M/V

Dit is een gastcolumn van gastcolumnist Han

Ken je dat gevoel? Dat je zó nodig moet plassen dat je al met je benen tegen elkaar aan staat te wiebelen? Dat het eigenlijk al een beetje pijn doet in je buik? En dat je al verlangt naar het moment dat je je – in mijn geval dan hè – mag neerzakken op die koude wc-bril, en die opluchting als je eindelijk ‘mag’? Juist in die precaire momenten loop ik letterlijk tegen één van mijn grootste ergernissen aan: gescheiden wc’s. Waarom bestaan er gescheiden wc’s?! Meestal is het bij de damestoiletten namelijk ontzettend druk. En dan moet ik weer in die rij gaan staan, terwijl er bij de heren-wc niemand te bekennen is. En soms ben ik dan eigenlijk te schijterig – haha – om tóch naar het mannentoilet te gaan.


Natuurlijk begrijp ik dat wat privacy prettig is als je naar het kleinste kamertje gaat. Maar het is mij een raadsel waarom er per se aparte afdelingen – nota bene gebaseerd op geslacht! – moeten bestaan. Is dat omdat vrouwen het onprettig vinden om te plassen waar een man bij in de buurt is? Of zijn mannen bang dat vrouwen gaan zitten loeren als zij even op ’t gemak zitten? Is het omdat vrouwen altijd samen naar de wc willen gaan? Dat kunnen ze namelijk nog steeds op unisextoiletten hoor. Geen enkel probleem! Zou het te maken hebben met het feit dat vrouwen altijd willen roddelen op kamer honderd?

Laatst was ik in de Arena bij een concert en daar hebben ze het wat mij betreft goed aangepakt. Er staan gewoon wc’s voor iedereen. Met een grote afbeelding van een mannetje en een vrouwtje naast elkaar! Geen enkele vrouw hoeft daar in een lange rij te staan terwijl er bij de mannentoiletten geen kip te bekennen is. Ik zou het prettig vinden als dat systeem mondiaal wordt doorgevoerd. Ik kan namelijk met de beste wil van de wereld niet bedenken wat de reden is voor dit systematische scheiden van mannen- en vrouwenuitwerpselen. We zijn wat dat betreft toch allemaal gelijk, niet?