Machtige vrouwen

Bij Pauw en Witteman zag ik van de week een interview met een aantal dames vanwege de verkiezing van de machtigste vrouw van Nederland. Aan tafel zaten Margriet van der Linden (Opzij), Agnes Jongerius (FNV), Antoinette Hertsenberg (Radar, Opgelicht) en Onno Hoes (burgemeester Maastricht, man Albert Verlinde, broer Isa Hoes, zwager Antonie Kamerling) en zij gingen uitleg geven over de uitkomst van de verkiezing. Machtige vrouwen. Bij machtig denk ik toch vaak aan zwaar, voedzaam. Iets waar je heel snel genoeg van hebt. Ik keek naar Jongerius en dacht: “Ja, machtig, zwaar, daar heb ik snel genoeg van.”

Als machtigste vrouw van Nederland was verkozen koningin Beatrix. Ik was verbaasd. Om te beginnen vind ik de koningin nou niet het voorbeeld van een vrouw die bewijst dat vrouwen net zo goed als mannen op een hoge positie terecht kunnen komen. De koningin hoeft daar namelijk niets voor te doen, behalve dan geboren worden. Haar daden zijn voornamelijk ingegeven door de positie waar zij door haar geboorte ingetuimeld is. Tegen wil en dank. De koningin wordt constant gecontroleerd, en zelfs op haar vingers getikt door de MP. Ze mag eigenlijk nergens een mening over hebben. Ze mag niet eens stemmen. Iets wat de rest van vrouwelijk Nederland al sinds 1919 wél mag. Ik begrijp ook wel waarom, en de koningin is waardevol voor diplomatieke redenen, maar ik wil toch opmerken dat de bewegingsruimte van deze machtige vrouw gekenmerkt wordt door onmacht. Macht bestaat toch alleen als je die ook daadwerkelijk kan uitoefenen?

Op nummer 2 van de lijst van machtige Nederlandse vrouwen staat Agnes Jongerius. Jongerius zat zelf in de jury voor de verkiezing maar heeft niet op zichzelf gestemd, dus daar lag het niet aan. En ze is inderdaad machtig: in overleg met werkgeversorganisaties is haar stem zeker zeer invloedrijk. Dat haar macht voortkomt uit het feit dat zij het moet hebben van een kleine, niet-representatieve groep werknemers, de ouderen, doet er dan niet toe. Ze zit immers wel als belangrijk gesprekspartner binnen de SER aan tafel. Een terechte tweede dus.

Antoinette Hertsenberg was verkozen als machtigste media-vrouw. Haar tv-debuut werd getoond en Jeroen Pauw vroeg zich af of Hertsenbergs uiterlijk ook niet iets met haar geschiktheid voor de televisie te maken had. Nee, zeker niet, het was haar charisma! Toch denk ik dat als zij het uiterlijk van Jongerius had gehad, haar carrière eerder op de radio had plaatsgevonden. Maar dat kan je natuurlijk niet zeggen.

Mooist was wel de aanwezigheid van de feministische voorvrouw Margriet van der Linden. En dan bedoel ik dus niet vanwege haar uiterlijk. Haar ironisch feminisme is zo veel beter te pruimen dan het grote chagrijn van haar voorgangster Cisca Dresselhuys. Mede hierom is Van der Linden nu al een stuk invloedrijker dan zij. Ze zit in alle talkshows, geeft droog en intelligent commentaar. En ze wordt gehoord. Is stiekem niet Margriet van der Linden zélf de machtigste Nederlandse vrouw? We zullen het nooit weten, Opzij is immers het blad dat de verkiezing organiseert. Wat we wel weten: dat Van der Linden een aansprekend voorbeeld is van een succesvolle Nederlandse vrouw. Stoer zonder het haar op de tanden waarmee de vorige generatie feministen zo veel mensen tegen zich in het harnas heeft gejaagd. Volgende keer moet ze gewoon zichzelf voordragen. Ze zal nog winnen ook!