En toen was het opeens wel heel dichtbij

Afgelopen weekend bezocht ik mijn schoonouders. Het was een gezellige koffiemiddag met koekjes uit de oude doos. We spraken over bonte spechten, de processor van de nieuwe computer en blikseminslag. Ook was er genoeg gelegenheid om de schetenlatende beagle te knuffelen.

Zoals het gaat met gesprekken en evolutie, kom je wel eens op een onderwerp dat een verrassende draai aan het hele bezoek kan geven. Zo gingen wij van betaald parkeren via burenruzies naar het aannemen van pakketjes voor mensen in de straat. In mijn straat is dit DE manier om in contact te komen met de buren, daar kan de burendag van een bepaald koffiemerk niet tegenop. Zo stond de gang al eens vol met liters beaujolais en weet ik dat de overbuurvrouw in het bezit is van een hangmat.

En zo vertelde ik tijdens het bezoek dat meneer S afgelopen week bij de buren twee grote kartonnen dozen van Amazon ophaalde vol met boeken en muziek. Mijn schoonmoeder vroeg welk boek ik had besteld en ik antwoordde eerlijk: de Bijbel. Direct stond ze op en pakte haar familiebijbel erbij om te laten zien. Bij het openen van het boek kwamen er allerlei familiegerelateerde papieren tevoorschijn. Een huwelijksaankondiging. Een bidprentje.
En papieren die te maken hadden met de oorlog. Gedateerd 1945.
Opeens was daar de oorlog, en opeens lazen we een brief zoals ik die alleen maar in musea had gezien. Opeens was daar familiegeschiedenis. In de auto op weg naar huis was het stil.