Misschien rust er een vloek op mij

Dit is een gastcolumn van gastcolumnist H

Vandaag is mijn laatste dag in mijn huidige functie. Het is een rare situatie om juist vandaag afscheid te nemen, aangezien deze week mijn directe collega’s te horen hebben gekregen dat de hele afdeling (23 mensen) opgeheven gaat worden per 2012. Hopelijk komen ze er niet achter dat ik vermoed dat het mijn schuld is. Zo voelt het tenminste wel. Ik zal niet beweren dat ik één van de ruiters van de Apocalyps ben, of Shiva de Vernietiger, maar het feit blijft dat mijn hele leven ik een spoor van vernieling achterlaat. Vanaf het moment dat ik naar school ging, tot aan vandaag de dag, gaat het na mijn vertrek mis met de instelling die ik achterlaat en de gebouwen die erbij horen. Misschien rust er een vloek op mij.

Om meteen goed te beginnen, mijn kleuterschool is nu een palliatief care centrum. Groter kan een contrast niet worden. Mijn basisschool staat er niet meer, want deze is afgebroken. Mijn brugschool is afgebroken en er staan nu seniorenappartementen. Mijn middelbare school is deels gesloopt en vervangen voor nieuwbouw en onherkenbaar uitgebreid. Het gebouw waar ik mijn rechtenstudie begon, heeft een andere functie gekregen. Bij de start van mijn ambtelijke carrière in 2005, werkte ik bij een afdeling die is opgeheven en naar een externe partij uitbesteed. De unit waar ik daarna werkte, is inmiddels opgeheven en geïntegreerd in mijn huidige afdeling (die dus opgeheven wordt en naar een externe partij overgaat). De hele dienst waar ik in totaal dus 4,8 jaar gewerkt heb, verliest tot 2012 ruim 1/3e deel van haar ambtenaren. Tussendoor ben ik een jaar gedetacheerd geweest bij een afdeling van de RVD die momenteel zo’n beetje gehalveerd is. Dat belooft weinig goeds voor mijn nieuwe werkgever…

De oplettende lezertjes zullen hebben gezien dat er één uitzondering is: het Kamerlid waar ik voor gewerkt hebt, zit er nog. Wellicht ontspringt hij de dans omdat ik het project wat ik daar gedaan heb, maar een half jaar duurde. Te kort misschien voor mijn verwoestende invloed? Hij staat op een zeer verkiesbare plek, maar ik hou, met de verkiezingen in aantocht, mijn hart vast.