Ik kan er niets aan doen. Weer iets ordinairs dat ik leuk vind. Toen ik net zwanger was keek ik, uitgeput en niet in staat iets te ondernemen, elke avond de herhalingen van seizoen 1 en 2. Dat was het moment waarop ik, waarschijnlijk onder invloed van hormonen, Jersey Shore leuk begon te vinden. En dat ging niet meer over, ook niet toen de hormonen weer hun oude vorm begonnen aan te nemen.
Een tijdje geleden waren de nieuwe afleveringen van seizoen 3 op MTV en nu las ik op CNN dat seizoen 4 er aan zit te komen en dat dat seizoen is opgenomen in Florence. Dat moet geweldig zijn. Amerikaanse Italianen in Florence. De bakermat van de cultuur meets the out casts. Het wordt hoe dan ook smullen.
Ik zou nu heel graag en hele lijst aan zaken opnoemen waardoor iedereen begrijpt dat Jersey Shore geweldig is. Maar ik kan er niet de vinger op leggen. Ik vind de karakters sympathiek. Ik heb een enorme zwak voor Snooki, waarschijnlijk omdat ze zo schattig en onhandig is en toch zo dapper. Ik ben steeds weer verbaasd over hoe het nu weer aan en uit kan raken tussen Ronnie en Sammie en weet nog steeds niet wie wie nu heeft belazerd. Ik vind The Situation echt heel vies en eng, maar ok, zo iemand moet er ook in de serie zitten.
Het verbaast me verder dat deze mensen zo ontzettend graag de was doen, zo gedisciplineerd sporten en zo graag goed en uitgebreid koken. Dat zijn dingen die ik op die leeftijd allemaal niet deed. De hele sociale cohesie van de groep en de belachelijke uitgaansrituelen maakt het heerlijk om een keer een avond naar hersenloos vermaak te kijken dat toch nog interessant is. Ik kan nauwelijks reality hebben, ik kijk nooit naar soaps, en toch vind ik dit leuk. Ik weet niet waarom, en dat maakt dit een heel slecht verhaal, maar I heart.. Jersey Shore.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten