Nieuwe buren

We zijn verhuisd. De meneer en ik. We zijn verhuisd naar een grotemensenhuis in een grotemensenstraat. Met allemaal andere grote mensen om ons heen. En een tuin met bomen en gras en een schommel. Kamers waarvan we eigenlijk niet weten wat we daar in moeten stoppen. Grotemensendingen. Geen idee wat dat zijn. Het is allemaal reuzespannend. Voor ons, voor de katten, voor de buren.

Als ik 's avonds op de bank tv kijk zie ik mensen voorbij ons huis lopen. Er zijn nogal wat mensen met honden in de buurt en die worden uitgelaten op de groenstrook voor ons huis. De baasjes kijken nieuwsgierig bij ons naar binnen. Nieuwe buren! Zonder vitrages! Ik loer nieuwsgierig terug. De achterbuurvrouw heeft een grote bouvier die hard blaft als ik thuiskom. Met haar heb ik al een zwaairelatie, dus dat gaat goed. Hopelijk heb ik met de bouvier binnenkort een aairelatie.

De buren hebben we nog maar een paar keer kort gezien, toen we nog aan het klussen waren. Omdat we verwachten dat we nog wel even in dit huis zullen wonen, willen we graag beter kennismaken met de buren. Vooral de meneer voelt deze behoefte. Om een goede relatie met ze op te bouwen. Maar hoe doe je dat? Hoe voorkom je dat je elkaar alleen spreekt via de Rijdende Rechter omdat je schutting niet de vereiste 6 cm van de erfafscheiding staat?

Een housewarming lijkt een voordehandliggend antwoord. Je nodigt wat vrienden en familie uit, schenkt wijn en smeert happen, en daar zet je dan die buren tussen. Een glas wijn is toch geweldig smeermiddel voor de verstandhouding? Ik heb dat bij anderen ook gezien. Alleen: die buren waren 30, 40, hooguit 50. Onze buurvrouw schatten we midden tachtig. Die kan je toch niet met haar advocaatje tussen het hockeyteam van de meneer zetten? Voor de rest van de straat geldt hetzelfde. Wij hebben de gemiddelde leeftijd drastisch naar beneden gehaald. En dat bemoeilijkt de kennismaking.

De andere optie is de buren apart uitnodigen. Een middag met de buren. Ik krijg het bij de gedachte alleen al heel erg warm. Hoe moet dat dan? Met die mensen rond een bak pinda's op een zondagmiddag? Gevulde eitjes maken? Advocaat inslaan? Met of zonder slagroom? En waar hebben we het dan over? Vast over hoe in de laatste vijftig jaar de buurt veranderd is. Qua bewoners is er in die jaren blijkbaar geen verloop geweest. En nu ineens zijn wij er: nieuwe buren.

In paniek heb ik Aaf en Machteld's Handboek voor de moderne huisvrouw er op nageslagen, maar dat bood ook geen soelaas. Misschien zoeken ze iemand die een hoofdstuk over kennismaking met nieuwe buren kan schrijven. Over een paar weken weet ik het. Dan laat ik het jullie weten en schrijf ik dat hoofdstuk. Ik krijg visioenen van mezelf in jurk en ovenwanten met een mand met zelfgemaakte koekjes langs de deur. Heel erg Desperate Housewives. Hopelijk komt het niet zo ver. Voorlopig zwaai ik nog even naar de achterbuurvrouw. Zodra ik de bouvier geaaid heb kom ik met een plan, let maar op!