Dit is een gastcolumn van gastcolumnist Han
Mijn telefoon piept: een sms’je van de vrouw met wie ik straks een afspraak heb. Ze heet Wilma en ik heb haar nog nooit ontmoet. In het berichtje laat Wilma me – zonder interpunctie te gebruiken –weten dat ze er over tien minuutjes is en dat ze blond haar en witte kleding heeft. Onwillekeurig vormt zich een beeld van haar in mijn hoofd. ‘Vast zo’n Anita-type’, denk ik bij mezelf. Ik schrik van mijn vooroordeel. Ik sms haar terug dat ik een rode jas aan heb en dat ik al op de afgesproken plek ben.
Goh, dat ik zó gemakkelijk een beeld bij iemand kan hebben, zonder diegene te kennen. Eigenlijk heb ik best wel vaak vooroordelen, bewust of onbewust. En die vooroordelen kloppen soms best goed, maar toch... Hoe kom ik bij zulke vaststaande ideeën? Waar zijn vooroordelen eigenlijk op gebaseerd? Elke vrouw – tenminste, ik zie altijd alleen maar vrouwen op de foto’s – die naar de Toppers gaat is stom, minstens 45 jaar oud en probeert er tevergeefs als dertiger uit te zien. Het complete André Rieupubliek is bejaard, incontinent en dementerend. En studenten drinken alleen maar bier en zijn continu aan het feesten.
Ik schrijf deze column in de universiteitsbibliotheek – mijn scriptie moet over een week ingeleverd worden – terwijl ik omringd word door hard studerende leeftijdsgenoten. Binnenkort ga ik naar een concert van André Rieu en ik ken een heel leuke meid die enkele weken geleden naar de Toppers is geweest. Zeg nou zelf… Wie heeft er eigenlijk géén vooroordelen? Ik denk dat iedereen zichzelf wel eens betrapt op vooringenomenheid. Ik ben benieuwd naar jullie ergste vooroordelen. Durf je ze te delen met de Gemodderlezers? Dan lees ik het graag in een reactie hieronder!
Trouwens, nog even over die ontmoeting met Wilma… Ze kwam met haar blonde haar en haar witte kleding aangelopen bij de afgesproken plek. Terwijl ze dichterbij kwam, kon ik de chocoladebruine potloodlijnen om haar parelmoer geglosste lippen goed ontwaren. In haar strakke witte driekwartbroek tekenden haar cellulitisdijen zich keurig af. Ik stond op en stak mijn hand uit en begroette haar enthousiast: “Hoi! Jij bent zeker Anita?”
Tja, vooroordelen, oordelen, constateringen, toch allemaal hetzelfde? ;o)
BeantwoordenVerwijderenIk ben zelf naar een concert van René Froger geweest en daar zag ik flink wat vooroordelen bevestigd. Hetzelfde gebeurt vaak genoeg als je een bepaalde rijstijl ziet en daarna kijkt wat er achter het stuur zit.
Ben je weleens met vooroordelen over jezelf geconfronteerd? Omdat je er op een bepaalde manier uitziet of bekakt praat of blond bent of een troelige auto rijdt?
He Han! (volgens mij weet ik wie je bent ;) )
BeantwoordenVerwijderenValt dat ook onder vooroordelen? Nee, gewoon puzzelstukjes op de goede plaats leggen.
Vooroordelen, ja dat komt hier ook wel geregeld voor. De ene keer bevestigd en de andere keer helemaal níet. Mijn vooroordelen komen vaak bij namen. Namen als Delano, Djamy enz.
Mijn ergste vooroordeel...
Ik denk dat een mening over iemand vormen zonder diegene echt te kennen is. Puur om een bepaalde uitspraak of houding van diegene. Omdat de persoon een beetje vreemd praat.
O, wacht, ik weet hem al.
Ik moest laatst een basisschool uitzoeken voor onze dochter. Ik kon kiezen uit 3. Katholiek, christelijk of openbaar. De christelijke viel sowieso al af. Te veel nadruk op god. De twee overblijvende scholen heb ik beiden bezocht. De katholieke was alles mooi netjes in het gareel en de openbare was nogal rommelig. Nou was dat niet de reden dat ik uiteindelijk voor de katholieke heb gekozen. In ons dorp wonen nogal wat allochtonen. En die voelen zich niet thuis op een katholieke of christelijke school. Ze zitten dus allemaal op de openbare basisschool. En ondanks dat ik het prima met die mensen kan vinden wil ik toch niet dat mijn kind in een klas komt die voor 80 procent uit allochtonen bestaat. Dingen die je als nette nederlander niet mag denken, maar heel stiekem toch doet.
Voor de buitenwereld geven we toch voor de zekerheid maar op als reden dat het "gevoel" de doorslag heeft gegeven. Want in het openbaar zeggen dat je je kind niet op een "zwarte" school wilt hebben, dat kan natuurlijk niet!
@caar, ik kom nog steeds wel eens mensen tegen die niet hadden verwacht dat ik van klassieke muziek houd. Is dat omdat ik een spijkerbroek aanheb?
BeantwoordenVerwijderenmooi vooroordeel van Suzan: En die voelen zich niet thuis op een katholieke of christelijke school.
Leuk Lein! Ik heb serieus een keer gehoord voor ik aan het conservatorium begon "Het conservatorium?? Maar je bent zo'n leuk meisje!"
BeantwoordenVerwijderenEn ik deal nog wekelijks met de vooroordelen over mezelf als sneu tienermoedertje (en ja, ik ben 22, netjes getrouwd, goede baan, welbespraakt etc. etc., ik blijf een tienermoedertje voor het oog van de wereld ;)