Door mijn schuld

Wanneer kwam Ernst Louwes nou ook weer vrij, was dat vorig jaar? Ik herinner me een aflevering van Pauw & Witteman, kort na zijn vrijlating. Louwes was te gast en vertelde over het grote onrecht dat hem was aangedaan. Hij had jarenlang onschuldig vastgezeten voor de moord op de weduwe Wittenberg, vreselijk. Wie herinnert zich niet de beelden na de veroordeling: Louwes die schreeuwde en huilde en in bedwang gehouden moest worden. Zo iemand móet toch wel onschuldig zijn? Dat dacht Maurice de Hond ook en hij stortte zich op de zaak. Maurice de Hond is namelijk naast peilmeester ook een verdienstelijk misdaadjournalist/psycholoog/pathaloog-anatoom. En dat komt van pas tijdens een onderzoek naar een moord. Hij ging zelfs zo ver dat hij een ander van de moord beschuldigde, namelijk de klusjesman van de weduwe Wittenberg. Deze klusjesman heeft hem uiteindelijk aangeklaagd wegens smaad en De Hond moest zijn acties staken op straffe van een dwangsom.

Ondertussen heeft Louwes dus zijn straf uitgezeten, maar hij blijft zijn betrokkenheid ontkennen. Pauw & Witteman boden hem hietoe graag een podium, met als gevolg dat er toch genoeg mensen zijn die niet konden geloven dat Louwes de dader was.

Tijdens mijn vakantie las ik Door mijn schuld van Désanne van Brederode. Het vertelt het verhaal van Gunnar de Wit, een rustige meubelverkoper met een onopvallend leven, die veroordeeld wordt voor de moord op een bevriende klant. Ook hij blijft zijn onschuld ontkennen, zijn familie gelooft in hem en ook in de media wordt zijn betrokkenheid betwijfeld. Het boek is echter een bekentenis van De Wit. Hij zegt de moord wél te hebben gepleegd maar het omwille van zijn omgeving altijd te hebben ontkend.

Het boek vertelt vooral over de jeugd van de hoofdpersoon in een intellectueel milieu, waaraan hij zich al snel heeft onttrokken. Hij is tevreden met de kleine dingen in het leven en heeft de grote woorden die in zijn familie zo graag gebruikt worden helemaal niet nodig. Een simpel leven met zijn vrouw en twee kinderen in een nieuwbouwwijk, dat is voor hem genoeg. Hierdoor voelt hij zich een buitenstaander in zijn eigen familie, die het hem dan ook niet makkelijk maakt. Dit alles schetst zijn karakter en de achtergronden waartegen De Wit de moord begaat.

In recensies wordt gewezen op de gekunstelde stijl van Van Brederode en de oeverloze uitweidingen. Misschien dat ik geen maatstaf ben, maar mij was dit geenszins opgevallen. Ik vond het een verademing te zien dat er nog schrijvers zijn die klassiek taalgebruik machtig zijn en ik vond de roman hierdoor een nog betere prestatie.

Daarnaast geeft het boek een vefrissende kijk op een bestaande moordzaak, hoewel beide verhalen niet over elkaar gelegd kunnen worden: Door mijn schuld is slechts losjes gebaseerd op de Deventer moordzaak. Het geeft echter wel te denken over waarom iemand zo kan volharden in het ontkennen van de eigen schuld. Hoe hard iemand ook roept, hij kan nog steeds schuldig zijn.