Het is vandaag een heerlijke dag. De zon schijnt, het waait niet, de zomer komt eraan! Rokjesdag is wat mij betreft nog niet aangebroken, daarvoor vind ik het nog iets te fris, maar de-dag-dat-je-geen-pantykousjes-meer-aan-hoeft, dat is het wel vandaag. Hoe heerlijk om niet meer dat snijdende elastiek in je kuiten te hebben.
Het begon al goed vanochtend. Ik werd eindelijk eens op tijd wakker, met dank aan de lieve man naast mij die in mij vermanend toesprak ‘dat ik nu toch echt op moest staan.’ Ik was op tijd onder de douche vandaan, ik paste de broek nog die ik aan wilde en deed nieuwe schoenen aan, schoenen die ik van Caar kreeg en die ik wonderwel pas. Ik kreeg zonder problemen mijn fiets uit de schuur en hoefde niet op zoek naar mijn handschoenen. Op weg naar het werk zag ik de eerste jonge eendjes, althans mijn eerste jonge eendjes. Uit het weiland kwam de damp opzetten met op de voorgrond een molen, het leek wel nep, zo mooi. Bob Ross zou trost op Suburbia zijn geweest. Onze gemeente heeft vast een landschapsarchitect in dienst want waar vorige week nog alles geel kleurde, van de narcissen tot de ribessen, was nu alle bloesem wit. En overal waren er dieren. De konijnen hadden een vergadering en zaten met z’n tienen in de zon bij het monument. Bij de eerste sloot waar ik langs kwam stonden de eenden nog rustig wakker te worden, hun veren te plukken en te bekijken wie vandaag als eerste het water in durfde. Bij de tweede sloot was er al eentje het water ingegaan en bij de grote stad zwommen ze al rondjes.
Ik was op tijd op mijn werk en riep tegen de mannen in de kantine: “Het wordt zomer! Het wordt zomer!” dat werd met instemmend gejuich en geklap ontvangen. Daarna riep ik dat Ajax kampioen zou worden en moest ik heel hard rennen voor de lift.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten