Het stoplicht staat op rood, de weg loopt dood

Afgelopen maandag was Freek de Jonge in De Wereld Draait Door. Toen wij in de aankondiging zagen dat hij er zou zijn, zapte we eerst nog weg. Op je vrije avond zit je namelijk niet echt te wachten op het opgeheven vingertje van deze grachtengordel socialist. Maar ach, er was niets beters op tv en tijdens het zappen kwamen we toch weer op DWDD. We waren alweer vergeten dat we deze aflevering niet wilde zien vanwege die jampotbril en dus werden we toch enigszins verrast toen we Freek weer zagen zitten. Maar gelukkig nam hij plaats op het podium met de band, en zo verkeerden wij even in de veronderstelling dat hij ‘alleen maar’ een liedje kwam zingen. Nou zijn die liedjes van hem ook geen feest, maar goed, als je weet dat het maar drie minuten duurt kun je het nog wel uitzitten.
Helaas voor ons schoof Freek na het liedje (waarover later meer) vliegensvlug aan tafel. Dus toch. Nou goed dan, we kijken wel wat hij te vertellen heeft. Het ging dus over zijn nieuwe cd. Of eigenlijk zijn enige cd met liedjes, als ik het goed begrepen heb.
Freek zelf sprak van een ‘plaat’, maar ik betwijfel of het echt om een plaat gaat. Hoewel de doelgroep, de zestig plus hippies met hun witte fiets, vast nog wel in het bezit zijn van een platenspeler. Maar aan het hoesje in de hand van Matthijs van Nieuwkerk te zien ging het toch echt om een cd. Of Freek heeft een kabouterplaatje gemaakt.
Maar Freek had dus een cd vol ‘gezongen’. Hij noemde zichzelf een zanger. Hij was ook blij dat hij nu een zanger was want dan hoorde hij nu ergens bij, ‘niet dat hij ergens bij wilde horen hoor’, riep hij er snel achteraan. Ok. Wat moeten we daar nu mee?
Maar een zanger dus. Dat betekent dat Freek de Jonge daadwerkelijk zingt. Ik kan zelf niet zingen, maar ik kan wel horen of iemand zingt. En Freek de Jonge zingt niet. Freek de Jonge zegt op een enigszins ritmische manier een gedichtje op in verschillende toonhoogten. Je hoeft het liedje in DWDD niet gehoord te hebben om dit te kunnen beamen, denk aan de enige hit van Freek, ‘leven na de dood’ en je weet genoeg. Wij moedigden de gitaristen aan nog wat harder te spelen zodat we zo min mogelijk van zijn stem hoefden te horen. En die gitaristen deden dat maar wat graag. Gelukkig.
Het nummer dat Freek in DWDD opzei had daarbovenop nog eens een tekst die uit zijn mond voor poëtisch zou moeten doorgaan maar uit de mond van André Hazes waarschijnlijk tot in den treuren belachelijk zou zijn gemaakt. Ik lieg niet maar de volgende passage kon ik boven de gitaren uithoren ‘het stoplicht staat op rood, de weg loopt dood.’
Sterke tekst. Of zoals Freek zelf zegt op zijn website: ‘Van A naar Z is een prachtig en vooral verrassend album geworden. Twaalf nummers, stuk voor stuk intense liedjes, zowel tekstueel als muzikaal. Liedjes die ergens over gaan en herkenbaar zijn voor iedereen.’ Nou ja, idd. Alleen de mensen die nooit buiten komen zullen weinig in dit nummer zien. De rest heeft altijd weleens dat het stoplicht op rood springt en de weg doodloopt.
Nou ja, jullie zien het. Dit stukje is, net als het optreden van Freek zelf bij DWDD, één groot verkooppraatje voor de nieuwe plaat van Freek. Kopen die plaat. Alleen verkrijgbaar binnen de Amsterdamse grachtengordel en alleen af te spelen op een kaboutergrammofoon.