Dagdromen

Hoewel ik tevreden ben met mijn huidige baan, wil ik vaak wegdromen en nadenken over andere mogelijkheden. In de loop van de tijd heb ik een hele rij aan mogelijkheden opgebouwd, de één iets realistischer dan de ander. Zo ben ik al meermaals een restaurant begonnen in mijn hoofd. Ik weet ook al precies hoe dat ingericht moet worden (iets vaags als ‘casual chic’) en wat er op de menukaart moet komen (de stapel gerechten die ik lekker vind en ook kan klaarmaken). Het plan is dan om zelf te koken, maar tegelijkertijd ben ik ook zelf de gastvrouw en ik doe ook wel wat in de bediening. De lokatie zou ergens in Den Haag zijn waar nog niet zo veel zit, maar waar wel heel veel mensen langskomen en als het restaurant er dan is dan denkt iedereen ‘o ja tuurlijk, wat een goed idee, hier zat inderdaad nog niks!’ Een andere optie is een restaurant aan huis, want wie houdt er nou niet van huiselijke gezelligheid? Dan zet ik leuke muziek aan en je eet van allemaal verschillende doch leuke, nostalgische borden en ik ren wat met lekker eten op en neer. Moet ik wel eerst verhuizen, want nu woon ik te klein, maar dat lukt ook prima in mijn dagdroom.

In het verlengde hiervan droom ik ook over een taartjeswinkel, een café waar je thee en koffie en lekkere taartjes kan krijgen. Die taartjes heb ik dan zelf gebakken en zien er heerlijk uit. Niet zo gepolijst als bij de banketbakker, nee, ‘homemade’, lekker authentiek. In Dublin was ik bij de Queen of Tarts en dat was precies wat ik bedoelde. Heel veel keus, zelfgemaakt, allemaal verschillende oma-schoteltjes en oma-kop-en-schotels en een tafel waar je tijdschriften kan lezen. Dan zou ik lekker de hele dag taartjes kunnen bakken, in plaats van af en toe ergens in een weekend als ik tijd heb, tussen twee afspraken door.

Het zou het leukst zijn om dit te combineren met mijn andere droom: een kinderboekenwinkel. Of nee, een winkel met drie verdiepingen: Beneden kinderboeken, daarboven een antiquariaat en dan op de bovenste verdieping een taartjeswinkel. Met vriendin M. heb ik al heel vaak dit plan doorgenomen. We zouden dan een leeshoekje maken voor de kinderen, en voorleesmiddagen met bekende kinderboekenschrijvers. En je kan je ook laten schminken. Het enige waar we niet uitkomen zijn de locatie (ergens in de Randstad met veel kinderen, waar nog geen kinderboekenwinkel is) en de financiering. De meneer zegt dan dat als ik een goed businessplan heb, de financiering geen probleem zal zijn. Is bovenstaande alinea geen goed businessplan?

Naast eten en boeken heb ik ook een passie voor kleding en ook voor kleding kopen. Dit is echter een dure hobby, dus zou het ideaal zijn om hiervan je beroep te maken. Bij dezen bied ik mij aan als Personal Shopper. Ik wil dolgraag de hele dag leuke dingen uitzoeken, en als het me geen geld kost of zelfs geld oplevert, kan ik hiermee geld besparen! Personal Assistant vind ik ook goed, ik weet niet goed wat het verschil is, misschien dat je dan ook koffie moet halen?

Op tv zag ik pas een programma over iemand die een enorme pestzooi van haar huis had gemaakt en toen dacht ik meteen ‘Wat moet het een voldoening geven om daar op te ruimen.’ Heerlijk lijkt me dat, met een grote container onder het raam, alle oude zooi weggooien, de rest organiseren in nette stapeltjes en weer in de kast leggen, alles stofzuigen en een doekje erover, klaar. En daar dan voor betaald krijgen. Dus niet net als thuis opruimen nadat je eerst een dag gewerkt hebt, nee, betaald puinruimen bij een ander. Dat doet de Personal Organiser.

Het aller-allerliefst zou ik echter ‘iets met dieren’ doen. Op Animal Planet heb je een paar programma’s over mensen die dieren redden uit benarde situaties. Dit zijn de mensen van Animal Cops Houston en de RSPCA, mijn grote helden. Zij zijn elke dag onderweg om zielige dieren te redden. Ik zie het al helemaal voor me: ik rijd in een pick-uptruck over een stoffige weg, het zand stuift op, ik draag een zeer onvoordelig uniform waarin Victoria Beckham nog een kont als een bagagedrager zou hebben, ik ben onderweg naar de tuin van mevrouw Jansen, waar haar kat Brenda al urenlang boven in de boom zit. Ik pak onverschrokken mijn ladder, overwin mijn hoogtevrees, haal Brenda met een net uit de boom en dien haar in de truck wat vloeistof toe, want Brenda was wat uitgedroogd. Mevrouw Jansen huilt van blijdschap. Ik ben wederom de held van de dag. Die avond kom ik voldaan thuis met een geredde puppy, de derde die week, een mooie aanvulling op de bonte verzameling verslonsde katten, honden, konijnen, ezeltjes, geitjes en schildpadden.

Ok, misschien toch niet zo’n goed idee, maar het is maar een dagdroom, laat me nou.