En dat trok blijkbaar klanten

Een tijdje geleden had mijn fiets een lekke band. En nu kan ik wel banden plakken, maar het was koud, het was mijn achterband en ik had geen tijd. Dus ik bracht mijn fiets naar de fietsenmaker. Maar omdat ik nog geen fietsenmaker wist te vinden in onze nieuwe buurt bracht ik hem naar de fietsenmaker in mijn oude straat. En daarvoor moest de fiets dus in de auto. Dus de banken moesten geklapt, alle troep uit de achterbak en fiets in de achterbak getild. Daarna moest ik de fiets vastsjorren met een kabel. En toen rijden. Bij de eerste bocht vond ik het al enorm veel lawaai maken dus ben ik gestopt, alles nog strakker gezet en maar weer verder. Maar echter beter werd het niet. Bij elke kruising zag ik hoe mijn fiets uit mijn achterbak zou vallen en daarna overreden zou worden door een tram of een vrachtauto. Mijn fiets helemaal stuk en de auto beschadigd. Het zal de leeftijd wel zijn, vroeger maakte ik me nooit druk om dit soort dingen.
Maar zonder ongelukken kwam ik toch aan bij de fietsenmaker. Die fietsenmaker van ons is nogal een vreemde zaak. Vroeger werkte er alleen maar rare mensen. Als H of ik er geweest waren was altijd de vraag door welke gek we waren geholpen, want gek waren ze allemaal. Maar nu stond er ineens iemand in de winkel die niet gek leek. En de zaak was ook aangepakt, het zag er zowaar aantrekkelijk uit. En dat trok blijkbaar klanten en dus moest ik wachten tot ik aan de beurt was. De man voor mij (van mijn leeftijd) wilde zich eerst uitgebreid laten voorlichten over alle soorten buitenbanden en vooral over anti-lekbanden. Er bleken anti-lekbanden en super-anti-lekbanden te zijn. De anti-lekbanden waren 26,95 en de super-anti-lekbanden 35,95. Daar hadden ze iets met teflon of kevlar of iets anders bijzonders mee gedaan. Na een langer stilte wilde de man toch de super-anti-lekbanden. Hij rekende af en vroeg toen aan de verkoper of hij ook schroefjes en veertjes verkocht voor humperdiedump-zadels (ik weet even het merkt niet meer). Nou, humperdiedumpzadels, daar kon de fietsenmaker alles van bestellen. Ik wist überhaupt niet dat je een zadel nog met onderdelen kon opkalefateren maar blijkbaar waren dit niet zomaar zadels. En blijkbaar had de renovatie van het zadel haast, want nee, bestellen ging te lang duren, de man ging eerst een andere winkel proberen. Nou, dan had de fietsenmaker nog wel een goed adresje.. en dat kabbelde maar voort. En ik stond daar met mijn fiets en mijn lekke band en vroeg me af waarom in hemelsnaam een man van mijn leeftijd het zadel van zijn dagelijkse fiets (het ging niet over racefietsen of mountainbikes) zelf en vooral snel wilde repareren. Zou hij geen auto hebben? Geen werk? Geen vriendin?