Een koperen draadje dat naar boven liep

Iets minder dan een jaar geleden zijn wij verhuisd. Waren wij op onze oude adres nog de trotse ‘bezitters’ van interactieve tv, bellen en internet van hetnet, op ons nieuwe adres bleek dat pakket (na veel bellen) ineens onmogelijk. En dus hadden wij de eerste twee maanden op ons nieuwe adres geen telefoon, een enorme kast voor internetontvangst en een raar kastje van Digitenne dat je heel dicht bij het raam moest zetten voor een goede ontvangst en bij slecht weer de voetbalwedstrijd op tv in een impressionistische schildering deed veranderen.
Na twee maanden kwam ineens interactieve tv, internet en bellen beschikbaar op ons adres. Ik heb mijn man nog nooit zo hard zien juichen. Maar dat duurde niet lang. De tv leek het nog goed te doen, daar hadden we weinig problemen mee. Internet deed het ook aardig, tuurlijk viel het wel eens weg, maar nooit zo vaak als vroeger met onze prehistorische Wanadoo Livebox. De telefoon, dat was een ander verhaal. Om onverklaarbare redenen viel de telefoon steeds weg, waren wij dagen niet bereikbaar of konden we alleen naar bepaalde nummers bellen.
Omdat ik een temperament heb dat volkomen ongeschikt is voor het bellen van welke helpdesk dan ook ben ik jaren geleden de jurisdictie over de tv-, internet- en telefoonaansluiting al verloren. Mijn geliefde belt dan ook met engelengeduld en veel charme een paar keer per maand met de respectievelijke helpdesks om problemen op te lossen. Daarbij nooit zijn geduld verliezend als ons weer wordt gevraagd of we de originele kabels en snoeren hebben gebruikt of wordt geadviseerd de hele boel toch maar weer eens te resetten. Omdat na ruim tien maanden (mobiel) bellen met de helpdesk, de telefoon nog steeds niet werkte kwam er vorige week een monteur van KPN langs. Mijn man zat tot laat in vergadering en dus moest ik deze man te woord staan. Aanvankelijk was de KPN man nogal stroef en gehaast. In snel tempo wist hij allerlei aansluitingen open te schroeven en door te meten. Daarna ontdooide hij en wilde toch wel graag de koffie die ik hem eerder had aangeboden. Hij ontdekte een koperen draadje dat in ons stopcontact ‘naar boven liep’ en ‘dat mocht nooit’ bij dit soort aansluitingen. Ik vond het allemaal wel best, zolang hij het maar oploste. Hij ging drie keer terug naar het KPN kastje verderop in de straat, kwam terug met een laptop die ‘in onze modem kon kijken’ en verzekerde ons daarna dat het probleem nu echt was opgelost. Hij bood ook nog aan de vloer te dweilen, maar dat hoefde van ons echt niet. Vanochtend kregen we de factuur voor de werkzaamheden binnen. Hij had ons welgeteld 0,0 Euro in rekening gebracht. Dat is pas service. En de telefoon doet het eindelijk.

Update: Nadat ik deze column schreef, hield de telefoon er weer mee op. Ik heb het opgegeven nu.