Voedselvrees

Vroeger, toen ik op de basisschool zat, at ik heel veel maar lustte ik heel weinig. Wel witte boterhammen met nutella en leverworst en heel veel chips. En kroketten. En vissticks. Er zat geen rem op. Groenten waren vies, behalve worteltjes/doperwtjes en spinazie. En mijn ouders waren ook nog eens zo gek om bijna altijd apart groente voor mij te koken (lees: opwarmen uit een klein potje).

Dan is het moment dat je je vleugels een beetje begint uit te slaan en dan ga je wel eens bij een vriendinnetje eten. Eerst zijn er nog de veilige verjaarspartijtjes met pannekoeken en patat maar er komt een dag dat je “gewoon” bij een vriendje gaat eten en dan krijg je witlof. Of zuurkool. Dan is er geen pannetje met wortels voor jou. En moet je het maar opeten. “De kindertjes in Afrika zouden wel raad weten hoor met zo’n bordje groente.”

Dan wordt je een beetje volwassen en ga je zelf eens wat koken. En voordat je het kom je erachter dat je eigenlijk heel veel lust. Ha! Kom maar op met die eetfeestjes. Maar hoe volwassen en groot je ook bent geworden, er zal altijd voedsel blijven bestaan waarvoor je de neus ophaalt. Tenminste, dat is mijn theorie. Voedsel komt immers in de schijf van vier:

1. Lievelingsvoer: dingen waar je thuis veel mee kookt of gerechten die je uitkiest in een restaurant. Denk aan risotto met asperges, zelfgemaakte pizza, eend met sinaasappelsaus of de vegetarische rijsttafel bij een Indonesisch restaurant.
2. Eten dat prima goed te eten is, en je haalt het ook wel in huis als het in de aanbieding is, of in het seizoen. Denk aan andijvie of gekookte aardappels.
3. Voedsel dat je zelf niet zou kopen, maar als je tijdens een etentje er vol bord van onder je neus krijgt, werk je het toch met niet al teveel problemen weg. Denk aan brood met karwijzaad, aardperen en kleine roze garnalen.
4. Horrorvoedsel: je krijgt het gewoon niet weg, zelfs niet uit beleefdheid tijdens een etentje bij je schoonouders. Het stinkt, je gaat ervan kokhalzen en krijgt alleen van het kijken ernaar al een voedselvergiftiging. In deze categorie vallen enge worsten zoals chorizo en salami, koude eieren (vooral als het ook nog gevulde zijn) en huzarensalade.

Hoe zit dat bij jou? Heb jij ook een horrorgerecht of eet je werkelijk echt alles? Was je een moeilijke eter in je jeugd of juist niet? Heb jij al culinaire volwassenheid, wat dat dan ook precies mag zijn, bereikt?