Op de Dijk

Dit weekend ben ik op zijn Hollands ontmaagd. Het was mijn allereerste keer in Volendam. Met een bride to be in een outfit die niet onderdeed voor de kleding van Barbie uit Oh Oh Cherso. En met nog negen andere vrouwen, op vrijgezellenfeest. Vergeet nostalgische taferelen en denk aan een toeristenfabriek. Dat is de echte Volendam Experience.

De populariteit van het vissersdorp moet zeker niet onderschat worden; op een willekeurige zonnige zaterdagmiddag in er geen parkeerplek meer te vinden. Dus probeer je je tussen de touring cars uit Duitsland en Slowakije te wurmen. Ondertussen betrap je jezelf erop dat je toch overal zit te gluren naar Nick en/of Simon, of in ieder geval een familielid van hen. Ai. Pijnlijk. Zie ik daar de eerste viskraam?

Eenmaal aangekomen op de Dijk is daar geen enkele originele Volendammer, op zij die hun brood verdienen aan de toeristen na, te vinden. Het is er heel druk met toeristen en dagjesmensen, zowel op de Dijk zelf als op de jachten die in de haven liggen. Een soort kaaskoppige Saint Tropez, inclusief uitzicht op fluoriserende bikini's. Ook aan vrijgezellengroepen geen gebrek. Alleen hier ziet het zwart van de mensen. En goedgemutst ondergingen wij het allemaal.

Eenmaal bij de fotostudio werden we door een souvenirwinkel een smalle trap opgestuwd en gingen we, via de mannenkleedkamer, naar de kleedkamer van de dames. Twee kleedsters stonden klaar om ons in een echt Volendams kostuum te sjorren. Gewoon een soort schort, armen erdoor, omdraaien, klittenband en strik vast en klaar. Nog een paar naar zweet stinkende klompen uitzoeken en dan vlot opstellen in het decor. Lachen. Klik klik. Klaar De eerste lopende band voor garnalenpellers is niks vergeleken met de snelheid waarmee we werden omgetoverd tot viswijven. De foto's zijn overigens prachtig geworden.

En toen ging het allemaal opeens zo snel. Je vergeet de toeristendrukte en voor je het weet proef je een shotje, een smaak die je sinds het klassenfeest van de derde niet meer ervaren hebt. Dan sta je in een kroeg mee te zingen met BZN. En doe je een dansje met de andere meiden. Net zoals Linda, Roos en Jessica. Dan is de dag opeens voorbij, en wordt de vrijgezel voor de laatste keer nagefloten door lokale, aangeschoten scooterjongens. Niks van die romantiek van het kleine vissersdorp; wat dat betreft is Volendam overrated en een grote toeristenval. Maar met die meiden een dag op stap is onbetaalbaar, daar heb ik dat kleine stadje aan het water niet voor nodig.