Rrrrr

Als ik 's avond thuiskom na een dag werken, word ik altijd begroet door vier nieuwsgierige oogjes. Vier nieuwsgierige en heel erg slaperige oogjes. Het zijn de oogjes van Henkie en Gijsje, onze katten. Soms zijn de oogjes ook wat beschuldigend en slaperig, want ik kom per slot van rekening bruut hun slaap verstoren. En dat is nu juist wat katten het allerliefst doen. Lekker slapen. Rrrrrr.

Het zou natuurlijk kunnen dat ze toevallig altijd rond een uur of vijf liggen te slapen, maar dat is niet waar. Ook als ik midden op de dag thuiskom lijken Henkie en Gijsje uit een diepe coma te ontwaken. Dan is het vaak nog erger omdat de zon dan op de ramen staat en dan zijn ze zo lekker warm en slaperig. In de vensterbank ligt voor ieder een fleecedekentje en daar liggen ze vaak op te slapen. In de zon. Op de verwarming. Rrrrrr.

Alleen aan het eind van de dag zijn de katten actief. Het zijn natuurlijk ook nachtdieren. Zodra wij beginnen met eten, knalt Henkie (de terrorist) als een pingpongbal door de kamer, de stoelen functioneren als springplank en bonken op en neer, haar nagels krassen bij het remmen over het laminaat en onderwijl maakt ze wilde, grommende geluiden. Wrauwww! Ik vraag me wel eens af of de onderburen dit allemaal kunnen horen, maar dat durf ik niet te vragen.

Daarna wordt het weer rustig en slapen ze in een stoel of op schoot terwijl we op de bank tv kijken. 's Nachts slapen ze meestal ook, op mijn voeten (ja bah, maar nou en), altijd op mijn voeten. Soms wordt Henkie wakker en wil ze aandacht. In de keuken zit een deurtje niet helemaal goed dicht en Henkie heeft ontdekt dat je dat deurtje heel goed als een trommel kan gebruiken. Slim hè? Dan hoor je ineens midden in de nacht 'rommeldebommeldebom' uit de keuken. Pas als je uit bed komt en boos wordt houdt ze op en dan heeft ze haar zin want je bent wakker en dan krijgt ze een aai. Rrrrr.

In het weekend zijn we soms een hele dag thuis en dan lukt het Henk en Gijs niet om overdag te slapen. Er is dan zo veel te zien, kopjes te geven, met een balletje spelen, en we zijn vaak in de keuken dus misschien krijgen ze wel wat lekkers! Dan ga je natuurlijk niet liggen slapen, dat zou dom zijn. Aan het eind van de dag vallen ze in een diepe coma waar ze pas de volgende ochtend weer uit komen. Voor ons lekker rustig, we koesteren die momenten waarop we samen thuis kunnen eten zonder dat er een kat over ons bord stuitert.

Als ik daar zo naar kijk, naar die slaperige hoofdjes die alleen maar denken aan slapen, eten, slapen, spelen, slapen, eten, knuffelen, slapen, kopjes geven en slapen, dan ben ik weleens jaloers. Ik wilde dat ik een kat was. Dan lag ik ook lekker in de zon te slapen, zo ondersteboven met een pootje over m'n neus. Dan was ik wel af en toe stout maar ze vonden me toch ook lief en dus kreeg ik een aai en wat lekkers en dan sliep ik weer door. Af en toe sprong ik heel raar heen en weer en deed ik mijn neus in een bakje yoghurt en dan sliep ik weer door.

Zucht. Ik wilde dat ik een kat was. Rrrrr.