Al een tijdje stond in onze sidebar dat ik bezig was in het boek van Franca Treur, Dorsvloer vol confetti. Ik heb dit boek gekocht omdat zij een studiegenootje is en ik domweg nieuwsgierig was naar haar boek, maar ook omdat ik een tijd geleden haar bij Moraalridders (met o.a. als-ik-het-maar-niet-met-Andries Knevel-hoef-te-doen) zag. Hoe zij over haar afscheid van het geloof sprak vond ik heel mooi en respectvol en soms zelfs heel herkenbaar, hoewel ik een totaal andere achtergrond heb dan FT.
Het boek gaat trouwens verder niet over afscheid nemen van je geloof, maar is meer een weergave van een jeugd op het Zeeuwse platteland en de grote rol die de kerk en de bijbel hierin speelden. Het boek is mooi geschreven, soms zo natuurlijk dat je bijna de stem van de schrijfster in je oor hoort. Af en toe was het zo herkenbaar dat ik dacht “hee, zij kent die uitdrukking ook”, of “hee, wat grappig, dat zeiden ze in mijn familie ook”. Maar of het nu in bepaalde mate herkenbaar is of niet, het is sowieso een heel mooi en ontroerend boek.
4 sterren (van de 5)
Heel fijn en mooi boek ook. Ik ben daar vlakbij in de buurt opgegroeid en had veel geografische herkenning :)
BeantwoordenVerwijderen