het ontdekken van een nieuw woord voelt voor mij even opwindend als het ontdekken van een nieuwe schubhaarkegelbij voor een entomoloog. (Overigens kan ‘schubhaarkegelbij’ ook in het rijtje van mooie woorden geplaatst worden, maar dat was nu niet mijn bedoeling met deze column.)
Het nieuwe woord dat ik vorige week hoorde was ‘ambulanceklever’. Dit is geen insect dat zich uitsluitend bij ambulances ophoudt. Het is ook geen dodelijk slachtoffer van een ongeval met een ziekenauto. Ambulanceklevers zijn, en ik citeer hierbij nu.nl: “automobilisten die op zeer korte afstand een ambulance volgen die met grote snelheid naar een spoedgeval rijdt”. Ofwel, als je een ambulanceklever bent, dan ben je gewoon een asociale hork zonder verantwoordelijkheidsgevoel.
Laat ik een denkexperiment doen. Ik ben een ambulanceklever en ik rijd op de snelweg. Ik ben al laat en ik moet op een belangrijke afspraak zijn. Helaas rijden er veel mensen met een slakkengangetje van 110 op de snelweg. Ineens zie ik in mijn achteruitkijkspiegel een ambulance aansuizen. ‘Mooi’, denk ik, ‘die moet ik hebben’. Ik trap mijn gaspedaal wat dieper in en zodra de ambulance me rechts over de vluchtstrook inhaalt, geef ik een ruk aan mijn stuur. Snel erachteraan! Ik rijd een Daewoo Matiz, wat als ambulanceklever echt een groot voordeel is. Als ik maar goed genoeg kleef, kunnen die ambulancebroeders me niet eens zien, zo klein is mijn autootje. Hè hè, kan ik eindelijk lekker doorrijden.
Tot zover mijn denkexperiment. Ik zal nooit een ambulanceklever worden en daar heb ik twee redenen voor. Ten eerste: mijn auto kan niet zo hard, mijn Matizje heeft 140 als topsnelheid. Rijd ik harder, dan gaat alles vervaarlijk trillen en dat vind ik eng. Ten tweede: ik denk dat ik niet eens zou dúrven ambulancekleven! Stel nou dat die ziekenwagen ineens een noodstop moet maken? Dan zou ik ook letterlijk een ambulanceklever worden… En daarnaast is het ook gewoon hartstikke asociaal, ik zou me doodschamen achter het stuur.
Kortom, het woord ‘ambulanceklever’ vind ik mooi, maar de betekenis absoluut niet. Ik hoop dan ook dat we dit woord snel weer met zijn allen kunnen vergeten. Mijn taallievend hart mocht dan wel een klein sprongetje maken, maar de rest van mijn hart huilde.
Ik vind het ook een mooi woord. Maar geef mij maar een boomklever. Ik ben de intens gelukkige mede-eigenaar van een auto die pas vanaf 220 echt vervaarlijk begint te trillen (in de categorie dat je dan geen Sweelinck meer kunt draaien. Nieuwe speakers kopen, zegt huisband dan. Juist.), maar mij zul je dit nooit zien doen, en niet alleen uit gebrek aan ervaring. Ik doe dat ook niet als ik mijn puntenrijbewijsperiode achter mij heb. Als ik harder wil rijden dan 110, ga ik naar Duitsland. Hoewel, zo heb ik al vrij snel mogen vaststellen, verreweg de meeste Duitsers zich aan de 'Richtgeschwindigkeit' van 130 houden, en dat vind ik ook wel best. Alleen inhalen is daar wat makkelijker. Dat dan weer wel.
BeantwoordenVerwijderen